Πως μπορείς

Πως μπορείς να σκοτώσεις σε μια νύχτα
ότι θέλησες να δώσεις ζωή;
Σε άκουγα να λες πόσο πολύ σε ακουμπάμε
πόσο σε κάνει να νιώθεις γυναίκα;
πόσο πολύ επιθυμείς να τα ζήσεις κάποτε και εσύ;
Εδώ είναι η κόλαση σου,
άπλωσε το χέρι και πιάσε με,
κάνε το κορμί σου να νιώσει την αμαρτία,
ν΄ ακούσεις να χτυπάνε καμπάνες στα αυτιά σου,
να νιώσεις τον οργασμό στο κορμί σου,
να λιώνει για τον πόθο,
να καινέ τα χείλη σου για μια στάλα από τα χείλη μου…
Πως μπορείς να βλέπεις κάθε βραδύ
και να σκοτώνεις ένα όνειρο σου; 
πως μπορείς;
Από εσένα την ίδια να πεθαίνει αυτό.
Φόνισσα των συναισθημάτων σου έγινες.
Όλα τα φοβάσαι.
Εμένα, εσένα τους άλλους
Δεν θέλω να παίξω με αισθήματα.
Δεν θέλω να γεννήσω πόθους χωρίς ανταπόκριση,
μόνο ζωή να χαρίσω ήθελα στην ψυχή μου.
Οι ενοχές πεθαίνουν χωρίς να έχουν γεννηθεί
μέσα στα άδεια κελιά του μυαλού τελικά…

Κωνσταντίνος Μήλιος (Kostantinos Milios) ®