Ο Πήτερ Παν της Μπιλιως Κωνσταντοπούλου…πετάει στη Λάρισα

Η Μπιλιω Κωνσταντοπούλου πιστεύει ότι η τέχνη είναι εκείνη η ομορφιά που μας σώζει στα δύσκολα. Είναι η νεραιδόσκονη, που μας κάνει να πετάμε. Η μουσική, το θέατρο, η λογοτεχνία, ο κινηματογράφος μιλούν συνοπτικά και παρουσιάζουν σε σύντομο χρόνο όλα όσα σκεφτόμαστε..για αυτό κι αυτή έγινε σκηνοθέτης.Ας την γνωρίσουμε λίγο πριν πετάξει ο Πήτερ  Παν στη Λάρισα.

Πότε πρωτοήρθατε σε επαφή με το θέατρο, τι ήταν αυτό που σας οδήγησε να ακολουθήσετε τη συγκεκριμένη πορεία στο χώρο της τέχνης;

Δεν ήταν κάτι συγκεκριμένο.Απλά μετά από κάποια ηλικία- γύρω στα 15 περίπου – το ήξερα. Φυσικά, διάβαζα – αφύσικα πολύ για την ηλικία μου τότε – λογοτεχνία. Και φυσικά, η φαντασία κάλπαζε… Φαντάζομαι ήταν ένας τρόπος όσα φανταζόμουν να γίνουν και λίγο πραγματικότητα…

Ποιες είναι οι θεατρικές  επιρροές σας; Ποια θεατρική παράσταση θα θέλατε να σκηνοθετήσετε;
Και πάλι δε νομίζω ότι κάποιος ξέρει ο ίδιος να αναπαντήσει για τον εαυτό του τί είναι αυτό που πραγματικά τον επηρεάζει. Μπορούν να το πουν ισως αυτοί που παρακολουθούν την δουλεία κάποιου…Αγαπώ και θαυμάζω το γερμανικό θέατρο – και τα κλασικά κείμενα του και τη σύγχρονη μορφή του. Αλλά σίγουρα, ο ελληνικός κινηματογράφος είναι μέσα στα βιώματά μας και είναι ψεύτης όποιος δεν το παραδέχεται, όπως γενικά και ο κινηματογράφος!
Κάθε τι που διαβάζω ή που βλέπω, το σκέφτομαι σαν παράσταση…Οπότε δεν μιλάμε για μία αλλά πολλές παραστάσεις που ανεβαίνουν στο μυαλό μου… Σίγουρα όμως ένα μικρό ή μεγάλο όνειρο είναι να ανεβάσω σύγχρονα νεοελληνικά, με τα οποία θα ειπωθούν πράγματα που θα αφορούν περισσότερο τα όσα σήμερα συμβαίνουν και αφορούν όλους μας.

Πητερ παν..ένα αιώνιο παιδί.Πειτε μας λίγα λόγια για την παράσταση
Αγαπημένο έργο, που το έχουμε συνδυάσει όλοι στο μυαλό μας με τη μαγεία και το όνειρο; Ποιός πραγματικά όταν ήταν παιδί δεν ήθελε να πετάει, να πολεμήσει πειρατές, να ζήσει τη μεγάλη περιπέτεια; Δεν είναι τυχαίο, που αυτό το έργο αντέχει τόσα χρόνια κι έχει ανέβει από σπουδαίους καλλιτέχνες. Κι είναι σπουδαίο γιατί μας μιλάει – εκτός των άλλων – και για την αγάπη, την ουσιαστική αγάπη μέσα στην οικογένεια, τη φιλία το όνειρο, την πίστη ότι μπορούμε να κατορθώσουμε το αδύνατο αν πραγματικά το πιστέψουμε.
Ένα ίσως από τα μεγαλύτερα διδάγματά του έργου είναι ότι μόνος του ο καθένας βρίσκει τη χαρά και συνεχίζει και προχωράει. Εμείς πρέπει να βρούμε τις χαρούμενες σκέψεις και με αυτές να πετάξουμε!
Παιδικό κοινό.Ποσο δυσκολο ή εύκολο είναι να το προσεγγίσει κάποιος.
Δεν με τρόμαξε ποτέ το παιδικό κοινό. Ίσως γιατί ποτέ δεν το σκέφτηκα σαν διαφορετικό κοινό. Σίγουρα, τα πιο σύνθετα πράγματα θα πρέπει να λέγονται με τέτοιο τρόπο, που τα παιδιά να τα κατανοούν αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να είναι όλα απλοικά… Τα πάντα τα καταλαβαίνουν τα παιδιά- κι εμείς εξάλλου τα καταλαβαίναμε. Και σίγουρα τα σημερινά παιδιά έχουν περισσότερες εικόνες από εμάς και ναι, είναι πιο έξυπνα. Άρα, ο μόνος τρόπος να τα κερδίσεις είναι η ειλικρίνεια. Να μην τους πείς με οποιοδήποτε τρόπο ψέμματα…
Σίγουρα, σε μια σύγχρονη παιδική παράσταση εικόνες που εναλλάσσονται, πολύ χρώμα και η μουσική παίζουν σημαντικό ρόλο στο να τραβήξουμε το ενδιαφέρον του παιδιού και να την παρακολουθήσει!
Τι ρόλο μπορεί να παίξει η τέχνη στην εποχή της κρίσης και πως βλέπετε το μέλλον της; 
Σίγουρα η τέχνη είναι εκείνη η ομορφιά που μας σώζει στα δύσκολα. Είναι η νεραιδόσκονη, που μας κάνει να πετάμε. Η μουσική, το θέατρο, η λογοτεχνία, ο κινηματογράφος μιλούν συνοπτικά και παρουσιάζουν σε σύντομο χρόνο όλα όσα σκεφτόμαστε. Μέσα από την τέχνη μπορούμε να γελάσουμε, να κλάψουμε και να ονειρευτούμε όλοι μαζί. Κι αυτό είναι κάτι πολύ σημαντικό, ειδικά σήμερα.  Το μαζί. Η κατανόηση ότι όλοι μαζί έχουμε τις ίδιες αγωνίες, τις ίδιες σκέψεις. Ακόμα και το να γελάσουμε με τους ευατούς μας. Και να πάμε λίγο πιο κάτω…

Ποια στοιχεία πρέπει να έχει ένας ηθοποιός για να σταθεί στο θέατρο, κινηματογράφο, τηλεόραση;
Πείσμα, πολύ υπομονή και επιμονή. Θα έλεγα ότι δεν χρειάζεται απλά αγάπη για αυτό που κάνει αλλά να έχει εμμονή με αυτό και να μην μπορεί να σκεφτεί τον εαυτό του εκτός υποκριτικής. Το θέατρο μια χαρά μπορεί και επιβιώνει και συνεχίζει χωρίς τον καθένα από εμάς. Εμείς δεν μπορούμε χωρίς το θέατρο. Κι αυτή η τρέλα μας δίνει τη δύναμη να συνεχίζουμε.
Ποια συμβουλή θα δίνατε στους νέους που θα ήθελαν να ασχοληθούν με την υποκριτική;
Σίγουρα να έχουν πάντα στο μυαλό τους και μια εναλλακτική λύση σαν επάγγελμα. Το θέατρο έχει μαγεία αλλά κυρίως είναι δουλεία. Συχνά λέω ότι ότι σαν τη δουλειά του τσασγκάρη. Είναι μαγικό, μαθαίνεις και τον ευατό σου καλύτερα και τους άλλους αλλά κυρίως απαιτεί γνώση και τεχνική.
Αν το θεωρούν κάτι εύκολο κάνουν λάθος και θα το ανακαλύψουν με τα πρώτα τους βήματα. Οι δυσκολίες ή θα τους κάνουν να το αγαπήσουν ακόμη περισσότερο ή να το αφήσουν. Κανείς  από μας δεν είναι έτοιμος τελειώνοντας τη σχολή για το ότι θα είμαστε δυο φορές το χρόνο χωρίς δουλεία, για την κούραση και την αγωνία  – μέχρι εξαντλήσεως στις πρόβες – για το ότι ίσως να μην μπορούμε να βλέπουμε τους δικούς μας ανθρώπους, ακόμη και για τις μεγάλες οικονομικές δυσκολίες. Αν το αγαπούν πραγματικά, όλα αυτά θα τους φανούν μια ακόμη περιπέτεια και θα συνεχίσουν…Και κάθε μέρα θα γίνονται καλύτεροι!

Ποια είναι τα συστατικά εκείνα που μπορούν να κάνουν  μια θεατρική παράσταση πετυχημένη;
Άλλη μια ερώτηση, που νομίζω κανείς δεν έχει την απάντηση… Νομίζω το πιο σημαντικό είναι να ξέρει κανείς το λόγο για τον οποίο ανεβάζει μια παράσταση.. Για ποιο πράγμα θέλει να μιλήσει. Ακόμη κι αν είναι καθαρά εμπορικός ο λόγος που ανεβαίνει μια παράσταση, αυτό που θα την κάνει επιτυχημένη είναι η εντιμότητα με την οποία την αντιμετωπίζουν οι ίδιοι της οι συντελεστές. Και φυσικά ο κόσμος όντως καταλαβαίνει τις προθέσεις καθενός από εμάς. Αν τον αφορά αυτό το οποίο σκεφτόμαστε μας επιβραβεύει, διαφορετικά…
Μελλοντικά σας σχέδια;
Επίσης πολλά!!! Σε σημείο μάλιστα που πρέπει να αρχίσω να οργανώνω το πρόγραμμά μου καλύτερα για να τα προλάβω όλα! Σίγουρα πάντως η θεατρική χρονιά που έρχεται θα έχει μικρές και μεγάλες εκπλήξεις για όλους με αρκετές παραστάσεις. Είναι χρονιά, που θα πάμε αρκετά βήματα παραπέρα.
Αυτό που προς το παρόν μπορώ να ανακοινώσω είναι μια ακόμη παιδική παράσταση που θα ξεκινήσεις με περιοδεία στην Ελλάδα φέτος το καλοκαίρι. «Οι πριγκίπισσες στο νησί των πειρατών», ένα πολύ φρέσκο καινούριο παραμύθι με πολλη πολλή μουσική και χορό που θα κάνει τους μικρούς μας φίλους να διασκεδάσουν παρέα με αγαπημενους τους ήρωες και τους γονείς να δούν τα παραμύθια αλλίως…
Επίσης με μεγάλη χαρά περιμένω το καινούριο ανέβασμα ενός πολύ αγαπημένου έργου, της «Πεντάμορφης και το Τέρας», που θα ανέβει σε δική μου διασκευή στο Θέατρο Αυλάια στη Θεσσαλονίκη!
Οι γονείς τι μπορούμε να κάνουμε για να αγαπήσουν τα παιδιά το θέατρο;
Η επιλογή των παραστάσεων είναι σίγουρα κάτι σημαντικό. Ειδικά σήμερα, οι γονείς έχουν τη δυνατότητα να ενημερώνονται καλύτερα και να επιλέγουν το τί θα δει το παιδί τους. Ακόμη και να θυμούνται μια παράσταση που δεν ήταν καλή. Και κακή παράσταση θεωρώ αυτή που το παιδί δεν του τράβηξε το ενδιαφέρον, σταμάτησε να την παρακολουθεί, δεν του είπε κάτι.
Ο χρόνος με τα παιδιά μας στο θέατρο είναι πολύτιμος, σημαντικός χρόνος που περνάμε μαζί τους. Για αυτό πρέπει κι εμείς να παρακολουθούμε ουσιαστικά την παράσταση μαζί τους, να τους εξηγούμε όσα καταλαβαίνουν, να απαντάμε στις ερωτήσεις τους, ακόμη και να τους μαθαίνουμε πώς πρέπει να παρακολουθούμε με σεβασμό μια παράσταση.
Για να αγαπήσουν τα παιδιά μας το θέατρο, πρέπει στο χρόνο μας στο θέατρο εμείς να ξεχάσουμε λίγο τις υποχρεώσεις μας και να βρούμε μαζί τους το χαμένο εκείνο παιδί που κρύβουμε αλλά υπάρχει, μπορεί ακόμη να ονειρευτεί, να χορέψει και να τραγουδήσει δυνατά! Να γίνουμε μαζί τους ξανά παιδιά …που με λίγη νεραιδόσκονη πετάνε!
Βασιλική Ευαγγέλου Παπαθανασίου