Αλλάξανε της εποχής τα έθιμα

Αλλάξανε της εποχής τα έθιμα,
χτυπούν οι καμπάνες της ζωής μας πένθιμα,
φερόμαστε κατά πλειοψηφία ανεύθυνα,
καταργώντας στην ουσία το συναίσθημα.

Ψάχνοντας μία ασφαλή κρυψώνα,
στης φτώχειας τον φιλόξενο αχυρώνα,
ζητώντας ενισχύσεις για τους έρωτες,
πού ξεψυχούν σε σχέσεις πια ξενέρωτες.

Αλλάξανε της μέρας οι συνήθειες,
δώσαμε απολυτήριο στις αλήθειες,
υποχωρήσεις στα νομίμως κεκτημένα,
μοιάζουμε να κυνηγάμε όνειρα χαμένα.

Σωσίας μοιάζει να είναι ο πόνος,
της ύπαρξης μας έγινε αστυνόμος,
ξεχάσαμε ν αφιερώνουμε τραγούδια,
σκορπώντας σε κηδείες τα λουλούδια.

Αναλαμβάνοντας πλήρως την ευθύνη,
βάζω στις πληγές μου πια βενζίνη,
να κάψω τα συμπτώματα της λύπης,
εαυτόν στα δύσκολα μην εγκαταλείπεις.

Βαθιές χαρακιές αφήνει η οδύνη,
το χαμόγελο σου μοιάζει ασπιρίνη,
τρέχω στους δρόμους,ψάχνω για φαΐ,
μείναμε λόγω αξιοπρέπειας δίχως ψωμί.

Αλλάξανε της εποχής τα έθιμα,
χτυπούν καμπάνες της ψυχής μας πένθιμα.

Αλλάξανε τα επαναστατικά συνθήματα,
ήρωες αγωνιστές κατάντησαν θύματα.

ΥΓ
Οι επαναστάτες πνίγηκαν στα χρέη της μηδενικής αξιοπιστίας,
ιππότες ξεχασμένοι βάζοντας ενέχυρο την αξία της πανοπλίας
George Peter Mixalopoulos