Όταν πέταξε ο …πιγκουίνος

 Είχε ακούσει για άλλα μέρη μακριά,  πέρα από τον Ωκεανό, μέρη ζεστά, μέρη που το λευκό δεν ήταν το μόνο  χρώμα κι αυτός  ήθελε να δει τα χρώματα .
Μια φώκια πολυταξιδεμένη, που τον είχε ερωτευτεί,  του μίλαγε με τις ώρες για μέρη που τα χρώματα εναλλάσσονταν, έπαιζαν, παιχνίδιζαν,  δεν υπήρχε μόνο το λευκό.
Δεν είχε γνωρίσει, δεν είχε δει τα χρώματα, η φαντασία του οργίαζε και μόνο με την σκέψη τους .
Κάποτε ένας γέρος, από το κοπάδι, είχε μιλήσει για το ουράνιο τόξο, εκείνος το είχε δει, προσπαθούσε να το φανταστεί, μα πώς να φανταστείς κάτι που δεν γνωρίζεις , δεν έχεις δει.
Κοίταξε τα φτερά του, πολύ μικρά και αδύναμα, μόνο για να σέρνεται έφταναν, ένοιωσε μια τεράστια ζήλεια για τα πουλιά , ειδικά για τα Άλμπατρος, μπορούσαν να πετάξουν, να πάνε μακριά, να δουν τα χρώματα και εκείνος είχε φτερά αλλά…
Μια τρελή σκέψη πέρασε από το μυαλό του : κι αν προσπαθούσε, κι αν δοκίμαζε, κι αν στο τέλος κατάφερνε να πετάξει  ?!!
…έτσι ξεκίνησε,   συνέχεια δοκίμαζε, μέχρι που κάποια στιγμή, μετά από καιρό ένοιωσε τα πόδια του να ξεκολλάνε από το άσπρο χιόνι.
Τα κατάφερε, είχε καταφέρει, ναι τα κατάφερε έμαθε να πετά !!!
Πετούσε και τραγουδούσε, ναι τώρα θα έβλεπε αυτά, θα ζούσε αυτά που τόσο, μα τόσο είχε ποθήσει.
 Here I am, I’m on my own
for the first time really on my own
So will I make it ’till it work allright
can I make it through the night
And I go
uuuh, I am flying
uuuh, in open space
Look at me, I´m riding high
I´m the airbornmaster of the sky
without a trade, without a shade

Γιάννης Ποταμουσης

 https://youtu.be/iYNv1ZTrT54