Σαν παιδική αθωότητα

Απόψε θα βάλω κάτω από την βρύση όλα τα βρώμικα και θα ξεπλύνω τ’ αποτυπώματα της προδοσίας τους με γάργαρο νερό. Κι ύστερα, θα τ’ απλώσω στα σκοινιά του Χρόνου, να πάνε σ’ ένα πρωινό που θα απέχει απέραντα από το Τώρα. Θ’ αφήσω την ενήλικη πόλη μου να κυλήσει μακριά, δεν έχει τίποτα να μου δείξει απόψε. Το μόνο που αποζητώ, είναι κάποιον με τη δύναμη να κλείσει όλα τα φώτα του κόσμου, έτσι, για να γλιστρήσει επάνω μου ανακουφιστικά η σκοτεινιά σαν εξοχή και σαν παιδική  αθωότητα…..
Τζίνα Ψαρρη