Το πρόσωπο σου αρκεί…
Βουλιαγμένος στην απελπισία μου,ανάμεσα στα σκοτάδια και το τίποτα…
Ότι πληγή είχαν ανοίξει ως τώρα στην ψυχή μου έρωτες εφήμεροι και ψεύτικοι,ήρθες και τα ξέχασα όλα.
Με τράβηξες από την κινούμενη άμμο που περπατούσα,φώτισες τα σκοτάδια μου και έκλεισες κάθε πληγή !!!!
Εκεί που είχα παρατηθεί από κάθε προσπάθεια να ζήσω ξανά χαρούμενος,να ελπίζω σε κάτι. Εκεί που τελειώνουν τα όνειρα και αρχίζουν να σε πλακώνουν τα πάντα,εκεί ακριβώς ζούσα.
Στο κενό!!!
Και το πρόσωπο σου, με το μεγάλο λαμπερό χαμόγελο σου,έφτασε να σηκώσω το βλέμμα ξανά στον ήλιο.
Δεν ήθελα και δεν μπορούσα να αρπαχτώ από τίποτα,εσύ το έκανες, είδες μια θλίψη στα μάτια μου που σε πόνεσε … ήθελες να με κάνεις να σηκώσω το βλέμμα στο Θεό,έτσι έλεγες και ξανά έλεγες εκείνες τις πρώτες μέρες, όταν σε ρώταγα γιατί εμένα;;;!!!
Έφτασε το πρόσωπο σου για να χαμογελάσω ξανά,το χαμόγελο σου για να ζεσταθώ ξανά,και τα μάτια σου για να ονειρευτώ ξανά!!!
Αρκεί να είσαι απέναντι μου και να μου χαμογελάς,για να ζω μια ζωή γεμάτη αγάπη,να μου μιας κι άπω τη φωνή σου να πιάνομαι και να ταξιδεύω!!!
Για όλους υπάρχει ένα πρόσωπο που αρκεί να τον κάνει ευτυχισμένο…. για μένα εισαι εσύ!!!
Nichole.
