Το ίδιο λάθος χάραξες.
Δεν πίστεψα ποτέ πως θα ζούσα
ξανά την ίδια απογοήτευση…
Προδοσία τα λόγια σου,
ο θυμός έσταξε παγώνοντας την ανάσα μου…
Το ίδιο λάθος χάραξες.
‘Άφησες να δυναμώσει ο έρωτας
ξέροντας πως δεν μπορείς να δώσεις αγάπη…
Ήθελες να πάρεις μια ανάσα
να ξεφύγεις από τον πόνο σου
δίνοντας πόνο σ άλλους…
Στιγμές προδοσίας ήθελες
να αποφύγεις στιγμές παραμελισμού,
στιγμές αδιαφορίας, στιγμές μοναξιάς…
Παίζοντας ξανά το ίδιο παιχνίδι
έβγαλες το κακό σου πρόσωπο
προς τα έξω/
Όχι δεν θα το επιτρέψω
στον εαυτό μου ξανά να πληγωθεί,
να ματώσει και να κλειστεί στο σκοτάδι του…
Μια φορά τον άφησα να παρασυρθεί στην αγάπη,
να πιστέψει και να είναι έτοιμος
να κάνει κάθε θυσία για να είναι μαζί σου…
Όχι δεν επιτρέπω το ίδιο λάθος δύο φορές.
Βλακεία θα είναι και ανευθυνότητα
προς την ψυχή μου…
Όταν σου χαρίζουν την ευτυχία
πονώντας κάθε βράδυ,
εσύ κοίταξες να γλεντήσεις το κορμί
μηδενίζοντας την ψυχή…
Όχι δεν επιτρέπω το ίδιο λάθος…
Αντίο σου είπα πριν χρόνια,
ακόμη το ίδιο αντίο έχει θέση στην καρδιά μου…
Kostantinos Milios
