Το απωθημένο σου, θα είναι πάντα μια ωραιοποιημένη ουτοπία.

Λένε ότι από το απωθημένο του δεν ξέφυγε ποτέ κανείς. Μπορεί να είναι αλήθεια, δεν ξέρω, ωστόσο, άσε με να σου μιλήσω για αυτό.
Θα σου μιλήσω για τον έρωτα εκείνο που ζήσαμε οι περισσότεροι – όχι όλοι – και όσοι το κάναμε υπήρξαμε, μπορώ να πω, τυχεροί στη ζωή μας. Όχι μόνο για όσα βιώσαμε και νιώσαμε αλλά για όλα όσα μας έκανε να συνειδητοποιήσουμε και να μάθουμε. Για τον απόλυτο εκείνο έρωτα που πλέον έχει πάρει την μορφή του απωθημένου και κρατάμε όλοι μας βαθιά κρυμμένο μέσα μας. Για τον έρωτα που όσο κι αν θελήσαμε να τον κλείσουμε σε κουτάκι και να τον θάψουμε, να τον ξεχάσουμε και να τον αφήσουμε πίσω μας, ποτέ μας δεν το καταφέραμε. Ναι, αυτόν τον έρωτα που ποτέ κανένας δεν κατάφερε να κρύψει.
Αυτός ο απόλυτος έρωτας ή μάλλον καλύτερα το απωθημένο σου, πάντα, όποτε εμφανίζεται μπροστά σου θα σε κάνει να χάνεις την μιλιά σου και να κόβεται η ανάσα σου. Θα σε κάνει να ιδρώνεις και να συμπεριφέρεσαι ξανά και ξανά σαν άμυαλος έφηβος. Θα σε κάνει να γίνεσαι για μια ακόμη φορά δεκαέξι χρονών.
Είναι όλα όσα ποτέ σου δεν απέκτησες και όλα όσα πάντα σου επιθυμούσες. Είναι θαρρείς στο κεφάλι σου αυτοσκοπός της ζωής σου και μονόδρομος για την ευτυχία σου.
Ωστόσο, ξέρεις κάτι; Δεν είναι τίποτε περισσότερο από ένα πλάσμα του νου σου. Είναι ένας έρωτας παραμυθένιος κι εξιδανικευμένος. Κι ίσως, τον έχεις ωραιοποιήσει τόσο πολύ στο κεφάλι σου, του έχεις αποδώσει τέτοια υπέροχα χαρακτηριστικά και στοιχεία, που, ξέρεις, πιθανότατα να έχει απολέσει την αρχική του μορφή και υπόσταση. Έχει χάσει την αλήθεια του και τελικά να τον έντυσες άθελά σου με το ψέμα σου. Από την πολύ σου αγάπη και λατρεία δεν τον ωραιοποίησες απλώς, τον θεοποίησες και κάτι τέτοιο εμπεριέχει πολλά παραμυθικά στοιχεία και την απόλυτη εξιδανίκευση.
Αυτό είναι το απωθημένο σου. Δεν είναι κάτι το αληθινό, το ξέρεις, αλλά κάτι ψεύτικο κι ωραιοποιημένο. Πρέπει να το καταλάβεις αυτό. Γιατί όσο πιο γρήγορα το συνειδητοποιήσεις τόσο πιο σύντομα το φάντασμά του θα πάψει να πλανιέται στις γωνιές της σκέψης σου και να βρίσκει καταφύγιο στην καρδιά σου. Τόσο πιο γρήγορα θα απαλλαγείς από το στοιχειό αυτό και θα προχωρήσεις μπροστά, σε κάτι αληθινό και πραγματικό, σε κάτι που δεν θα χρειάζεται ωραιοποίηση για να γίνει το απόλυτό σου.
Όσο πιο γρήγορα πας μπροστά, να ξέρεις, τόσο πιο σύντομα θα το βρεις. Κι όταν το κάνεις, θα δεις πόσο απλά θα σου μοιάζουν όλα μεμιάς και πόσο θα σε πονάει ο χρόνος που δαπάνησες για κάτι που δεν υπήρξε, δεν έζησε ποτέ, παρά μονάχα σε κάποιες γωνιές του μυαλού σου.
Γιατί όσο όμορφος κι αν είναι ένας εφηβικός έρωτας, δεν μπορείς να φανταστείς πόση τελειότητα κρύβει μέσα της η κατασταλαγμένη και συνειδητοποιημένη αγάπη.
Άσε πίσω το απωθημένο σου, λοιπόν, και πιάσε το χέρι στην αγάπη αυτή που βρίσκεται δίπλα σου. Προχώρα μπροστά μαζί της. Με το απωθημένο του κανείς δεν βίωσε το απόλυτο και το πραγματικό. Πως θα μπορούσε άλλωστε; Η αλήθεια κρύβεται στα απλά πράγματα κι ο Θεός το ίδιο. Πίστεψε και προχώρα μπροστά.