Πρόσεξε να μην την ερωτευτείς

Θέλεις να μάθεις πώς θα γίνει αυτό; Είναι πολύ απλό. Ούτε που θα το καταλάβεις κι αυτή δε θα χρειαστεί να κάνει τίποτα, όλα θα γίνουν από μόνα τους γρήγορα. Τόσο γρήγορα, που θ’ απορείς κι εσύ ο ίδιος. Ναι, εσύ ήσουν που της είπες πως δεν μπορείτε να είστε μαζί, ότι όλο αυτό δε θα πάει παραπέρα. Την απέρριψες, λογικό απ’ το να της δίνεις ψεύτικες ελπίδες και να πονέσει ακόμη περισσότερο αργότερα.

Η απόρριψη είναι αυτή, που την πόνεσε πιο πολύ, η ιδέα πως ποτέ δε θ’ αποκτήσει αυτό που τόσο λαχταρούσε από εσένα, να της δώσεις τόσο έρωτα και παραπάνω απ’ όσο άξιζε, διότι στον έρωτα δεν υπάρχουν τσιγκουνιές, ή θα τα δώσεις όλα ή δε θα δώσεις τίποτα.

Μη νομίζεις πως σε μισεί, φίλε μου, πώς να σε μισεί; Αυτό είναι και το αξιοθαύμαστο που θα σε κάνει να την ερωτευτείς, πως αυτή η γυναίκα δε μισεί ποτέ, μόνο αγαπάει. Πάντα θ’ αποτελείς ένα όμορφο κομμάτι στη ζωή της. Θα είσαι ο άνθρωπος, που την έκανε να νιώσει τόσα πολλά. Συναισθήματα, που ούτε η ίδια δε γνώριζε ότι είχε. Δεν κρατάει κακίες και στο κάτω-κάτω, για ποιο λόγο να σου κρατήσει κακία. Γνωρίζει από πρώτο χέρι πως τίποτα δε γίνεται με το ζόρι. Σ’ ευχαριστεί για όλες τις αναμνήσεις και τις εμπειρίες που της έδωσες. Θα τις κρατήσει μέσα της, γιατί έχουν μεγάλη αξία γι’ αυτή.

Όσο κι αν την πόνεσαν τα λόγια σου, συνεχίζει να χαμογελάει. Μπορεί να την πλήγωσε η απόρριψή σου, αλλά το φάρμακό της είναι ο έρωτας που την έκανες να νιώσει. Είναι τόσο δυνατή κι αξιοθαύμαστη, που πολύ εύκολα θα μπορούσε κάποιος να την ερωτευτεί. Μόνο μ’ ένα της βλέμμα, μπορείς να ζαλιστείς. Με το πόσο θαυμάσιος χαρακτήρας είναι, πώς έμαθε να σηκώνεται και στις πιο απότομες και σκληρές πτώσεις της.

Πώς μπορεί και συνεχίζει να είναι τόσο δυνατή, απορείς και πιάνεις τον εαυτό σου να την θαυμάζει. Συνεχίζει τη ζωή της, την γεμίζει με εμπειρίες και ξεχνάει το παρελθόν. Το καθετί άσχημο το μετατρέπει σε όμορφο κι εσύ προσπαθείς ν’ αντισταθείς, να κρατήσεις άμυνα, να μη νιώσεις. Για πόσο θα προσπαθείς, μάτια μου, ακόμη;

Όπως βλέπεις, έχει αφήσει πίσω της το παρελθόν κι εσένα. Ναι, θα είσαι η πιο γλυκιά της ανάμνηση, όσο κι αν πληγώθηκε, όσο κι αν έκλαψε. Αλλά προχωράει και, όσο σκληρό ή κυνικό κι αν ακούγεται, σ’ αφήνει πίσω. Δε θα την νοιάζει πλέον η απόρριψή σου, γιατί ξέρει πλέον πόσο αξίζει και κανένας στον κόσμο δεν μπορεί να της πει το αντίθετο, ούτε καν εσύ.

Έμαθε να πατάει στα πόδια της και να χαμογελάει, ακόμη και στα θλιβερά. Εκεί είναι, όμως, που ξεκινάει ο επικίνδυνος δρόμος για σένα. Εκείνη τη στιγμή που αρχίζεις και τη θαυμάζεις, εκείνη τη στιγμή που αρχίζεις και βλέπεις όλα αυτά, που εσύ ο ίδιος αποφάσισες ν’ αγνοήσεις την πρώτη φορά. Καταλαβαίνεις πως δεν πρέπει να την ερωτευτείς. Σιγομουρμουρίζεις στον εαυτό σου «πρόσεχε», προσπαθείς να μην το σκέφτεσαι.

Αλλά είναι που χτυπάει ο εγωισμός σου, διότι την βλέπεις να συνεχίζει, να μην τρέφει τα ίδια συναισθήματα για σένα. Τα μάτια της που παλιά σε κοιτούσαν γεμάτα έρωτα, τώρα αρχίζουν σιγά-σιγά και σβήνουν.

Σε τρομάζει η ιδέα πως τα μάτια της, αυτά τα υπέροχα μάτια, που κρύβουν τόσα πολλά, θα κοιτάζουν κάποιον άλλον και συνεχίζεις να προσπαθείς να μην την ερωτευτείς. Πρόσεξε, άνοιξε τα μάτια σου, διότι αν την ερωτευτείς, θα είναι πολύ δύσκολο. Γι’ αυτό, καρδιά μου, πρόσεξε μην την ερωτευτείς, πρόσεξε μην καείς μέσα στη φωτιά της.

Συντάκτης: Σταυρούλα Τζουβάνη
Επιμέλεια κειμένου: Αναστασία Νάννου