Ρούλα Παπανικολάου”Τίποτα δεν είναι τυχαίο”

Aνήκει στην κατηγορία των ανθρώπων, που βρίσκονται πάντα σε εγρήγορση, προσανατολισμένοι στην αγάπη, στη ζύμωση, στον πειραματισμό και στη φαντασία.Διαθέτοντας αναλυτική και ερευνητική σκέψη, επιμονή και ευκρίνεια, παλεύοντας για την αυτογνωσία, παραδίδει στο κοινό ένα βιβλίο αρτιο.

Η Ρούλα Παπανικολάου πιστεύει στις ανθρώπινες σχέσεις αλλά και στην ποιότητα που μπορεί να υπάρχει και στις πιο απλές μας ασχολίες. Ξέρει πως για να οικοδομηθεί το μεγάλο, πρέπει να ξεκινήσουμε από το μικρό, γι’ αυτό κάνει άμεσα τις ευκαιρίες πράξη.

Τίποτα δεν είναι τυχαίο”είναι ο τίτλος του βιβλίου σας που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις πηγή. Τελικά τίποτα δεν είναι τυχαίο στη ζωή ;
Ναι, κατά τα δικά μου πάντα δεδομένα και τις δικές μου προσλαμβάνουσες, τίποτα δεν είναι τυχαίο σ’ αυτή τη ζωή.! Όλα όσα συμβαίνουν στην πορεία της ζωής μας έχουν ένα λόγο, ένα λόγο που  οδηγεί προς ένα σκοπό, έναν προορισμό! Τώρα τι μπορεί να μας οδηγήσει σ’ αυτούς τους μοιραίους προορισμούς μας; Φαντάζομαι πως αυτό είναι συνισταμένη πολλών πραγμάτων. Ίσως οι συγκυρίες, ίσως το ένστικτο, ίσως η διαίσθηση μας να αλλά και η δυναμική, η αποφασιστικότητα που κρύβει ο καθένας μέσα του! Είναι πολλά εκείνα τα συστατικά που συντελούν στο φτάσουμε σ’ αυτό που έχει ορίσει η μοίρα για τον καθένα μας.

Ποιο ήταν το πρώτο ερέθισμα που έπλασε στο μυαλό σας την υπόθεση του βιβλίου;

Κάποια πισωγυρίσματα στο χρόνο σε μια πολύ δύσκολη περίοδο της ζωής μου! Αναμνήσεις, διάθεση νοσταλγίας και κυρίως μια ανάγκη μου να κάνω τότε ένα ξεσκαρτάρισμα των παλιών  “αποσκευών” μου! Κάπου εκεί ανάμεσα στους απολογισμούς μου και στην αυτοκριτική μου διάθεση, ήρθα αντιμέτωπη με όλα εκείνα τα μισοτελειωμένα πράγματα που άφησα στη μέση για να καταπιαστώ με κάτι νέο που μου πρόσφερε η ζωή! Οι ανεξαργύρωτες επιταγές του παρελθόντος όμως ήταν πάντα εκεί με τη μορφή απωθημένων, έτοιμες να με επιπλήξουν! Αυτά τα απωθημένα θεωρώ πως τελικά  ήταν το ερέθισμα !  Ουσιαστικά αυτό το βιβλίο αυτό γράφτηκε για να ξορκίσει την αναβλητική διάθεση που έχουμε εμείς οι άνθρωποι. Στοιχίζει πολύ τελικά η αναβλητικότητα, ειδικά όταν έχεις μια μόνο ζωή στην οποία καλείσαι να εκπληρώσεις τα όνειρά σου!

Η οικογένεια παίζει το βασικότερο ρόλο στη διαμόρφωση του χαρακτήρα ενός ανθρώπου. Η ηρωίδα σας η Ηρώ πήρε πολύ αγάπη από τους γονείς της τι πιστεύετε ότι είναι εκείνο που δίνει δύναμη στον άνθρωπο να δημιουργήσει;

Η οικογένεια θεωρώ πως είναι η βάση της προσωπικής μας πυραμίδας.  Η όποια διάθεση δημιουργίας  είναι ένα ερέθισμα  που χτίζεται σιγά- σιγά, μέσα μας από τα πρώτα χρόνια της ζωής μας. Κατά κανόνα, ένας άνθρωπος, μεγαλωμένος με αξίες και σωστή διαπαιδαγώγηση δεν είναι παρά ένας άνθρωπος που  συνήθως έχει όλα εκείνα τα εχέγγυα ώστε να αναγάγει τα προσωπικά του όνειρα σε υλοποιήσιμα δεδομένα. Ένα σημαντικό συστατικό που λειτουργεί ως εφαλτήριο στην διάθεση δημιουργίας του καθενός μας είναι ψυχική ισορροπία! Και αυτή, κακά τα ψέματα, η ψυχική μας ισορροπία ξεκινά  πάντα  μέσα από την οικογένεια μας που είναι ο απόλυτος στυλοβάτης μας!

Έχετε αυτοβιογραφικα στοιχεία στο βιβλίο σας;

Θα ήταν ψέμα να πω το αντίθετο! Κάθε συγγραφέας υποθέτω πως συνειδητά ή υποσυνείδητα νοιώθει  την ανάγκη να βάλει στην ιστορία που πλάθει η φαντασία του και στοιχεία του ίδιου του  εαυτού! Σαφώς και υπάρχουν αυτοβιογραφικά στοιχεία στην πλοκή του βιβλίου. Κυρίως όσα έχουν να κάνουν με τις τραγικές στιγμές που βίωσε η ηρωίδα του βιβλίου χάνοντας τα αγαπημένα της πρόσωπα. Στην ουσία είναι μια προσωπική κατάθεση ψυχής, μια ανάγκη μου ίσως να ξορκίσω τον πολύ πόνο! Επέλεξα λοιπόν να τον μοιραστώ  με τον αναγνώστη με την ελπίδα να τον αποσυμπιέσω καθώς θα τον μοιραζόμουνα μαζί του. Και η αλήθεια είναι πως τον αποσυμπίεσα. Ήταν λυτρωτική αυτή η κατάθεση ψυχής!

Διαβάζοντας ένα βιβλίο οι αναγνώστες ψάχνουν κάτω από τις λέξεις να βρουν τα μηνύματα που θέλει ο συγγραφέας να περάσει
Μπορείτε να μοιραστείτε μαζί μας ένα μήνυμα που πρέπει οπωσδήποτε να παραλάβουμε;
Να μια σχέση που με εξιτάρει ιδιαίτερα! Αυτή του δημιουργού με τον αποδέκτη! Θα μου επιτρέψετε όμως να αφήσω στον αναγνώστη να εκλάβει τα δικά του μηνύματα χωρίς να τον επηρεάσω ή να τον καθοδηγήσω προς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση! Θεωρώ πως ανάλογα με την ψυχική διάθεση του καθενός, υπάρχει και το αντίστοιχο μήνυμα! Εκεί μέσα στις σελίδες του βιβλίου, υπάρχει το ποτήρι μισογεμάτο και ταυτόχρονα μισοάδειο. Όλα είναι ζήτημα οπτικής και ζήτημα διάθεσης εκείνης της στιγμής!
Θα πω μόνο ένα πράγμα μόνο, χωρίς την παραμικρή συμβουλευτική διάθεση! Μέσα μας έχουμε όλοι μας δυο άκρως υπολογίσιμες δυνάμεις που συνθέτουν το ποιόν μας! Την καρδιά και το μυαλό μας! Καλό θα ήταν να μάθουμε να ξεχωρίζουμε πότε πρέπει να λειτουργούμε με την καρδιά και πότε με το μυαλό! Αν το καταφέρουμε αυτό, σίγουρα θα αποφύγουμε πολλά δεινά που προκαλούνται συνήθως από τον αντίθετο χειρισμό.

Η αγάπη σας για τη συγγραφή υπήρχε πάντα ή εκδηλώθηκε σε κάποια συγκεκριμένη χρονική στιγμή και ποια ανάγκη σας ικανοποιεί;

 Η συγγραφή δεν ήταν κάτι  το οποίο ήταν ποτέ μέσα στις ανάγκες μου! Συνήθως αρθρογραφώ μόνο σε τοπικά site σχολιάζοντας την πολιτική επικαιρότητα αλλά μέχρι εκεί! Το συγκεκριμένο μυθιστόρημα προέκυψε εντελώς ξαφνικά, σαν κάτι να μου το όρισε σε εντελώς ανύποπτο χρόνο,  Ήρθε σαν ένας καλοδεχούμενος επισκέπτης από το πουθενά. . Μέσα μου υπήρχε πάντα η αγάπη για το διάβασμα! Νομίζω πως δεν υπήρξε βράδυ στην ζωή μου που δεν κοιμήθηκα αγκαλιά με ένα βιβλίο. Αυτή ήταν πάντα η σχέση μου με το βιβλίο. Η συγγραφή προφανώς ήταν μια υποσυνείδητη ανάγκη μου που βρήκε πρόσφορο έδαφος και βγήκε στην επιφάνεια…..τυχαία!
Τώρα ποια  ανάγκη μου ικανοποίησε ή καλύτερα ικανοποιεί πια η συγγραφή; Καλή ερώτηση! Μακάρι να μπορέσω να δώσω και σαφή απάντηση σ’ αυτό το ερώτημα! Ακόμα και γω η ίδια δεν έχω ξεδιαλύνει ποιες ανάγκες μου ικανοποιεί!  Ξέρω μόνο πως ξεκίνησε για να ξορκίσει τους δράκους της ψυχής μου. Έμοιαζε τότε με ένα φωτεινό αδιέξοδο, μια κίνηση εξαγοράς του ψυχικού μου πόνου! Στην πορεία φυσικά ανακάλυψα πως αυτή ήταν μόνο η αφορμή! Η αιτία ήταν βαθύτερη! Τώρα πια είναι σαν εκείνο το κομμάτι του παζλ που έλειπε από τη ζωή μου!

Θα θέλατε να μοιραστείτε μαζί μας τη χαρά που νιώσατε όταν πήρατε στα χέρια σας το βιβλίο σας;

Είναι δύσκολο να περιγράψεις με λόγια τα συναισθήματα εκείνης της στιγμής! Η αίσθηση μοιάζει αρκετά με εκείνο το δέος που τυλίγει μια μάνα που κρατάει το παιδί της για πρώτη φορά στην αγκαλιά της! Είναι μια στιγμή ευτυχίας που καταγράφεις με λαμπρά γράμματα στην λίστα των όμορφων στιγμών της ζωής σου!

Γράφοντας ανακαλύψατε πράγματα για τον εαυτό σας που δεν τα γνωρίζατε;

Γράφοντας ανακαλύπτεις συνεχώς πράγματα για τον εαυτό σου! Και αυτή θαρρώ είναι η μαγεία, του να συγγράφεις! Ανασυσταίνεσαι με τον ίδιο σου τον εαυτό! Ξεβράζεις  στοιχεία του χαρακτήρα σου που δεν ήξερες καν πως υπήρχαν μέσα σου. Ανακαλύπτεις νέες πτυχές του εαυτού σου, εκπλήσσεσαι και ο ίδιος  με τον νέο τρόπο σκέψης σου και συχνά  αναθεωρείς πράγματα που πίστευες πως ήταν αδιαπραγμάτευτα. Η συγγραφή για τον ίδιο τον δημιουργό σημαίνει εξωτερίκευση του χαμένου του εαυτού, μέσα από τον δρόμο της αυτοκριτικής και της αυτογνωσίας του.

Ποια φράση του βιβλίου σας έχει χαραχτεί στη καρδιά σας;

Πολλές είναι οι φράσεις αλλά θα σταθώ σε μία την οποία θα μου επιτρέψετε να την στείλω με πολύ αγάπη ως μήνυμα στους αναγνώστες.
« Και αλήθεια….Η άνοιξη ξυπνά τη φύση αλλά και τα χαμένα όνειρα των ανθρώπων»! 
Τα χαμένα μας όνειρα δεν είναι πλάσματα της φαντασίας που έπλασε τι κεφάλι μας σε μια στιγμή νοερής δημιουργίας. Είναι μοιραίες επιταγές που κάποια στιγμή θα πρέπει να εξαργυρώσουμε.
Ποτέ  δεν είναι αργά για να πραγματοποιήσει κανείς τα απωθημένα του  όσο είναι ακόμα ζωντανός και δημιουργικός!
Άλλωστε το είπε τόσο όμορφα  ο Καζαντζάκης,  «Μια αστραπή η ζωή μας….μα προλαβαίνουμε!»
Ευχαριστώ πολύ! Εύχομαι σε όλους μας, καλή ζωή!

Βασιλική Ευαγγέλου Παπαθανασίου