Ξέχασες να αγαπάς …

Τόσα άσχημα που πέρασες και σε τσακίσανε,σχεδόν σε άφησαν ένα κενό δοχείο.

Χωρίς συναίσθημα ιδιαίτερο κοιτάζεις έναν  άστεγο.Φτιάχνεις ιστορίες με το μυαλό σου.
Τι να πήγε λάθος με τη ζωή του;
Μήπως ήταν τεμπέλης ;
Μήπως μια αγάπη τον άφησε νεκρό και τα έχασε όλα,μαζί και το μυαλό του;
Μήπως ήταν μεγάλος επιχειρηματίας και μια φωτιά του τα έκαψε όλα;
Λυπάσαι ελαφρώς μα πάντα σκέφτεσαι τα χειρότερα, εκείνα τα παιδιά που πεινάνε… εκείνους που έχασες εσύ τόσο νωρίς,η ζωή δεν ειναι δίκαιη σχεδόν με κανέναν…  και προχωράς.

Πιο κάτω ένα ζευγάρι αγκαλιασμένο κοιτάζει μια βιτρίνα,η τρυφερότητα στο πιάσιμο των χεριών φωνάζει κι ας μαλώνουν επειδή στη γυναικά δεν αρέσουν τα παπούτσια που ο άντρας κοιτάζει με ενθουσιασμό.
Δεν εχει γούστο του λύει σε έντονο ύφος…
και ποιος εχει σήμερα σκέφτεσαι;
Τόση ασχήμια δίπλα σου κοπέλα μου, ένα παπούτσι δε θα κάνει τη διαφορά.

Χθες στην παραλία δίπλα σου υπήρχε ένα ζευγάρι μάτια, τόσο κουρασμένα,ήταν όμως εκεί επειδή εσενα σου αρέσει η θάλασσα.
Έκλεισαν για κάμποση ώρα,νευριάσες φυσικά. Αλλά μια φορά που δεν εχει τίποτα να πει…
Γύρισες και δίπλα μόλις είχε απλώσει πετσέτα μια ηλικιωμένη,ήταν σίγουρα πάνω από 70.
Πάλι κακία πήγες να σκεφτείς … τι κουράγιο Θεέ μου.
Σου άπλωσε ενa μπουκάλι αντηλιακό…
Μπορείς να με βοηθήσεις ;
Για κλάσματα δευτερολέπτου πάγωσες,ευτυχώς σύντομα θυμήθηκες πως ειναι να εισαι ευγενική …

-Είμαι 71 χρονών,τα χέρια μου δεν βοηθάνε,βέβαια χωρίς τον Άγγελο και στα 25 δε θα έφτανα την πλάτη μου.
(Να τη και η απώλεια,κάποτε είχε σύντροφο… Άγγελος… ειρωνεία της ζωής)
Χαμογελάς άχνα…
-Σωστά την πλάτη του μόνο ένας τυραμόλας θα την έφτανε λες,σα μεγάλη αγγαρεία.
-Τον πήρε ο ύπνος Ε;
-Πάντα τον παίρνει ο ύπνος απαντάς με αγανάκτηση και οργή μαζί!!!
-Ανεκτίμητες στιγμές εκείνες που όταν ξυπνάει ο άντρας,είσαι η πρώτη που αντικρίζει και χαμόγελα οπός σε κανέναν άλλον στον κόσμο…Ευχαριστώ για τη βοήθεια γύρνα στη θέση σου πρίν ξυπνήσει .. δε πρέπει να χαθεί η στιγμή…
Ενώ έχεις ήδη σηκωθεί και την κοιτάς με απορία … τι ρομαντική ψυχή μεγάλη γυναίκα.

Μόλις κάθεσαι και κάνεις να πιάσεις τα τσιγάρα ανοίγουν τα μάτια… συγνώμη με πήρε ο ύπνος…
να το το χαμόγελο
Λες και ειναι η πρώτη φορά απαντάς σχεδόν ψιθυριστά ..
εξακολουθεί να χαμογελάει ….
Σιάχτηκες για μερικά λεπτά,πέρασαν τόσα χαμόγελα από μπροστά σου,αμέτρητα … κι εσύ πάντα να απαντάς το ίδιο με θυμό…
Μια αγκαλιά τυπωτά άλλο δεν χρειαζόταν …μια αγκαλιά και κατανόηση.

Έγινες ένα με τα προβλήματα σου,έπεσες σηκώθηκες,μάτωσες,γέλασες,έκλαψες…ξέχασες να νιώθεις ;
Χάνεις κάθε τι σημαντικό και ασήμαντο που σου προσφέρουν επειδή έπαιξες κάποτε κι έχασες ;
Και τώρα που κερδίζεις ;
Τόσα χαμόγελα ; Τόσα χατίρια ; Τόσα μη φύγεις ; Τόσα που θα σε πάω σήμερα ;
Εκδικείται η ζωή εσένα τελικά ή εσύ τη ζωή;
Τίποτα από τα δύο,τον εαυτό σου εκδικείται… τόση ομορφιά γύρω σου κι εσύ βλέπεις μόνο τα άσχημα,η ζωή σου χαμογελάει κι εσύ σκέφτεσαι πως ειναι άδικη… πως σου στέρησε αρκετά πράγματα και κουράστηκες να τρέχεις πάντα κάτι να σώσεις… γυρίζεις πάλι στην ηλικιωμένη ετών 71 και τη βλέπεις να σου χαμογελάει… Ευχαριστώ της λες και επιστρέφεις εν τεράστιο χαμόγελο στα μάτια δίπλα σου που τώρα σε κοιτάνε με απορία … “τι έγινε;”
Τίποτα σήκω πάμε να βουτήξουμε…με πάθος σαν να μην υπάρχει αύριο … πρώτη φορά μετά από χρόνια ένιωσες τόση ζέστη μέσα σου… θυμήσου να αγαπήσεις λίγο ακόμη.

Πηγή φωτογραφίας:ελεύθερο πνεύμα

J.Iakovidou