Μια ενοχή

Μια ενοχή τετελεσμένη με προσεγγίζει τούτες τις μέρες.
Στη πόρτα μου βρίσκω κάθε πρωί κουρασμένες, άηχες απολογίες.
Αναρωτιέμαι το γιατί…
Αφού το έγκλημα δαμάστηκε εδώ και καιρό κάτω απ’ το δέρμα.
Αφού ασφαλίστηκαν οι ώρες των ποινών
κι η παραδοχή αφού ξαρμύρισε την αψάδα της στα νερά της συνήθειας.

Τι θέλει τώρα ;
Να αρχίσω να με πυροδοτώ πάλι με έκρυθμες τις μνήμες ;

Κωνσταντίνα Σταθακοπούλου