Και οι 40ρηδες είναι στην ανάπτυξη!

Επηρεασμένοι από τα λίγα παραπανίσια κιλά και πιθανότατα την πρεσβυωπία που έρχεται ως
κεραυνός εν αιθρία, οι περισσότεροι από μας νομίζουμε ότι η ζωή μας έχει πάρει την «κάτω
βόλτα» όταν μπαίνουμε στην πέμπτη δεκαετία του βίου μας. Οι επιστήμονες όμως δεν συμφωνούν
μαζί μας: μακράν του να είναι εισαγωγή στο γήρας, η μέση ηλικία αποτελεί απλώς ένα… επόμενο
αναπτυξιακό στάδιο και συγχρόνως το τεράστιο προνόμιο που μας χάρισε η εξέλιξη.
Επισημαίνουν ότι είμαστε ίσως το μοναδικό είδος που απολαμβάνει τουλάχιστον δύο (και συχνότερα
τρεις) δεκαετίες υγιούς διαβίωσης μετά το πέρας της αναπαραγωγικής ηλικίας. Στη διάρκεια αυτής της
περιόδου, σοφότεροι από τις εμπειρίες μας, λειτουργούμε ως φορείς πολιτισμού: παρέχουμε οικονομική
και πνευματική στήριξη στους νεοτέρους, ενώ παράλληλα μεταλαμπαδεύουμε σε αυτούς τις γνώσεις μας
και την κουλτούρα μας. Ούτε λίγο ούτε πολύ, οι ειδικοί θεωρούν ότι χωρίς τη μέση ηλικία το ανθρώπινο
είδος όχι μόνο δεν θα ήταν αυτό που ξέρουμε σήμερα αλλά μπορεί και να είχε εξαφανιστεί!
Ως σαρανταδυάχρονος άνδρας που γεννήθηκε στη Βρετανία στα τέλη της δεκαετίας του ‘60, μπορώ να
ευελπιστώ ότι έχω ακόμη να ζήσω 38 χρόνια. Με άλλα λόγια, δεν μπορώ να υποστηρίξω ότι είμαι νέος.
Είμαι, χωρίς αμφιβολία, μεσήλικος.
Για κάποιους ανθρώπους αυτό είναι μια συνειδητοποίηση η οποία προκαλεί κατάθλιψη. Τείνουμε να
υποβαθμίζουμε την πέμπτη και την έκτη δεκαετία ως αρνητικά κεφάλαια της ζωής μας – ίσως ακόμη και
ως αιτία για κρίση. Αλλά δεν υπάρχει κανείς λόγος να συμβαίνουν όλα αυτά. Εφτασε ο καιρός να
αλλάξουμε τον τρόπο που σκεφτόμαστε για τη μέση ηλικία.
Το καλύτερο… επεισόδιο!
Αυτή η αλλαγή θεώρησης έχει επέλθει χάρη σε πρόσφατα επιστημονικά ευρήματα τα οποία δείχνουν
πόσο σημαντική είναι η μέση ηλικία για τον καθέναν από εμάς αλλά και πόσο σημαντική υπήρξε για την
επιτυχία του είδους μας. Η μέση ηλικία δεν είναι μόνο ρυτίδες και ανησυχίες. Δεν είναι εισαγωγή στα
γηρατειά. Πρόκειται για ένα αρχαίο, ζωτικής σημασίας επεισόδιο στην ανθρώπινη ζωή, προγραμματισμένο
από τη φυσική επιλογή – ένα εξαιρετικό χαρακτηριστικό ενός εξαιρετικού είδους
κάπου στο μέσον της ζωής μας. Μερικά είδη διαθέτουν κάποια στοιχεία του δικού μας μοτίβου ζωής, αλλά
μόνο ο άνθρωπος έχει πετύχει να αλλάξει τη ζωή του τόσο δραματικά. Η αλλαγή οφείλεται κατά κύριο
λόγο στην εξέλιξη της μέσης ηλικίας, η οποία προσθέτει δύο υγιείς δεκαετίες από τότε που τα μωρά
σταματούν να εμφανίζονται – δύο δεκαετίες τις οποίες τα περισσότερα άλλα ζώα δεν διαθέτουν.
Περιορισμένες «εκπτώσεις»
Μια σημαντική ένδειξη ότι η μέση ηλικία δεν αποτελεί την αρχή μιας κατηφορικής διαδρομής είναι ότι δεν
διαθέτει τα στοιχεία μιας γενικευμένης παθητικής έκπτωσης. Τα περισσότερα συστήματα του οργανισμού
εκπίπτουν ελάχιστα κατά τη διάρκεια αυτού του σταδίου της ζωής μας. Αυτά τα οποία εκπίπτουν το
κάνουν με πολύ συγκεκριμένους τρόπους, οι οποίοι σπάνια υφίστανται σε άλλους οργανισμούς και συχνά
είναι πολύ απότομοι.
Π.χ., η ικανότητά μας να εστιάσουμε σε αντικείμενα που βρίσκονται κοντά μας εκπίπτει με πολύ
προβλέψιμο τρόπο: η πρεσβυωπία είναι σπάνια στα 35 και καθολική στα 50. Η ελαστικότητα του
δέρματος μειώνεται χωρίς εξαίρεση και συχνά με εκπληκτικά απότομο τρόπο στην αρχή της μέσης
ηλικίας. Το μοτίβο της εναπόθεσης λίπους μεταβάλλεται με προβλέψιμο στερεότυπο τρόπο. Αλλα
συστήματα – με σημαντικό παράδειγμα τη νόηση – μεταβάλλονται ελάχιστα.
Καθεμιά από αυτές τις μεταβολές μπορεί να εξηγηθεί με εξελικτικούς όρους. Εν γένει, έχει νόημα η
επένδυση στην αποκατάσταση και στη διατήρηση ενός οργανισμικού συστήματος το οποίο επιφέρει ένα
άμεσο πλεονέκτημα – ένα πλεονέκτημα σε σχέση με τη μεταφορά των γονιδίων μας στην επόμενη γενιά.
Καθώς οι άνθρωποι μεγαλώνουν δεν χρειάζονται εξαιρετική όραση ούτε ένα αψεγάδιαστο δέρμα για την
έλξη συντρόφου. Χρειάζονται ωστόσο τον εγκέφαλό τους, πράγμα το οποίο εξηγεί γιατί επενδύουμε
ισχυρά σε αυτόν καθ’ όλη τη διάρκεια της μέσης ηλικίας.
Η αξία της κοιλίτσας…
Οσο για το λίπος, αυτή την εξαιρετικά αποτελεσματική αποθήκη ενέργειας η οποία διέσωσε τις ζωές
πολλών από τους προγόνους μας, ο ρόλος του μεταβάλλεται όταν δεν χρειαζόμαστε πια να παράξουμε
απογόνους, ιδιαίτερα μεταξύ των γυναικών. Καθώς τα χρόνια περνούν, όλο και λιγότερο λίπος
εναποτίθεται στις αποθήκες που είναι έτοιμες να ανταποκριθούν στις ανάγκες της αναπαραγωγής (όπως
το στήθος, οι μηροί και οι γλουτοί) ή κάτω από το δέρμα όπου δίνει την εντύπωση λείας νεανικής
εμφάνισης. Οταν η περίοδος της αναπαραγωγής έχει παρέλθει, το λίπος εναποτίθεται σε μεγαλύτερες
ποσότητες και περισσότερο κεντρικά, όπου είναι ευκολότερο να μεταφέρεται. Με αυτόν τον τρόπο, αν
έλθουν δύσκολοι καιροί, μπορούμε να το χρησιμοποιήσουμε για τη δική μας επιβίωση και έτσι να
απελευθερώσουμε τροφικές πηγές για τους νεότερους συγγενείς μας.
Οι παραπάνω αλλαγές καταδεικνύουν ότι η μέση ηλικία είναι μια ελεγχόμενη προγραμματισμένη
διαδικασία – μια διαδικασία ανάπτυξης και όχι έκπτωσης
Και οι 40ρηδες είναι στην ανάπτυξη!
Οταν αναφερόμαστε στην ανθρώπινη ανάπτυξη, σκεφτόμαστε συνήθως την ανάπτυξη ενός εμβρύου ή
την ενηλικίωση. Ωστόσο, η ανάπτυξη (και οι γενετικές διεργασίες που την ελέγχουν) δεν σταματά όταν
φτάσουμε στην εφηβεία ή περάσουμε το κατώφλι της τρίτης δεκαετίας της ζωής μας. Η λεπτομερώς
ενορχηστρωμένη μετάβαση στη μέση ηλικία είναι ένα εξίσου σημαντικό στάδιο της ανθρώπινης
ανάπτυξης κατά τη διάρκεια του οποίου όλοι μας παίρνουμε μια άλλη νέα μορφή.
Αυτή η νέα μορφή είναι η πλέον αξιοσημείωτη από όλες. Πρόκειται για μια εξελικτική καινοτομία μοναδική
για τους ανθρώπους – μια προσαρμοσμένη, υγιή, ενεργειακά αποτελεσματική φάση ζωής η οποία έθεσε
τις βάσεις για την επιτυχία του είδους μας. Πράγματι οι πολλαπλοί ρόλοι των ατόμων μέσης ηλικίας στις
ανθρώπινες κοινωνίες είναι τόσο πολύπλοκοι και αλληλένδετοι ώστε θα μπορούσε κανείς να υποστηρίξει
πως πρόκειται για τα πλέον εντυπωσιακά όντα που έχει παραγάγει η εξέλιξη.
τους προγόνους μας έφταναν ως την ηλικία των 40 ετών, πώς θα μπορούσαν να εξελιχθούν και να
επιλεγούν χαρακτηριστικά της μέσης ηλικίας όπως η κεντρική εναπόθεση λίπους;
Μέση ηλικία: προϊόν φυσικής επιλογής
Πρόκειται περί λανθασμένης θεώρησης! Παρά το γεγονός ότι το προσδόκιμο επιβίωσης ήταν όντως πολύ
χαμηλό, αυτό δεν σημαίνει ότι ο Homo sapiens σπάνια έφτανε τα 40 κατά τη διάρκεια των τελευταίων
100.000 ετών. Το μέσο προσδόκιμο επιβίωσης κατά τη γέννηση μπορεί να είναι παραπλανητικός δείκτης:
αν η παιδική θνησιμότητα είναι μεγάλη, τότε ο μέσος όρος του προσδόκιμου επιβίωσης μειώνεται
δραματικά, ακόμη και αν οι άνθρωποι που επιτυγχάνουν να φτάσουν στην ενηλικίωση έχουν στη συνέχεια
καλές πιθανότητες να ζήσουν μια μακρά υγιή ζωή.
Τα παραπάνω δεν σημαίνουν ότι η ζωή δεν ήταν βίαιη ή μικρής διάρκειας κατά καιρούς, ιδιαίτερα μετά τη
μετάβαση στη γεωργία κάποια στιγμή μεταξύ 12.000 και 8.000 χρόνια πριν. Με εξαίρεση όμως αυτή τη
χρονική περίοδο, κατά τη διάρκεια της οποίας η μακροβιότητα των ανθρώπων μειώθηκε, οι αποδείξεις
από σκελετικά ευρήματα υποστηρίζουν ότι οι πρόγονοί μας συχνά έφταναν και ξεπερνούσαν τη μέση
ηλικία. Σίγουρα, πάντως, τη φτάνουν και την ξεπερνούν σημερινοί κυνηγοί-τροφοσυλλέκτες.
Η πιθανότατη ύπαρξη πολλών προϊστορικών μεσηλίκων σημαίνει ότι η φυσική επιλογή είχε επαρκές υλικό
επάνω στο οποίο να δράσει. Τα άτομα με τα χρήσιμα χαρακτηριστικά θα πρέπει να ήταν επιτυχέστερα
στην ανατροφή των παιδιών τους ως την αναπαραγωγική ηλικία και να ήταν παρόντα για να βοηθούν με
την ανατροφή και των εγγονιών τους. Ετσι θα εξασφάλιζαν το πέρασμα των εν λόγω χαρακτηριστικών
στους απογόνους τους. Με άλλα λόγια, η μέση ηλικία αποτελεί όντως προϊόν χιλιάδων χρόνων φυσικής
επιλογής.
Tovima.gr