Πόσο κάνει ένα “Σ’ ΑΓΑΠΩ”, αληθινό, ατόφιο, ντόμπρο και μπεσαλίδικο;
Γράφει ο Γιώργος Καραγεώργος
Πόσο κοστίζει ένας έρωτας;
Πόσο κάνει μια αγάπη;
Στην εποχή που όλα είναι αριθμοί, όλα είναι μετρήσιμα μεγέθη, όλα είναι ευρώ και έχουν κόστος, όλα είναι συσκευασμένα σε κουτάκια με ημερομηνία λήξης και barcode.
Στην εποχή που τα πάντα πωλούνται και αγοράζονται, κάποιες φορές ενοικιάζονται κιόλας, σε πάγκους παζαριών, από γραφικούς πραματευτάδες που δεν έχουν όριο, αρχή και τέλος.
Σε πάγκους με μανταλάκια, αγάπες, κάλτσες, έρωτες, τσιμπιδάκια μαλλιών, πάθη, μυγοσκοτώστρες, σχέσεις, μιξεράκια του φραπέ, σεξ, πλαστικά ποτήρια, αγκαλιές, κατσαβίδια, ευτυχίες, σφουγγαράκια…
Ποιος καθορίζει τις τιμές και ποσά ευρώ κάνουν;
Ε! Πραματευτή, να σε ρωτήσω κάτι;
Πόσα ευρώ κάνει ένα βράδυ μοναξιάς, για να μετατραπεί σε βράδυ για δυο;
Πόσα ευρώ κάνει μια βόλτα στην θάλασσα με την κοπέλα που αγαπάς;
Πόσα ευρώ κάνει μια αγκαλιά, από εκείνες τις καλές, τις σφιχτές, που σου κόβουν την ανάσα;
Πόσα ευρώ κάνει ένα δείπνο, με κεριά, μουσική, με δυο ανθρώπους αντικριστά, να κοιτάζονται ευθεία στα ματιά;
Πόσο κάνει , ένα γλυκό χαμόγελο μαζί με μια καλή κουβέντα και ένα “μη φοβάσαι, εγώ είμαι εδώ”…όταν φοβάσαι!
Πόσα ευρώ κάνει ένα τηλεφώνημα, ένα μήνυμα σωτηρίας που θα σε γλιτώνει από τους εφιάλτες και τους δαίμονες, όταν αυτοί σε έχουν στριμώξει στα σχοινιά και σε χτυπούν ανελέητα;
Πόσα ένα “μαζί” που από γκρίζο ουρανό σε κάνει ηλιοβασίλεμα του Αιγαίου;
Πόσα ευρώ κάνει ένα χάδι βαθύ, από αυτά που φτάνουν μέχρι την ψυχή και την γαληνεύουν, την βάζουν στην θέση της, την κάνουν να χαμογελά;
Πόσα ευρώ κάνει ένα φιλί δυνατό και υγρό, που θα μπορεί να σου αναστατώσει όλο σου το είναι;
Πόσα ευρώ κάνει ένα δωμάτιο ασφυκτικά γεμάτο με αναστεναγμούς και βογγητά, με τσαλακωμένα σεντόνια, λερωμένα με πάθος, με κορμιά δίχως ρούχα και με τζάμια θολά;
Πες μου! Πόσο κάνει ένα “Σ ΑΓΑΠΩ”, αληθινό, ατόφιο, ντόμπρο και μπεσαλίδικο;
Ποσά γαμημένα ευρώ κάνουν ρε πραματευτή;
Τι πρέπει να ξεπουλήσω για να εξασφαλίσω όλα αυτά τα ευρώ;
Μην βιάζεσαι πραματευτή μου, πάρε τον χρόνο σου, κάνε τις πράξεις σου με μολύβι και χαρτί, κάνε μου μια καλή τιμή και δώσε μου μια προσφορά, με την ησυχία σου.
Εγώ θα περάσω ξανά αύριο, για να μου πεις..
Να σκεφτώ αν με συμφέρει και να αποφασίσω αν θα αγοράσω…
Ααα!…συμπάθα με για το “γαμημένα” και για το “ρε”, απλά είμαι λίγο θυμωμένος, νιώθω λίγο κορόιδο, λίγο μαλάκας νιώθω….
Ξέρεις γιατί;
Γιατί μέχρι πριν να τα δω στον πάγκο σου, πίστευα ότι αυτά είναι τσάμπα, γιατί εγώ τα χάριζα χωρίς να τους κολλάω αυτοκόλλητα με ημερομηνία λήξης και ταμπελάκια με τιμούλες…
Μη με κοιτάς έτσι..ΥΠΑΡΧΟΥΝ και τέτοιοι άνθρωποι…
Τα λέμε αύριο…
