Πως αλλάζουμε…

Ένα απόγευμα στη ζωή
περιμένεις να φτερουγίσει κάτι
να μαντέψεις το πρόσωπο που περνά δίπλα σου,
γυρνώντας  πίσω ένα χρόνο, ένα μήνα,  μια μέρα, για να δεις αν κατά τύχη υπήρχε,
ακούγοντας τους  χτύπους της καρδιάς  σου στο τσιμέντο.
Ευλύγιστη βροχή στις γυμνές μου πλάτες
πάνω σε σπασμένα μπουκάλια, να κομματιάζεις την καρδιά σου,
να το παίζεις ερωτευμένος όπως πριν.
Πόσα φώτα μέσα μου έσβησα…
Πόσες φορές τα μάτια μου έκλαψαν…
Πόσες  βεβαιότητες έχασα…
Ακούμπα την καρδιά  με τα δάχτυλα και μη φοβάσαι.
Κατάλαβέ το, Αύριο είναι μια άλλη μέρα .
Πως αλλάζουμε για να μην πεθάνουμε…
Πως αλλάζουμε από αγάπη…
Πως αλλάζουμε για να μην υποφέρουμε…
Πως αλλάζουμε για να ξαναρχίσουμε…