ΒΑΡΥΧΕΙΜΩΝΙΑ

Και τώρα…τα φώτα έσβησαν
σκοτείνιασαν οι δρόμοι,
μέσα στο μισοσκόταδο
άδεια μοιάζει η πόλη.

Κι’ οι άνθρωποι ολομόναχοι
τι έχουν να προσμένουν,
μέσα στην βαρυχειμωνιά
σε ποιον Θεό πιστεύουν;

Φυσάει τ’ αγιάζι δυνατά
τα όνειρα σκορπίζει,
σαν τις νιφάδες του χιονιού
ψηλά τα στροβιλίζει.

Ώσπου να βρούνε ζεστασιά
κι’ οι ελπίδες ξεπαγώσουν,
με της αγάπης τη φωτιά
στη γη…ξαναφυτρώσουν.

Αγάπη Σπαθάρα