Ευγενία Βουτσινά Βασιλειάδου : “πέντε χειμώνες “

Η Ευγενία Βουτσινά Βασιλειάδου είναι από τους ανθρώπους που συμπαθείς χωρίς πολλά πολλά και αμφιβολίες, καθώς σε κατακτά ανεπιφύλακτα.

Τόσο από τα λόγια της όσο και από το βιβλίο της διαπιστώνεις τον στοχασμό, τη δύναμη και την ελπίδα, την οικειότητα και την αισιοδοξία.

Επιμέλεια συνέντευξης: Βασιλική Ευαγγέλου-Παπαθανασίου 

Σμύρνη 1920. Τίποτα δεν προμηνύει τον όλεθρο που πλησιάζει. Κάποιοι θα χάσουν για πάντα όσα αγαπούν, άλλοι θα προσπαθήσουν με όση δύναμη τούς έχει απομείνει να κρατήσουν τα όσα οι φλόγες θα απειλούν και θα υπάρχουν κι εκείνοι που θα ξαναβρούν τα πατήματά τους με μοναδικό σκοπό να ζήσουν όσα η ζωή τούς άφησε απομεινάρια.

 

Η Εριέττα, μια κοπέλα μεγαλωμένη αρχοντοπούλα, δεν μπορεί να φανταστεί σε ποια μονοπάτια θα την οδηγήσει η ζωή. Μέσα στις φλόγες μιας πυρκαγιάς, που θα την κάνει να χάσει τα πάντα, ενός ξεριζωμού, που θα την οδηγήσει στην απόλυτη μοναξιά, και ενός χαμένου παραδείσου, που θα τη στοιχειώνει για πάντα, θα παλέψει να επιβιώσει, αλλά και θα απαιτήσει από τη ζωή όσα βίαια της πήρε.

 

Οι διαδρομές που θα ακολουθήσει είναι εκείνες που θα χαράξουν τις ρυτίδες στο πρόσωπό της. Εκείνο το ίδιο πρόσωπο που ίσως καταφέρει να αντικρύσει ξανά τις χαμένες πατρίδες…

Πεντε χειμώνες.Μιληστε μας για το βιβλίο σας

Καταρχάς θέλω να σας ευχαριστήσω για την τιμή που μου κάνατε να μιλήσω στο περιοδικό σας για το βιβλίο μου Πέντε Χειμώνες.

Η ιστορία του βιβλίου μου διαδραματίζεται στην Σμύρνη της Μικράς Ασίας στις αρχές του 1900, φωτογραφίζοντας όλες τις εκφάνσεις της ζωής εκείνης της εποχής, ακολουθώντας την ιστορία της οικογένειας Χαρισιάδη και της κόρης τους Εριέττας.

Η Εριέττα μεγάλωσε σαν αρχοντοπούλα και είχε μια ευτυχισμένη ζωή χωρίς να φανταστεί ποτέ σε ποια δύσβατα μονοπάτια θα την οδηγούσε η ζωή της στο μέλλον.

 

Καθώς ξεσπάει ο μικρασιατικός πόλεμος και έρχεται η καταστροφή της Σμύρνης από τους Τούρκους, μέσα στις φωτιές και στις θηριωδίες χάνει την οικογένεια της και βρίσκεται ξεριζωμένη από τον τόπο της, πηγαίνοντας στην μάνα πατρίδα που για τους Μικρασιάτες ήταν μητριά .

 

Βιώνοντας τις κακουχίες,τη μοναξιά, τον απέραντο πόνο, και τις δυσκολίες της ζωής, παλεύει για να επιβιώσει ενώ ελπίζει να βρει ένα κομμάτι από τον παράδεισο που έχασε.

 

Δυστυχισμένες γυναίκες οι ηρωίδες,με δύσκολη ζωή .Τι σας ενέπνευσε;

Με ενέπνευσαν οι ιστορίες που είχα ακούσει από παιδί και ειδικότερα ιστορίες γυναικών που πέρασαν τα πάνδεινα και όμως άντεξαν και άνθισαν. Αυτή η δύναμη ψυχής τους με ενέπνευσε να γράψω αυτό το βιβλίο σα φόρο τιμής στο Μικρασιατικό λαό.

 

 

Ποιοι ήταν οι στόχοι που θέσατε γι’ αυτό το μυθιστόρημα από το ξεκίνημα της συγγραφής του;

Οι στόχοι που έβαλα  ξεκινώντας το βιβλίο ήταν να καταφέρω να αποδώσω  όσο καλύτερα μπορούσα εκείνη την εποχή, ανατρέχοντας σε ιστορικές πηγές σχετικά με τα γεγονότα. 

Ήθελα να αφηγηθώ ιστορίες με γρήγορη πλοκή που θα άγγιζαν τον αναγνώστη,  αποδίδοντας με τον καλύτερο τρόπο την τότε πραγματικότητα.

Ποιο είναι για εσάς εκείνο το στοιχείο που η απόκτησή του μας φέρνει πιο κοντά στην ευτυχία;

Ένα στοιχείο για την απόκτηση της ευτυχίας είναι να είναι κάποιος αυτάρκης και να μπορεί να γευτεί τις μικρές χαρές της ζωής. Επίσης στοιχείο για την απόκτηση της ευτυχίας είναι να έχουμε κοντά μας ανθρώπους που μας αγαπούν και  τους αγαπούμε και να αποκλείουμε από τη ζωή μας την τοξικότητα και το σκοτάδι. Να αισιοδοξούμε   κάνοτας  πάντα το καλό και σκορπώντας στους γύρω μας την αγάπη, όσο δύσκολο και αν είναι αυτό. Γιατί το να δίνουμε αγάπη  στους γύρω μας είναι το καλύτερο συστατικό για να αποκτήσουμε την ευτυχία.

Ποιες αρετές θεωρείτε ότι είναι απαραίτητες σε έναν συγγραφέα;

Ένας συγγραφέας πρέπει να έχει δική του φωνή, να εργάζεται διαρκώς για να βελτιώνει τη γραφή του  και να την εμπλουτίζει, χωρίς να επαναλαμβάνεται, και οι ιστορίες του να είναι ενδιαφέρουσες. Να προσπαθεί για το καλύτερο  και να είναι πρώτα αναγνώστης και μετά συγγραφέας,  να διαβάζει βιβλία όλων των ειδών για να μπορεί να έχει σφαιρική γνώση την οποία θα αποδώσει στα βιβλία του.

Πόσο θεραπευτικό είναι το συναίσθημα της συγγραφής για εσάς;

Η γραφή με κάνει να νοιώθω όμορφα, γράφω και η φαντασία μου τρέχει σε ανεξερεύνητα μονοπάτια και άλλες εποχές. Φτιάχνοντας ήρωες μπαίνω στις ζωές τους και τους οδηγώ στα γεγονότα , ενθουσιάζομαι μαζί τους μέχρι να φτάσω στο τέλος που εγώ δημιούργησα.

Για αυτό για εμένα η γραφή είναι θεραπευτική και είμαι ευτυχισμένη που μπορώ και γράφω.

Ποια ηρωίδα αγαπήσατε περισσότερο;

Τις ηρωίδες του βιβλίου μου τις αγάπησα όλες, μα περισσότερο αγάπησα την Εριέττα, μια γυναίκα που είχε τα πάντα στην ζωή της και σε μια στιγμή τα έχασε. Βρέθηκε μόνη σε μια αφιλόξενη πατρίδα προσπαθώντας να αντέξει.

https://youtu.be/9lMNMYupOdg?si=ptK5MSnA7AMiBMkn

Σε αυτήν θαύμασα τη δύναμη ψυχής, την πίστη και το κουράγιο της να επιβιώσει μέσα σε πολύ δύσκολες συνθήκες, κρατώντας την ηθική και την αξιοπρέπεια της και έχοντας την πεποίθηση ότι θα έβρισκε κάποια στιγμή το παιδί της, δίνοντας μεγάλο αγώνα να σταθεί στα πόδια της και να παλέψει.

 

Αντέχοντας τόσες απώλειες βγήκε νικήτρια ξαναβρίσκοντας το παιδί και τον άντρα της, κερδίζοντας την ευτυχία.