Το άδειο λιμάνι
Κείμενο της Άννας Δεληγιάννη- Τσιουλπά
Θαμπωμένος από το φως του πρωινού, από την αντανάκλαση στην αρυτίδωτη επιφάνεια του νερού,
ένιωθα τόσο παράξενα, τόσο που παρασύρθηκα στις σκέψεις του μυαλού μου.
Άλλη φορά, φύσαγε μια αύρα κι ένιωθα το αεράκι να διαπερνά το αραιο-υφασμένο πουκάμισό μου.
Σήμερα καμιά κίνηση πουθενά. Έτσι, άκουγα το άδειο λιμάνι, ναι το άκουγα. “Πού πήγαν όλοι και όλα; “μου έλεγε.
“Μετά εκείνο το βουητό της ζωντάνιας μου, όταν καράβια και άνθρωποι ,θόρυβοι, φωνές δημιουργούσαν ένα μόνιμο ηχητικό υπόβαθρο”.
Το άδειο λιμάνι. Από πότε μιλούν τα άψυχα; Δεν συνέχισα σε αυτό το σκεπτικό, άφησα να το ακούω. Άκουγα σιωπηλά ενοχλημένος.
Το άκουγα: “Η επιθυμία μου είναι να γυρίσω πίσω, μιας και δεν πάω μπροστά. Κι εσύ φαντάζομαι το ίδιο θα έκανες, αν απελπιζόσουν από μια άθλια πραγματικότητα.
Δεν ξέρω, για να αλλάξει η ζωή μου πρέπει να γίνω δραστήριο, να μπαινοβγαίνουν καράβια, επιβάτες, εμπορεύματα. Απεναντίας, είδα να καταπλέουν κάτι μεγαθήρια-για καλό μου να είναι-αλλά δεν μου άρεσε καθόλου ο όγκος τους, ο παράξενος συρφετός στην προκυμαία.
Η ζωή είναι μπροστά δεν τη βλέπετε ή κάνετε ότι δεν τη βλέπετε;” Έκανα να συνέλθω, με παρέσυρε η σκέψη μου. “Το μόνο που μου άρεσε ήταν το άδειασμα, μια εκβάθυνση πριν εννιά χρόνια περίπου. Ανάσανα.
Πότε θα ακολουθήσει η επόμενη, να ελαφρύνω από όλα τα υλικά που έχουν σωρευτεί στην αγκαλιά μου; Ευτυχώς υπάρχουν ακόμα ψαρο κάικα κι αυτά όλο και λιγοστεύουν.
Αυτά και ένα πλοίο με παρηγορούν. Και εσύ έτσι δε θα έκανες; Θα ήθελες να ακουμπήσεις κάπου την ψυχή σου.” Ήμουνα ακόμα εκεί, ταξίδευα. Συνήλθα, τα σκέφτηκα όλα. Τα σκέφτομαι συχνά, γιατί το λιμάνι είναι κόμβος συγκοινωνιακός μεταφορικός ,είναι η ψυχή της πόλης μου.
Κρατούν λέτε μόνο τον κόμβο που παραμένει άλυτος. Αναρωτιέμαι τι είναι αυτό που μας σπρώχνει στην απομόνωση; Έτσι, σήκωσα δειλά το χέρι και το αποχαιρέτησα. “Άδειο λιμάνι έχε γεια. Μην απελπίζεσαι”.
Κοντοστάθηκα. Τι γίνεται, υποδύομαι ρόλους; Ναι ,μόνο έτσι καταλαβαίνεις την παρουσία ενός έργου, μόνο έτσι, κάτι βαθύ ξυπνάει μέσα μου. Μέσα σας; Ελπίζω πως συμβαίνει.
Άννα Δεληγιάννη-Τσιουλπά
Συντ.Φιλόλογος συγγραφέας, ποιήτρια ,κριτικός.
