Παιδική φτώχεια στην Ελλάδα

Η οικονομική κρίση που βιώσαμε και εξακολουθούμε να βιώνουμε όλοι μας ακόμη και μετά από 8 χρόνια, αποτελεί όχι μόνο για τους ενήλικες σοβαρή απειλή, αλλά και για τα παιδιά και την υγεία τους, γεγονός που πρέπει να μας αφυπνίσει και να χτυπήσει ένα δυνατό καμπανάκι κινδύνου.

Οι ανισότητες στην υγεία των παιδιών αναδεικνύονται σε κορυφαίο κοινωνικό αλλά και πολιτικό ζήτημα, κάτι που το είδαμε περίτρανα στα χρόνια των Μνημονίων, με τους μαθητές να λιποθυμούν στα σχολεία, καθώς υπήρχε (και εξακολουθεί να υπάρχει) έλλειψη επαρκούς τροφής στις οικογένειές τους.

Και εάν η ηγεσία του υπουργείου Υγείας και προσωπικά ο υπουργός Ανδρέας Ξανθός, μιλά πολύ συχνά για το τέλος των ανισοτήτων και της λιτότητας, εδώ η οδυνηρή πραγματικότητα έρχεται να τον διαψεύσει. Και παράλληλα να μας αφυπνίσει όλους, γιατί τα παιδιά σε μία χώρα είναι το μέλλον. Και τα Ελληνόπουλα πεινάνε και στερούνται ξεκάθαρα, βασικών αγαθών. Ας είναι καλά κάποιες ΜΚΟ και Ιδρύματα (όπως το Σταύρος Νιάρχος) που έχουν φροντίσει για την σίτιση μαθητών σε σχολεία μέσα από μία σειρά σημαντικών εθελοντικών δράσεων.

Το συμπέρασμα αυτό προκύπτει από έρευνα με θέμα «Οι επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης στις συνθήκες διαβίωσης των παιδιών στην Ελλάδα» την οποία εκπόνησαν η Ελένη Σταματοπούλου, ο Δημήτρης Τσίλιας και η Αθανασία Σταματοπούλου και η οποία παρουσιάστηκε στο 13ο Συνέδριο της ΕΣΔΥ.

Άλλωστε δεν έχει περάσει πολύς καιρός, που ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών Γιώργος Χουλιαράκης, μιλώντας στη Βουλή, υπογράμμισε ότι η παιδική φτώχεια συνδέεται με το άλλο κορυφαίο πρόβλημα, την ανεργία, γιατί παρουσιάζεται κυρίως στις οικογένειες όπου δεν υπάρχει ούτε ένας εργαζόμενος. Ο κ. Χουλιαράκης μάλιστα, παρέπεμψε στα στοιχεία της Eurostat που αποδεικνύουν ότι το 2016 το 36% των παιδιών στην Ελλάδα αντιμετώπιζε κίνδυνο φτώχειας ή σοβαρών υλικών στερήσεων.

Το χαμηλό εισόδημα, η ανεργία, η απώλεια ασφαλιστικής κάλυψης, αποτελούν συχνά φαινόμενα. Σύμφωνα με δημοσίευμα της UNICEF υποστηρίζεται ότι η επιδείνωση των συνθηκών διαβίωσης των παιδιών στην Ελλάδα είναι δραματική, σύμφωνα με την μελέτη των τριών ερευνητών.

Σε σχέση με τις 14 χώρες της ΕΕ, η Ελλάδα καταγράφει το τρίτο μεγαλύτερο ποσοστόπαιδικής φτώχειας (26,6%) μετά την Ισπανία (29,6%) και την Ιταλία (26,8%). Το μικρότερο ποσοστό στην ΕΕ καταγράφουν οι Σκανδιναβικές χώρες Φινλανδία (10%), Δανία (10,4%) Σουηδία (12,9%). Με ποσοστό 45%, η Ελλάδα είναι με διαφορά μία χώρα όπου τα παιδιά στερούνται βασικών αγαθών και υπηρεσιών στην ΕΕ των 14 χωρών.

Όσον αφορά στη σχέση μεταξύ τωνκοινωνικοοικονομικών συνθηκών διαβίωσης και της υγείας των παιδιών, η έκθεση τη φτώχεια για παρατεταμένο χρονικό διάστημα, έχει σημαντική επίπτωση στη σωματική, γνωστική και κοινωνική υγεία του πληθυσμού της παιδικής ηλικίας. Οι ελλείψεις στην ασφαλιστική κάλυψη συσχετίζονται με το χαμηλότερο έλεγχο της νόσου στα παιδιά με χρόνιες παθήσεις πριν και κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης.

Το συμπέρασμα που προκύπτει από τη μελέτη, είναι η ανάγκη για διατήρηση του κοινωνικού κράτους μεταξύ των κυβερνήσεων και των πολιτών και η ορθή κατανομή των οικονομικών πόρων σύμφωνα με τις αρχές της κοινωνικής δικαιοσύνης και αλληλεγγύης.