Θαυμάζω τους ανθρώπους με θράσος τελικα; …. #not

Πάντα θαύμαζα πολύ συγκεκριμένους τύπους ανθρώπων ως παιδί και ως έφηβη….
Ας πούμε όσους δεν υπολόγιζαν τη γνώμη των άλλων,δεν είχανε ρε παιδί μου καμιά σκασίλα για το τι θα πει ο κόσμος.
Ζούσανε σύμφωνα καθαρά με το τι τους κάνει ευτυχισμένους.
Απαλλαγμένοι από οποιοδήποτε κόμπλεξ,είχανε  αποδεχτεί τον εαυτό τους εσωτερικά κι εξωτερικά όπως ακριβώς είναι.
Σαν να επιλέχθηκε από το σύμπαν πως θα ζούνε για να είναι ευτυχισμένοι,κουνούσαν  αδιάφορα  τους δυο ώμους τους προς τα επάνω και λέγανε  “τι με νοιάζει ; Εγώ περνάω καλά” και “έτσι μ’αρεσει”.

Επίσης τους ροκάδες και τους πιτσιρικάδες που λέει κι ο αγαπημένος Σταμάτης. Που ‘ζουν τα όνειρα τους κι έχουν στα στήθια τους ελεύθερη καρδιά …
Τους καλλιτέχνες και τους χίπηδες.
Που κάνανε ένα τους ταλέντο επάγγελμα και βάζουν την ψυχή τους στα τραγούδια,στους πίνακες,στα βιβλία τους,στο ότι σκαλίζει το χέρι τους σε απόλυτη σύνδεση με την ψυχή τους !!!!
Αυτούς που ήταν βγαλμένοι από άλλη εποχή,τα παιδιά εκείνα με τα παντελόνια καμπάνα,με τα στρογγυλά γυαλιά ; ΑΥΤΟΥΣ ναι,που τραγουδούσαν όλη μέρα στις παραλίες και στα πάρκα και κάπνιζαν και τρώγανε αμέριμνοι,λεφτά που βρίσκανε πάντα το είχα απορία …. αλλά ήταν τόσο ζηλευτοί…

Διαχρονικά θα θαυμάζω όσους για τα πιστεύω τους και τη φιλοσοφία της ζωής τους έδωσαν με πείσμα αγώνα να πείσουν πως αξίζει να ζει κανείς για μια ιδέα.
Αξίζει να ζεί παλεύοντας να φτιάξει τον κόσμο,αξίζει να μάχεται ως μονάδα για να γίνει λαός ολόκληρος. Ήρωες που αγωνίστηκαν για το κοινό καλό,αφήσανε κάθε όνειρο,για χαλαρή ζωή,για μια κοινή ζωή, ώστε οι ιδέες τους να κάνουν λίγο καλύτερο τον κόσμο.
Εκείνους που παραδέχονται για ήρωες όλοι σχεδόν κι ας μην προέρχονται από την ίδια κοινωνική τάξη, την ίδια χώρα και την ίδια πολιτική παράταξη. Αυτοί που γίνανε ήρωες στα μάτια όλων παλεύοντας να σώσουν παιδιά,φτωχούς και μειονότητες.

Μα “θαυμάζω” και μια κατηγορία ανθρώπων που δε προσπάθησα ποτέ να μοιάσω κι ουτε πρόκειται.
Εκείνους τους θρασείς συντρόφους,φίλους και συγγενείς. Που ενώ έχουν κάνει την κουτσουκέλα τους και σε πρόδωσαν μπορούν και σε κοιτούν ισια στα μάτια.
Σε εχει κατηγορήσει η άλλη ρε,σε εχει θάψει,εχει κάνει προσπάθεια να σε βγάλει σκάρτη λέμε. Εχει πεί ψέματα κι εχει προδώσει μυστικά προκειμένου να σε λασπώσει και πιθανόν χωρίς κανέναν απολύτως λόγο.
Αλλά θα σε κοιτάξει στα μάτια σαν να είναι ο πιο καθαρός άνθρωπος του πλανήτη …
Θράσος το λένε ! Το πιο πιθανό είναι να βρει τρόπο να βγει από πάνω ακόμη κι όταν αποκαλυφθεί η αλήθεια!!!!!
Γιαυτό τους θαυμάζω !!!!
Κάποια κερατώνει τον άντρα της κι όταν το μαθαίνει έχει τόσο θράσος που του αραδιάζει  ένα κατεβατό επιχειρήματα,τα οποία βασίζονται κυρίως στο “με παραμέλησες”,”παρασύρθηκα” και στο “ποτε δε θα έμπαινε κάποιος ανάμεσά μας, ΑΝ δεν έβρισκε κενό Πελοπίδα μου”
Και μαντέψτε ποιος άφησε το κενό ώστε να τρουπώσει; Ο Πελοπίδας φυσικά.
Είναι τελείως απαλλαγμένοι από ενοχές,τύψεις και ηθικές αξίες.
Στο τέλος κάνουν με θράσος τους αδιάφορους και σε κοιτάνε στα μάτια χωρίς καμιά ντροπή.
Συνεχίζουν ακάθεκτοι να νιώθουν περήφανοι,αξιοπρεπείς και με τουπέ του πιο σωστού ανθρώπου.
Έχουν κάψει κάθε συναίσθημα δικό τους ή που μπορεί να σου προκαλούν και παρασιτοζωούν με θράσος ανάμεσα στους ανθρώπους που πληγώθηκαν από την προδοσία τους.
Όσο να πεις χρειάζεται δύναμη να πάψεις να είσαι άνθρωπος με συνείδηση και να προδίδεις τους άλλους με άνεση,να κάνεις τη ζωή τους άνω-κάτω και το βλεμμα σου,να επιμένει να κοιτάει τους άλλους με την πιο άρρωστη καθαρότητα….

J.Iakovidou