Στον έρωτα ξαφνικά τα «ποτέ» γίνονται «για πάντα».Φρόσω Αποστόλου
Η Φροσω Αποστόλου στο πρώτο της συγγραφικό ταξίδι αποτυπώνει αβίαστα τις σκέψεις της στο άψυχο χαρτί βάζοντας την προσωπική της σφραγίδα και μέσα από το ταξίδι των λέξεων ανακαλύπτει το νόημα της ζωής, τη γαλήνη και την ηρεμία.
«Η καγκελόπορτα της αγάπης» εκδόσεις Πνοή …ευφάνταστος τίτλος.
«Πες μου χαρούμενο τραγούδι για την ζωή» είπε το δέντρο στ’ αστέρι του.
«Το τραγούδι που λέει η καγκελόπορτα, όταν ανοίγει και μπαίνει κάποιος που αγαπάς»
γράφει η Αλκυόνη Παπαδάκη. Από εκεί εμπνευστήκατε τον τίτλο;
Τον τίτλο τον εμπνεύστηκα από το δικό μου σπίτι όπου στ’ αλήθεια, υπάρχει μια τέτοια καγκελόπορτα που τρίζει. Τα λόγια της Αλκυόνης Παπαδάκη τα είχα κρατήσει ως σημείωση όταν διάβαζα το βιβλίο της και τα ξαναθυμήθηκα γράφοντας τον τίτλο του δικού μου. Μου άρεσε πολύ αυτός ο μικρός διάλογος κι έτσι αποφάσισα να μπει αυτό το απόσπασμα στην αρχή του βιβλίου.
Από που εμπνέεστε συνήθως;
Από όσα συμβαίνουν γύρω μου.
Έρωτας, μοναξιά, πεπρωμένο στήνουν έναν παράξενο χορό και μαγεύουν τον αναγνώστη. Πιστεύετε στον έρωτα;
Ο έρωτας για μενα είναι πηγή ζωής, πιστεύω σ’ αυτόν και πιστεύω πως όποιος τον έζησε είναι τυχερός, ακόμη κι αν πόνεσε.
Στο βιβλίο σας κυριαρχεί ένας δυνατός έρωτας. Πιστεύετε ότι ο έρωτας είναι ένα δυνατό πάθος που εκτροχιάζει τη ζωή των ανθρώπων και υπό ποιες προϋποθέσεις;
Σίγουρα εκτροχιάζει τις ζωές των ανθρώπων γιατί έρχεται πάντοτε απρόσκλητος. Και ξαφνικά τα «ποτέ» γίνονται «για πάντα».
Όταν γράφετε έχετε από την αρχή στο μυαλό σας το φινάλε ή διαμορφώνεται στην πορεία;
Το φινάλε διαμορφώνεται πάντοτε στην πορεία, συνήθως την ώρα που γράφω η ιστορία εξελίσσεται στο μυαλό μου. Άλλες φορές μάλιστα, σε στιγμές της καθημερινότητάς μου, έρχεται ξαφνικά η ιδέα για την εξέλιξη της υπόθεσης.
Έρχεστε στη Λάρισα για να παρουσιάσετε το βιβλίο σας, μια πόλη που ζήσατε τέσσερα ανέμελα χρόνια κι από το βιβλίο σας βλέπω πως ζει μέσα σας, πώς αισθάνεστε;
Ανυπομονώ να βρεθώ και πάλι στη Λάρισα, να δω φίλους και γνωστούς από την αγαπημένη αυτή πόλη που την αισθάνομαι σαν δεύτερο σπίτι μου και από την οποία έχω πολύ όμορφες αναμνήσεις.
Μια φιλία κλονίζεται στις ηρωίδες. Έχετε φίλους από τη φοιτητική σας ζωή;
Έχω μια πολύ καλή φίλη με την οποία διατηρούμε στενές επαφές αν και μας χωρίζουν 500 χιλιόμετρα, κάτι που μας στενοχωρεί και τις δύο. Αν όμως θέλεις να έχεις κάποιον στη ζωή σου ακόμη και οι αποστάσεις μικραίνουν.
Υπάρχει συνταγή για να οδηγηθεί ένα βιβλίο στην επιτυχία;
Ίσως εάν ο συγγραφέας ευχαριστήθηκε τη διαδικασία της συγγραφής, εάν οι ώρες μπροστά στον υπολογιστή του ήταν λυτρωτικές κι αν αποτύπωσε την «αλήθεια» του, θεωρώ πως το βιβλίο θα αγαπηθεί.
Οι ήρωές σας θυμίζουν τον άνθρωπο της διπλανής πόρτας. Υπάρχει κάποια ηρωίδα που προδίδει δικά σας μυστικά ή είναι εκ διαμέτρου αντίθετες;
Υπάρχω μέσα στο βιβλίο όπως όλοι οι συγγραφείς υπάρχουν μέσα στα έργα τους. Κάποια ηρωίδα έχει δικά μου στοιχεία, όμως δεν είναι εγώ.
Γράφεις στον υπολογιστή ή με χαρτί και μολύβι;
Όταν πρόκειται να γράψω μεγάλης έκτασης κείμενα προτιμώ τον υπολογιστή. Οι σκέψεις ή κάποιοι στίχοι γράφονται πάντα στο χαρτί.
Καθημερινά στη ζωή μας γυροφέρνουν πολλοί πειρασμοί ποια είναι η ασπίδα σας στους πειρασμούς της ζωής;
Το χαμόγελο και η ελπίδα που πάντα προσπαθώ να «ζεσταίνω».
Σας τρομάζει που τα παιδιά έχουν πάθει ηλεκτρονικό εθισμό;
Ομολογώ πως με τρομάζει και μάλιστα πολύ. Νομίζω όμως πως ο εθισμός ξεκινάει από τους ενήλικες, τα παιδιά μιμούνται. Εμείς το επιτρέπουμε, εμείς το κάνουμε φυσιολογικό ενώ δεν είναι.
Θλίβομαι όταν σκέφτομαι πως αυτά τα παιδιά δε θα χαρούν τα παιχνίδια που χαρήκαμε εμείς, δε θα λερωθούν, δε θα γρατζουνιστούν και θα ερωτευθούν μια οθόνη. Ας αρχίσουμε να ζούμε εμείς και θα τα παρασύρουμε μαζί μας στο χορό της ζωής.
Μια φράση που περιγράφει τη Φρόσω Αποστόλου.
«Να πιστεύεις στα όνειρα, γιατί σ’ αυτά είναι κρυμμένη η πύλη της αιωνιότητας» Χ. Γκιμπράν
Βασιλική Ευαγγέλου Παπαθανασίου