Θαυμαστή εκδρομή για να θρέφει την ψυχή στην Αγία Θεοδώρα Βάστα

Ταξίδια που κάνουμε συχνά, (άλλοι περισσότερο, άλλοι λιγότερο, ανάλογα τους λόγους ο καθένας) , για να ξεφύγουμε, να αλλάξουμε παραστάσεις  και να γεμίσουμε εικόνες. Ίσως και να καθαρίσουμε το μυαλό μας, με εκδρομές πολυήμερες ή μονοήμερες. Ταξίδια  αναψυχής, αναζήτησης, είτε απλά ταξίδια αναγκαία λόγω επαγγέλματος. Γενικώς ταξίδια, που κάτι έχουν να μας προσφέρουν με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο.

Είναι αλήθεια, πράγματι, πως σίγουρα κάτι μας προσφέρουν. Αυτό μπορεί να είναι γνώση ή διασκέδαση. Μπορεί να είναι αναζήτηση για μια πληροφορία που θέλουμε να ανακαλύψουμε από κοντά, «ιδίοις όμμασι». Γιατί χωρίς αυτά, ο άνθρωπος δεν θα μπορούσε να προχωρήσει στην ζωή του. Να ανακαλύψει νέα πράγματα, νέες γνώσεις, προορισμούς και πολιτισμούς. Αναμφισβήτητα η εξέλιξη δεν θα προχωρούσε στον άνθρωπο χωρίς ένα ταξίδι στην ζωή του. Να δει με άλλη ματιά την ζωή του και τον κόσμο και γενικά να διευρύνει τους ορίζοντες του.

Κάποιες φορές βέβαια, δεν χρειάζεται να ταξιδέψει και πολύ μακριά, για να ανακαλύψει σημεία ενδιαφέροντος και πίστης που έχει ανάγκη να θρέψει την ψυχή του.

Μιλάω συγκεκριμένα για ένα πανέμορφο τοπίο, ένα ειδυλλιακό τοπίο, που μαγνητίζει κάθε επισκέπτη, που κρύβει ένα θαύμα του θεού, της πίστης μας, βαθιά κρυμμένης στη ψυχή μας. Που περιμένει με κάποιον τρόπο να φανερωθεί. Κάνεις δεν μπορεί να εκφέρει σίγουρη άποψη. Αλλά είναι ατράνταχτο σημάδι, πως δεν μπορεί να μην σου μείνει ανεξίτηλο στο μυαλό αυτό το μέρος.

Η τοποθεσία του βρίσκεται κοντά στην Μεγαλόπολη της Αρκαδίας, σε ένα χωριό από εκεί, λίγα χιλιόμετρα, που ονομάζεται Βάστα. Εκεί κρύβεται ένα μικρό εκκλησάκι της Αγίας θεοδώρας, με την απίστευτη ιστορία του, που έχει γραφτεί στο βιβλίο των ρεκόρ Γκίνες ως το «θαυμαστό ναϋδριο».

Ας πάρουμε λίγο, την ιστορία του χωριού και της μικρής εκκλησίας από την αρχή. Χρονολογικά το χωριό, δεν προσδιορίζεται επακριβώς. Χάνεται στα βάθη του χρόνου. Η πρώτη αναφορά δίνεται από τις απογραφές της στην Πελοπόννησο, κατά την εποχή των Βενετών το 1700. Το όνομα Βάστα προέρχεται από γαλλική λέξη “bastion”. Στην ελληνική Επανάσταση οι κάτοικοι λέγονταν «Μπασταίοι» γεμάτοι ανδρεία, γνωστοί για το ξεσηκωμό τους οι Πελοποννήσιοι κατά των Τούρκων. Παρότι δεν διαθέτει τουριστικές υποδομές για να μπορέσεις να διανυκτερεύσεις έστω μια νύχτα ,πλήθος επισκεπτών καταφθάνουν συχνά. Ωστόσο έχει γύρω στους 60 κάτοικους. Και μπορείς έστω και με μια μονοήμερη εκδρομή να φτάσεις εκεί με κάποιο ταξιδιωτικό γραφείο ακόμη, μιας και οργανώνουν συχνά εκδρομές. Ιδιαιτέρως την περίοδο που γιορτάζεται η μνήμη της στις 11 Σεπτεμβρίου.

Απίστευτο  και εντυπωσιακό είναι, θα λέγαμε  η ιστορία γύρω από την Αγία και πως δημιουργήθηκε αυτό το εκκλησάκι.

Αν και έχουν ειπωθεί πολλές ιστορίες για την Αγία, η επικρατέστερη είναι η εξής: επειδή προερχόταν από φτωχή και θρήσκα οικογένεια και θέλοντας να βοηθήσει τον πατέρα της κατατάχθηκε στο στρατό μεταμφιεσμένη ως άντρας, για να γίνει μισθοφόρος στρατιώτης. Στα 17 έτη της λοιπόν και εφόσον κατατάχθηκε είχε διακρίσεις στο στρατιωτικό σώμα. Κάποια  στιγμή μια κοπέλα την ερωτεύτηκε ως Θεόδωρος. Όταν αρνήθηκε τον έρωτα της, την συκοφάντησε πως την άφησε έγκυο. Έσπευσε η οικογένεια και η κοινωνία να την κατηγορήσουν και την  τιμώρησαν με μαρτυρικό θάνατο. Όταν πια ήταν αργά, είδαν το σώμα της ότι ήταν γυναικείο προφανώς. Κατάλαβαν την αδικία και ζήτησαν συγχώρεση από το Θεό. Σύμφωνα με την παράδοση, η ιστορία, ο μύθος ή η αλήθεια λένε ότι ξεψυχώντας η Θεοδώρα παρακάλεσε το Θεό, πριν τον αποκεφαλισμό της, οι τρίχες τους κεφαλιού της να γίνουν δέντρα, το αίμα της ποτάμι για να ποτίζει και το σώμα της ναός. Σήμερα 17 μεγάλα δέντρα 9 (όσα και τα χρόνια της) ξεπηδούν από την στέγη ενός μικρού πέτρινου ναϋδρίου στην Αγία θεοδώρα Βάστα.

Από όλο το κόσμο, πιστοί και άπιστοι σπεύδουν κάθε χρόνο να το επισκεφθούν το γνωστό αυτό πια εκκλησάκι. Η φήμη του έχει διαδοθεί και σε ξένους τουρίστες. Σε επιστήμονες που έχουν προσπαθήσει χωρίς κάποιο αξιόλογο αποτέλεσμα να εξηγήσουν αυτό το θαύμα. Κι η αλήθεια είναι ότι όταν φτάσεις, θα καταλάβεις και εσύ πόσο αξίζει. Θα ανακαλύψεις ένα μαγικό τοπίο, στο οποίο από το εκκλησάκι αυτό, από τα θεμέλια του αναβλύζει νερό. Ένα ρυάκι, ένα μικρό ποταμάκι που ποτέ δεν στερεύει από νερό, ούτε το καλοκαίρι. Αξίζει ακόμα και οι στροφές που θα κάνεις μέχρι να φτάσεις στο προορισμό αυτό. Καταλαβαίνουμε από τους δρόμους εκεί, ότι δεν έχει και τις καλύτερες υποδομές. Αλλά όσο επικίνδυνο κι αν ακούγεται τόσο πιο πολύ επισκεψιμότητα έχει.

Γιατί άραγε; Αξίζει να αναρωτηθείς..

Χιλιάδες προσκυνητές  όμως, συνεχίζουν και προσέρχονται όλο το χρόνο εκεί. Ιδιαιτέρως όταν ανοίγει ο καιρός και η φύση ανθίζει γύρω από την εκκλησία. Το προσκύνημα είναι ανοιχτό από το πρωί μέχρι τη δύση του ηλίου και καθώς μας ενημέρωσε κι ο εφημέριος της εκκλησίας στην περιοχή, γίνονται και παρακλήσεις και αρτοκλασία ύστερα από συνεννόηση.

Σε περιμένει κι εσένα αν δεν έχεις πάει ακόμη. Μην αργείς. Θα ευφρανθεί η ψυχή σου!

Πριν φύγεις, όταν θα έχεις βρεθεί εκεί και ευχαριστηθεί η ψυχή σου, αν θες να χορτάσεις και το σώμα σου (την κοιλιά σου δηλαδή), μπορείς να περάσεις  από τον κήπο της Αγίας ή τον Νερόμυλο του Νικόλα για ωραιότατα εδέσματα που προσφέρουν από το πρωί μέχρι αργά το απόγευμα.