Τι ειδα,τι άκουσα και τι δε θα πω ποτε !!!

Είδα ανθρώπους να πονάνε σιωπηλά,να σέρνονται σε σκοτεινές γωνιές και να κλαίνε ξεσπώντας έτσι τον πόνο τους,την πίκρα τους και τα πιο μεγάλα τους συναισθήματα,συναισθήματα που δεν εξέφρασαν ποτέ,επειδή δεν θα έβρισκαν ανταπόκριση και κατανόηση.
Και έμειναν εκεί ώσπου βρήκαν τη δύναμη να βγούνε ξανά στο φως.Να τους σέβεστε.
Είδα ανθρώπους να χαμογελούν ευτυχισμένοι,να αγαπούν και να αγαπιούνται δυνατά,να γεμίζουν τον κόσμο καλοσύνη και αγάπη.
Είδα ανθρώπους να προσφέρουν απλόχερα βοήθεια,χωρίς να περιμένουν ανταπόδοση.Με την αισιοδοξία τους να κάνουν τους γύρω τους να βλέπουν τη ζωή με άλλο μάτι.Ξεχωριστοί και σπάνιοι δεν το βάλανε ποτέ κάτω,δε ζήτησαν ποτέ κι όμως έλαβαν.Να τους αγαπάτε τους χρειαζόμαστε!!!!
Άκουσα ανθρώπους να υπόσχονται αιώνια φιλία και αγάπη,να λένε μεγάλα λόγια σαν άλλοι Αλέξανδροι και σαν άλλοι Λεωνίδες!!!
Τους άκουσα να φωνάζουν πως έχουν για σημαία τους την αλήθεια,πως δεν προδίδουν ποτέ,μα τελικά φάνηκαν λίγοι μπροστά στις καταστάσεις!!!!
Άκουσα ανθρώπους να ψιθυρίζουν,πως η αγάπη ειναι φαινομενικά εύκολη,μα στην πραγματικότητα πονάει.
Μα ο ψίθυρος τους δεν χάθηκε ποτέ,γιατί την αγάπη δεν την φωνάζεις,την ψιθυρίζεις τις νύχτες, ανάμεσα σε γέλια και κλάματα.Την αποδεικνύεις με πράξεις όχι με βροντερά λογία και φανταχτερές πινακίδες!!!
Άκουσα μάνες να μιλούν για τα παιδιά τους,να τα στηρίζουν και να τους χαμογελούν πάντα!! Να τους μιλούν για να γίνουν σωστοί άνθρωποι!!! Μικρές ηρωίδες της διπλανής πόρτας!!!
Άκουσα πατέρες,γυρίζοντας κατάκοποι από τη δουλειά,να ψιθυρίζουν τις νύχτες στα παιδιά τους, πως θα κάνουν τα πάντα για να είναι ευτυχισμένα,να τα έχουν όλα.
Ήρωες της ζωής κι αυτοί.Τους θαύμασα και τους υποκλίνομαι.
Άκουσα κραυγές από απελπισμένους ανθρώπους,έσκυψα το κεφάλι μου γιατί η απελπισία τους ήταν τόση που δεν ήξερα τι να πω!!! Αποτύπωσα το απελπισμένο τους βλέμμα και το έκανα ιστορίες πολλές!!!
Άκουσα γέλια βροντερά,που με κάνανε να γυρίσω το κεφάλι μου να δω,ποιος γελάει με τόση ευτυχία!!!
Και αποτύπωσα την ευτυχία από τα πρόσωπα τους,την έκανα ιστορία κι αυτή.
Αυτά που δε θα πω ποτέ ειναι δυο πράγματα.
Ένα από αυτά ειναι πως οι άνθρωποι δεν αλλάζουν … οι καταστάσεις τους αλλάζουν τελικά. Και οι άνθρωποι που περνάνε από τη ζωή τους!!!
Και το δεύτερο πως δεν μπορεί κανείς να παραμείνει για πάντα παιδί στην ψυχή,το είδα,το άκουσα και δε θα το ξαναπώ ποτέ!!!!
Καλή Ανάσταση ψυχής σε όλους!!!
J.Iakovidou