Τόλης Αναγνωστόπουλος «Όταν είσαι για χρόνια συναισθηματικά νεκρός ο κανονικός θάνατος έρχεται σαν φυσική συνέπεια»

Ο Τόλης Αναγνωστόπουλος γεννήθηκε το 1973 στην Αθήνα, όπου ζει και εργάζεται μέχρι σήμερα. Σπούδασε Διοίκηση Νοσοκομείων και έκανε μεταπτυχιακά στη Διοίκηση Επιχειρήσεων και στα Οικονομικά της Υγείας. Δεν περιμένει την ανάπτυξη ούτε την έμπνευση. Γράφει ασταμάτητα, ικανοποιώντας τη μεγάλη του επιθυμία, αφήνοντας ταυτόχρονα ήσυχους τη γυναίκα και τα δύο του αγόρια. Δεν γράφει πολύ αισιόδοξα, αλλά με δόσεις χιούμορ. Πυρήνας των ιστοριών του είναι η φιλία, στην οποία πιστεύει πολύ. Διηγήματά του έχουν δημοσιευτεί σε έντυπα και ηλεκτρονικά περιοδικά.

Προτιμά το βουνό από τη θάλασσα, το ποδήλατο από το αυτοκίνητο, τη lowbap μουσική από τη ροκ.Το “βαθύ ρηγμα“είναι το δεύτερο βιβλίο του και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πνοή.Ας τον γνωρίσουμε μέσα από μια συζήτηση που είχε με τη Βασιλική Ευαγγέλου Παπαθανασίου.
Ποιο ήταν το έναυσμα για να αρχίσεις να γράφεις;
Εσωτερική ανάγκη που όταν έγινε πολύ έντονη με έκανε να γράφω ασταμάτητα. Εσωτερικά δαιμόνια που δεν σταμάτησαν τις επισκέψεις τους ακόμα και όταν αποτύπωνα σε χαρτί τόνους συναισθημάτων και απόψεων.

 Από που αντλείς δύναμη και έμπνευση;
Από τα πάντα. Οτιδήποτε παρατηρώ νομίζω πως μπορώ να το «προβάρω» και να το «φορέσω» στους ήρωες που χτίζω. Η καθημερινότητα προσφέρει πολλά ερεθίσματα αρκεί να είσαι συντονισμένος και να θέλεις πραγματικά να πεις κάτι σημαντικό.

«Βαθύ ρήγμα» και εκδόσεις Πνοή μιλήστε μας γι’ αυτή τη συνεργασία.
Η συνεργασία μέχρι τώρα στηρίζεται σε πολύ γερά θεμέλια. Είναι το αποτέλεσμα της σωστής επικοινωνίας, της αμοιβαίας εμπιστοσύνης αλλά και της  σημαντικής προσπάθειας να πετύχουμε ΜΑΖΙ ένα κοινό σκοπό. Δεν έγινε αυτόματα, προϋπήρξε και από τις δύο πλευρές μια περίοδος που η μεν «Πνοή» έπρεπε να δει αν ο Τόλης είχε τις προϋποθέσεις να μπει στην οικογένειά της , ο δε Τόλης αν θα κάλυπτε τις προσδοκίες του. Προσωπικά παρόλο που είμαι από τα πλέον στριμμένα άτομα, δηλώνω απόλυτα ευχαριστημένος και δεν βλέπω τουλάχιστον στο εγγύς μέλλον ρήγματα στις σχέσεις μας.

Μέσα από τη ζωή του ήρωα, περνάτε μηνύματα. Τι θα θέλατε να μεταγγίσετε στους αναγνώστες;
Ναι είναι αλήθεια ότι ιδιαίτερα μετά το πρώτο μισό του βιβλίου όταν ο ήρωας αρχίζει να κάνει τον απολογισμό του, βρίσκω την κατάλληλη στιγμή να περάσω τα μηνύματα που θέλω.
Ο Γάλλος στοχαστής Blaise Pascal είχε πει : «Όλες οι δυστυχίες του ανθρώπου προέρχονται από το ότι δεν είναι ικανός να καθίσει ήσυχα μόνος του σε ένα δωμάτιο».
Θεωρώ πως ο χειρότερος εχθρός του ανθρώπου είναι ο ίδιος του ο εαυτός. Μόνοι μας σαμποτάρουμε συνέχεια τους εαυτούς μας ή τους προμοτάρουμε τόσο ώστε να αλλοιώνουμε την πραγματικότητα.
Πρέπει επιτέλους να κοιτάξουμε κατάματα τον εαυτό μας και να πορευτούμε μαζί του. Κανείς άλλος δε θα βοηθήσει σε αυτό. Ακόμα και αν θα πρέπει να περάσουμε πόνο. Πιστεύω ότι ο φόβος του πόνου είναι χειρότερος από τον ίδιο τον πόνο.
Θέλει μεγάλη δύναμη να τα βρούμε με «το μέσα μας»  πριν είναι πολύ αργά. Δύσκολο μεν, λυτρωτικό δε. Γιατί τότε θα μπορέσουμε να δώσουμε και να πάρουμε περισσότερα στη φιλία, στον έρωτα, στη ζωή γενικότερα.

Στο βιβλίο… περιγράφετε τις ώρες ενός ανθρώπου εγκλωβισμένου στα χαλάσματα μετά από ένα σεισμό. Ήταν προσωπικό βίωμα ή όχι;
Δεν ήταν προσωπικό βίωμα, απλώς υπάρχει ένας ενδόμυχος φόβος για το συγκεκριμένο φυσικό φαινόμενο. Συντελείται πολλές φορές στο σπίτι, στο «άσυλό» μας εκεί που νιώθουμε την περισσότερη ασφάλεια, για αυτό και προκαλεί περισσότερο φόβο και περισυλλογή. Ήταν για εμένα το ιδανικό background για να περιορίσω τον ήρωα μου ώστε να σταματήσει να αμύνεται και να αρχίσει τον αγώνα με τον εαυτό του.

Οι ήρωες βρίσκονται μπροστά στην αγωνία του θανάτου, την απώλεια. Τι σημαίνει για σας απώλεια;

Προκαλεί τρόμο η λέξη απώλεια ειδικά για κοντινά μας πρόσωπα. Το πλέον τρομακτικό για εμένα πάντως, είναι η απώλεια του εαυτού μας.  Παραθέτω αυτούσια μια φράση  από το βιβλίο που είναι χαρακτηριστική και νομίζω δεν χρειάζεται περισσότερα να πούμε:
«Όταν είσαι για χρόνια συναισθηματικά νεκρός ο κανονικός θάνατος έρχεται σαν φυσική συνέπεια».

 Ο έρωτας τι ρόλο παίζει στη ζωή σας; Υπάρχει έρωτας στις μέρες μας ή έχει ξεπουληθεί κι αυτός;

Ο έρωτας παίζει σημαντικό ρόλο, αποτελεί κινητήρια δύναμη στη ζωή μου. Δεν αφορά μόνο τη γυναίκα αλλά και οτιδήποτε άλλο σου προκαλεί  συναισθήματα όπως προσμονή, ταχυκαρδία, ψυχολογικές αυξομειώσεις και συνεχής σκέψη. Η συγγραφή και η φιλία  έχουν υφή ερωτική για εμένα. Δεν ξέρω αν ο έρωτας έχει ξεπουληθεί στις μέρες μας, νομίζω πάντως ότι ακολουθεί το ποσοτικό μοτίβο της εποχής  και όχι το ποιοτικό, το πραγματικό το ουσιαστικό.

Ποιος είναι ο αγαπημένος σας συγγραφέας;
Ο Άγγλος Nick Hornby. Θεωρώ πως έχει την πιο έξυπνη γραφή, ακολουθεί δικές του νόρμες και τεχνικές και στο τέλος πάντα δικαιώνεται, γιατί εκτός από ταλέντο και πηγαίο χιούμορ βγάζει και ψυχή.

Ποια είναι τα επόμενα συγγραφικά σας σχέδια; 
Είμαι σε μια φάση που θέλω ό,τι κάνω, να το κάνω με σχέδιο, καλή οργάνωση και δουλειά. Δεν βιάζομαι. Γράφω συνέχεια, αλλά μόλις νιώσω δυνατός να επικοινωνήσω κάτι, τότε μόνο θα το κάνω. Σκαλι -σκαλί θέλω να χτίσω ό,τι μπορώ.

Το αγαπημένο σας μοτο για τη ζωή;
«Πάλεψε, πέσε, πόνα, σήκω ξανά, διεκδίκησε τη ζωή σου».

Ποια είναι η καθημερινότητά σας; 
Δουλειά, οικογένεια, συγγραφή και αθλητισμός. Σε κανένα τομέα ακόμα δε νιώθω ότι προσφέρω πολλά. Προσπαθώ πάντως.
Βασιλικη Ευαγγέλου Παπαθανασίου