Θα πεθάνω μαύρο πρόβατο
Κι άλλη μια φορά είναι νύχτα και γράφω, ούτε εγώ δεν ξέρω το λόγο, ίσως γιατί είμαι ζωντανός και θέλω με τον τρόπο τούτο να πω «υπάρχω», ή γιατί είναι μια δικαιολογία να μην πάω για ύπνο ή ίσως γιατί ακόμα το μπουκάλι είναι γεμάτο…
Είναι η εξασθενημένη ηχώ από γέλια και χαχανητά με φίλους, είναι οι χαρούμενες ευχές του καθενός που κλείνει την ποινή του, εκεί που δεν έχει καμιά σχέση με το τώρα και είναι μόνος με τον εαυτό του και αναρωτιέται : που έλειψα? πότε έγινε? που έκανα λάθος?
Παρ’ όλα αυτά είναι όμορφο να βγαίνεις στα μπαράκια, στις ταβέρνες, ποτό, κρασί, μελαγχολία και δυό στιχάκια στο πόδι να ουρλιάζουν κρυμμένες επιθυμίες, βυθισμένες στα πεπραγμένα των θλίψεών σου που βαριέσαι μαζί με τις αμφιβολίες σου…
Οι ηθικολόγοι, όμως, έχουν κλείσει τα πάντα και η ηθική τις καρδιές και τις επιθυμίες : είναι όμορφο να επιστρέφεις στην «κανονικότητα»!!!
είναι εύκολο να επιστρέφεις στο «κοπάδι» με τόσα κουρασμένα άσπρα πρόβατα!
με συγχωρείτε δεν μπαίνω σ’ αυτό το κοπάδι : θα πεθάνω μόνος και μαύρο πρόβατο!
Κουβέντες ήδη ακουσμένες σε χώρους μπαγιάτικους …μουχλιασμένους, μα αυτές είναι δικές μου κουβέντες και πράξεις, ύστερα εσείς δεν λέτε τέτοια πράγματα κι έπειτα για όποιον δεν είναι συνηθισμένος να σκέπτεται είναι μη συνιστώμενο, όμως είναι όμορφο για όποιον θέλει να καταλαβαίνει…
Τώρα έχετε εσείς την εξουσία, τώρα έχετε την υπεροχή, δίκαιο και αστυνομία, Θεό, εντολές και το καθήκον, δυστυχώς.
Δεν ξέρω πως είστε τόσο πολλοί, πως μαζευτήκατε, αγνοώντας εκείνο το «σκουλήκι» που ονομάζετε «σκέψη»…
Όμως μην ανησυχείτε, εμείς συνήθως πάμε κατά διάολου : φυλακή ή νοσοκομείο!
Ο καθένας «ζει» μέσα στους εγωισμούς του ντυμένους με «φιλοσοφίες», ο καθένας δημιουργεί το δικό του «σύστημα» από παράλογες μικρές μνησικακίες προσωπικών κόσμων, ξεχνώντας πως όλοι θα πάρουμε στο τέλος δυό μέτρα γης…
Άλλη μια φορά είναι νύχτα και γράφω, δεν ξέρω ούτε εγώ γιατί, ίσως γιατί την νύχτα ζουν παράξενα φαντάσματα και όνειρα μάταια που σου δίνουν εκείνη την γνωστή υποχονδρία και ύστερα …άδειασα το μπουκάλι.
Γιαννης Ποταμουσης