
Τα λεφτά δεν φέρνουν την ευτυχία
«Τα λεφτά δεν φέρνουν την ευτυχία. Τα λεφτά δεν είναι ο προορισμός σε αυτή τη ζωή. Τα 30 αργύρια σταύρωσαν τον Χριστό». Αυτές και άλλες πολλές τέτοιες στιχομυθίες θα ακούσεις από τους παλιούς, που ξέρανε να μην περιμένουν την ευτυχία από το χρήμα. Ξέρανε να ζούνε τη ζωή μέχρι το μεδούλι της. Να μην λογαριάζουν κακίες, να μην αφήνουν παρεξηγήσεις να πλανώνται στον αέρα. Να εκτιμούν και να χαίρονται με τα απλά πράγματα. Να είναι ταπεινοί και ευχαριστημένοι με τα λίγα. Να ζούνε το τώρα, σαν να μην υπάρχει αύριο και να μαθαίνουν σαν να έχουν 100 ζωές μπροστά τους.
Να μην περιμένουν την μεγάλη ζωή για να χαρούν και να ευτυχήσουν. Να είναι ευγνώμων για το κάθε λεπτό της ζωής που τους δίνεται και να μην σταματούν ποτέ να παλεύουν για αυτήν, αλλά και για την οικογένεια τους. Γιατί έχουν μάθει στη ζωή , να μάχονται αδιάκοπα και πως ο μόχθος θα σου φέρει το χρήμα. Τίποτα στην τελική δεν έρχεται εύκολα. Αλληλένδετα το χρήμα θα φέρει τα προς το ζην. Τα προς το ζην θα είναι αρκετά για να χαρεί αυτός που παλεύει. Η επιβράβευση του θα είναι το βάλσαμο του, για να αντέξει πάλι από την αρχή το επόμενο ξημέρωμα.
Στο ενδιάμεσο, μεταξύ της σκληρής προσπάθειας και στο στόχο πριν ακόμα επιτευχθεί,, που τόσο πολύ προσπαθεί, υπάρχει το διάλειμμα για την ανάπαυση του, είναι δικαίως το μονοπάτι της ευτυχίας του πολεμιστή /αγωνιστή σε αυτή τη ζωή. Είναι το ταξίδι του στην Ιθάκη κι όχι ο τελικός προορισμός κι όχι ο στόχος όπως γνωρίζουμε πολύ καλά.
Αυτές οι στιχομυθίες είναι λοιπόν, που πάντα ακούγαμε, από τους μεγαλύτερους και πιο σοφούς, σαν ήμασταν μικρά παιδιά. Κάτι παραπάνω ξέρανε, καθώς είχανε φάει τη ζωή με το κουτάλι. Τα ακούγαμε για να μας χρυσώσουν το χάπι. Πάντα αυτή φράση, για να μας μαζέψει τα μυαλά. «Τα λεφτά δεν φέρνουν την ευτυχία» Να μην πετάξουμε κι εμείς λίγο στον ουρανό, να μην πλησιάσουμε τα σύννεφα, να μην αναπαυτούμε λίγο σε ένα θρόνο με πλούτη και παλάτια. Θέλανε να μας κατευνάσουν μαζί και τον ενθουσιασμό μας, να μας ρίξουν από το ροζ συννεφάκι μας.
Όταν τα όνειρα μας, λίγο ξέφευγαν από την πορεία τους, πάντα μας συμμάζευε αυτή η φράση. Αυτή η ρήση η προπατορική θα έλεγα, που ήθελαν να μας δώσουν οι παλιοί, πως ό,τι κι αν ονειρεύεσαι εύκολα μπορεί να γίνει εφιάλτης. Δύσκολα κατακτούνται τα όνειρα αλλά όχι ακατόρθωτα. Θέλανε να μας δώσουν να καταλάβουμε ότι η ζωή δεν είναι ρόδινη. Αν δεν παλέψεις, για να επιτευχθεί ο στόχος σου και να εκτιμήσεις αλλά και να χαρείς έπειτα, αυτό που κατόρθωσες, δεν θα αξίζει το ίδιο με το να σου έρθει απότομα χωρίς κόπο. Διότι δικαίως μια άλλη ρήση λέει «ανεμομαζώματα διαβολοσκορπίσματα»
Είναι η αγάπη και η συμπόνοια του αγαπημένου σου ανθρώπου, που θέλει πολλές φορές να σε παρηγορήσει, να προλάβει να σε προφυλάξει, αν τελικά δεν μπορέσεις να το καταφέρεις. Κι αυτό όμως γίνεται, διότι μπορεί να σου έρθει απότομα η προσγείωση και να στεναχωρηθείς ανεπανόρθωτα.
Σου υπενθυμίζει ότι ο προορισμός σου δεν είναι τα πλούτη και οι περιουσίες αλλά το να αγαπάς και να αγαπιέσαι.
Πολλοί μεγιστάνες είχαν όλο το χρυσάφι και περιουσίες στα πόδια τους, αλλά χάσανε αγάπη, οικογένεια, παιδιά μέσα από τα χέρια τους.
Πολλές φορές αυτά που αξίζουν όπως μια αγκαλιά, στοργή και ανθρώπους να σε νοιάζονται, αξίζουν πιο πολλά. Ανεκτίμητης αξίας, πράγματα τόσο εύκολα αλλά και τόσο δύσκολα να βρεθούν.
Όπως και η υγεία μας, όσα εκατομμύρια κι αν έχεις δεν σημαίνει ότι αν αρρωστήσεις θα μπορέσεις σίγουρα να θεραπευτείς.
Από την άλλη πλευρά όμως υπάρχει και το γνωστό ρητό που λέει «Την δόξα πολλοί εμίσησαν το χρήμα ουδείς». Η αλήθεια είναι ότι η σχέση του ανθρώπου με τα λεφτά ήταν, είναι και θα είναι σχέση αγάπης και μίσους. Μια λεπτή , τόση δα νοητή γραμμή.
Ο άνθρωπος μπορεί να γίνει κυνικός με το χρήμα. Να μην λογαριάσει τίποτα και κανέναν εξ ου και τόσοι πόλεμοι. Σίγουρα μπορείς να δικαιολογήσεις μέχρι ένα σημείο τη σημερινή εποχή με την ακρίβεια, την ανεργία, τους πληθωρισμούς και γενικά την δύσκολη οικονομική κατάσταση σε παγκόσμιο επίπεδο. Αλλά πότε ο άνθρωπος δεν πέρναγε δύσκολα, πότε ο άνθρωπος δεν έμενε μετέωρος; Πάντα, όπως και πάντα ήταν αχόρταγος κι άπληστος…