“ Όσκαρ-Θέαμα-Πανωλεθρία “

 Τα ϕετινά Όσκαρ ολοκληρώθηκαν στις 27 Φεβρουαρίου με την αναμενόμενη ‘γκλαμουριά’ και μια όχι και τόσο αναμενόμενη πανωλεθρία. Το La La Land σάρωσε τα βραβεία, η γκάϕα της 10ετίας έλαβε χώρα, το Arrival κέρδισε κοινό και κριτικούς αλλά όχι βραβεία και εμείς είμαστε ιδιαιτέρως χαρούμενοι ως Έλληνες καθώς δώσαμε το παρόν σαν χώρα με δύο υποψηϕιότητες.

  Κάποιοι αναμένουν την βραδιά των Όσκαρ εναγωνιώς για να δουν τους αγαπημένους τους ηθοποιούς να βραβεύονται, να απογοητεύονται η απλά να ξεστομίζουν μια ατάκα, άλλοι πάλι με το πέρασμα των χρόνων δείχνουν ολοένα και μεγαλύτερη αδιαϕορία. Ο κινηματογράϕος στην Αμερική αποτελεί αναμϕίβολα βαριά βιομηχανία και η βραδιά των κινηματογραϕικών βραβείων το επιστέγασμα αυτής. Τα νούμερα όμως μιλάνε από μόνα τους, για την ακρίβεια ϕωνάζουν. Χρόνο με το χρόνο το ενδιαϕέρον του κοινού για τα Όσκαρ πέϕτει αισθητά και οι διοργανωτές δείχνουν να πασχίζουν να κρατήσουν την τηλεθέαση και την αίγλη σε επιθυμητά επίπεδα.

  Το σημαντικότερο ίσως βραβείο της βραδιάς ( Καλύτερης Ταινίας )   δόθηκε λανθασμένα στο La La Land αρχικά, στη συνέχεια όμως και αϕού ειπώθηκαν οι πρώτες ευχαριστίες από τους συντελεστές της ταινίας το Όσκαρ τελικά πήγε στη ταινία Moonlight. Μούδιασμα, αμηχανία, ίσως και λίγος εκνευρισμός. Ο Ράιαν Γκόσλινγκ δείχνει σαν να μη του καίγεται καρϕί, ο Γουόρεν Μπίτι προσπαθεί να δικαιολογηθεί ότι δε ϕταίει καθότι του δώσανε λάθος ϕάκελο, η Φαίη Ντάναγουεϊ την έχει ήδη κάνει με ελαϕρά πηδηματάκια από τον χώρο της απονομής ώστε να αποποιηθεί ευθυνών και όλη αυτή την ώρα οι συντελεστές του Moonlight μαζί με εμάς να προσπαθούν να καταλάβουν αν πρόκειται για κάποιο κακόγουστο αστείο η όχι. Τραγελαϕικές καταστάσεις οι οποίες σίγουρα προκαλούν περισσότερο κακό στο θεσμό των Όσκαρ παρά καλό. Στημένο; Απλά ενά τραγικό λάθος; Μάλλον δε θα διευκρινιστεί ποτέ.

  Το La La Land έϕυγε από τη βραδιά της τελετής με 6 χρυσά αγαλματίδια, το ένα από αυτά το κρατούσε περιχαρής η Έμμα Στόουν για το βραβείο του Ά Γυναικείου Ρόλου. Με μια πολύ καλή ερμηνεία, σε ένα πολύ καλό μιούζικαλ με έναν εξίσου πολύ καλό συμπρωταγωνιστή, με ένα ‘σχεδόν’ πολύ καλό σενάριο και σκηνοθεσία. Όλα τα παραπάνω ‘πολύ καλά’ σε συνδυασμό με το γεγονός ότι η ταινία εκπροσωπεί μια θετική εικόνα της Αμερικής και του Αμερικανικού ονείρου ήταν αρκετά για 6 Όσκαρ αϕήνοντας ταινίες όπως το Arrival με εξαιρετικό σενάριο, σκηνοθεσία και ερμηνείες να εγκαταλείπουν την βραδιά με μοναδικό έπαθλο ένα Όσκαρ Ηχητικού Μοντάζ.

  Στην απέναντι όχθη, το Όσκαρ Α Ανδρικού Ρόλου δικαίως το κατέκτησε ο Κέισι Άϕλεκ με μία εκπληκτική ερμηνεία στο κοινωνικό δράμα Manchester By The Sea. Ο μικρός αδερϕός του γνωστού σε όλους μας Μπεν Άϕλεκ μπορεί να υστερεί σε ϕήμη και αναγνωρισιμότητα σε σχέση με τον μεγάλο αδερϕό αλλά δικαιώνει όλους όσους πιστεύουν ότι υπερέχει σε υποκριτικό ταλέντο και με αυτή την ταινία το αποδεικνύει.

  Ερμηνευτικά η ϕετινή χρονιά στις γυναίκες ανήκει αναμϕίβολα στην Έιμι Άνταμς η οποία τόσο στο Nocturnal Animals όσο και στο Arrival ήταν εξαιρετική. Άξιζε τουλάχιστον μια υποψηϕιότητα Ά Γυναικείου Ρόλου αν όχι το Όσκαρ. Σκηνοθετικά ο Ντένις (Ντενί) Βιλνέβ με το Arrival (ένα από τα καλύτερα δραματικά sci-fi όλων των εποχών) μας καθήλωσε. Μία ταινία το λιγότερο άρτια αν όχι άριστη σε όλους τους τομείς. Καλογραμμένο σενάριο χωρίς κενά, πειστικές χωρίς υπερβολές ερμηνείες, με μοναδική ατμόσϕαιρα και παραγωγή. Μία ταινία με εξωγήινους η οποία όμως στον πυρήνα της καταλήγει να είναι πιο γήινη από πολλές δραματικές-κοινωνικές που μπορεί να ϕανταστεί κάποιος.

  Όσον αϕορά τις δικές μας Ελληνικές υποψηϕιότητες αν μη τι άλλο είμαστε υπερήϕανοι. Οι Γιώργος Λάνθιμος και Ευθύμης Φιλλίπου διεκδίκησαν το ‘Οσκαρ πρωτότυπου σεναρίου με την ταινία Lobster ενώ η Δάϕνη Ματζιαράκη με το 4.1 Miles διεκδίκησε το Όσκαρ στην κατηγορία Ντοκιμαντέρ μικρού μήκους. Κανένας τους δεν αποχώρησε κερδισμένος από το κόκκινο χάλι αλλά οι υποψηϕιότητες από μόνες τους αποτελούν άθλο.
Πάνος Γκιάτας