Σπυριδούλα Κορακιανίτη :”Ζήσε ελεύθερα”

Η Σπυριδούλα Κορακιανίτη μας μιλά για το βιβλίο της “Ζήσε Ελεύθερα Νόρα” με μεγάλη χαρά και η ηρωίδα της είναι μιας άλλης εποχής, ρετρό που ζει σε μια σύγχρονη εποχή.

Απολαύστε τη Σπυριδούλα Κορακιανίτη στη συνέντευξη στο femalevoice.

Επιμέλεια συνέντευξης : Βασιλική Ευαγγέλου-Παπαθανασίου 

Μιλήστε μας για το βιβλίο σας.

Γιατί επιλέξατε τον τίτλο αυτό;

Ο τίτλος είναι μια προτροπή της ηρωίδας πρωτίστως προς τον εαυτό της και δευτερευόντως προς τον αναγνώστη να ζει ελεύθερα. Να ξεπερνά τις περιοριστικές πεποιθήσεις και τα στερεότυπα και να εμβαθύνει στην αλήθεια της ψυχής.

Το βιβλίο σας έχει μεγάλη αμεσότητα και ρεαλιστικότητα . Από πού αντλήσατε στοιχεία για τη δημιουργία τους;

Θεωρώ τις κοινωνικές προκλήσεις ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες συγγραφικά. Η επαγγελματική μου ιδιότητα, ως ασφαλιστικός σύμβουλος και η ενεργή κοινωνική και εθελοντική μου δράση στον τόπο που διαβιώνω νομίζω με έχει ανατροφοδοτήσει επαρκώς για να μπορώ να πραγματευτώ κοινωνικά ζητήματα. Άλλωστε σαν άνθρωπο, σαν αναγνώστη και δευτερευόντως σαν συγγραφέα είναι αυτά που με αφορούν.

Διαβάζοντας το βιβλίο σας ο αναγνώστης διακρίνει μία νοσταλγία. Ποια συναισθήματα σας κατακλύζουν;

Νομίζω ήθελα να αποτυπώσω μια ρετρό ηρωίδα που ζει σε έναν σύγχρονο κόσμο. Πολλές φορές ο σύγχρονος άνθρωπος προσπερνά το κλασσικό, το παραδοσιακό, το απλό δίνοντας του την ετικέτα του προχυμένου ή του ξεπερασμένου. Νομίζω ότι υπάρχουν αισθήσεις που αξίζει να διατηρήσουμε μέσα από αξίες, αρχές, γεύσεις, εικόνες και μουσικές.

Πόσο σας απελευθερώνει η συγγραφή και πόσο ξεγυμνώνεται πάνω στο χαρτί ο συναισθηματικός σας κόσμος;

Η γραφή για εμένα είναι απελευθερωτική. Δεν είναι υποκατάστατο της ψυχανάλυσης, σε αυτή την περίπτωση δεν θα ήταν λογοτεχνία. Ωστόσο, είναι εσωτερική ανάγκη από παιδί. Στην εφηβεία, ως μοναχοπαίδι, ήταν η αδελφική ψυχή που χρειαζόμουν. Στην ενήλικη ζωή είναι η βαλβίδα αποσυμπίεσής μου. Στο χαρτί απογυμνώνεται ο συναισθηματικός κόσμος των ηρώων. Πολλές φορές αν ο ήρωας μας μοιάζει ίσως ξεδιπλώνεται και κομμάτι από εμάς. Σε κάθε περίπτωση ένας συγγραφέας δεν είναι απλά μια πένα. Είναι ένας άνθρωπος με βιώματα, εμπειρίες, πεποιθήσεις και αισθητική. Αυτά βγαίνουν στο χαρτί θαρρώ.

Ποια είναι εκείνα τα ιδανικά και οι αξίες που μπορούν να μας χαρίσουν ξανά την ελπίδα ;

Είμαι από τους ανθρώπους που βλέπουν το ποτήρι μισογεμάτο, πάντοτε. Σε αυτό μοιάζω με την κεντρική ηρωίδα. Νομίζω ότι ο πυρήνας της οπτικής μου διατηρείται ακέραιος διότι ποτέ δεν χάνω την πίστη μου στον άνθρωπο και στην καλοσύνη. Ο Ιονέσκο είχε πει « Οι άνθρωποι πάντα προσπαθούν να βρουν κίνητρα πίσω από κάθε καλή πράξη. Μας τρομάζει η αγνή καλοσύνη όσο και η αγνή κακία». Θεωρώ ότι ανάμεσα μας υπάρχουν φωτεινοί άνθρωποι που μπορούν να πράττουν το καλό χωρίς κίνητρο. Αν παρατηρήσετε κι εσείς θα τους δείτε. Σε αυτούς τους ανθρώπους πιστεύω. Αυτοί μου γεννούν την ελπίδα ξανά και ξανά.

Κάθε βιβλίο είναι ένας κόσμος. Από τι πρέπει να αποτελείται ;

Για εμένα κάθε βιβλίο είναι ένα όχημα για μια ιστορία που αξίζει να ειπωθεί. Τον κόσμο του βιβλίου συνιστά μια ιστορία που αξίζει να ταξιδέψει. Με συναρπάζουν οι έξυπνες ιστορίες όπου με απλό τρόπο, που ακόμα και ένα παιδί θα αντιλαμβανόταν, δίνουν τη δυνατότητα σε σπουδαία μηνύματα να διαδοθούν. Αυτός είναι ένας συναρπαστικά ευφυής κόσμος κατά τη γνώμη μου.

Κατά τη γνώμη σας, κάθε βιβλίο αποτελεί κι ένα μικρό θαύμα της γνώσης;

Αν γνώση είναι ότι θα ανακαλύψω ένα νέο κομμάτι του εαυτού μου, τότε κάλλιστα μπορεί να είναι και ένα θαύμα γνώσης. Εγώ θα το έθετα ως θαύμα αυτογνωσίας. Με την ανάγνωση αποδέχεσαι, απορρίπτεις, ανακαλύπτεις, ανατρέπεις, προβληματίζεσαι. Έρχεσαι κοντά σε μια προσωπική γνώση. Υπό αυτό το πρίσμα, κάθε βιβλίο μπορεί να είναι ένα μικρό θαύμα γνώσης.