Οι στοιχειωμένοι έρωτες. Ρένα Γέρου
Εγώ, μάτια μου, ζω για κείνους τους έρωτες τους φονιάδες.
Που δεν τους λες αμοιβαίους. Αυτούς που ήρθαν μια στιγμή στην ζωή σου κι από τότε κάθε που περπατάς μόνη μέσα στο πλήθος, τους συναντάς στον τυχαίο περαστικό.
Λαχταράς. Πάει να σπάσει η καρδιά σου.
Λάθος! Δεν ήταν εκείνος. Προχωράς.
Πάντα το ίδιο.
Αυτοί οι έρωτες της παράνοιας που ανήθικοι μοιάζουν μα αλίμονο, ποιος έρωτας θα μπορούσε να είναι ανήθικος;
Οι έρωτες του παραλογισμού, του αντικομφορμισμού, που πάντα τους ζητάς απελπισμένα και ποτέ δεν τους έχεις.
Είναι η φύση τους τέτοια. Δεν μπορούν να καούν ή να σβήσουν.
Εμπεριέχονται σε όλα τα “Αν” και σε όλα τα “Ίσως”.
Κατοικούν εντός σου μέσα σ’ ανάσες και κάτω απ’ το δέρμα.
Οι στοιχειωμένοι έρωτες. Οι αλύτρωτοι.
Μπορεί να με νομίζεις τρελή.
Πως παραληρώ και δεν ξέρω τι λέω.
Είμαι σίγουρη, όμως, υπάρχουν πολλοί σαν εμένα.
Που κουβαλάνε για πάντα μέσα τους αυτόν τον Απόλυτο Έρωτα.
Ρένα Γέρου