Ο μοναχικός μονόλογος ενός τρελού και ερωτευμένου
Loading posts…
Γράφει ο Γιώργος Καραγεώργος
Εγώ;
Μια χαρά μωρέ!
Όπως με άφησες.
Εδώ!
Μια σκιά στο σκοτάδι, μια σβηστή μηχανή.
Να δηλητηριάζομαι με νικοτίνη, να φουλάρω με οινόπνευμα.
Να ψάχνω για οξυγόνο, και να μην φτάνουν οι ανάσες.
Να με απειλεί η εικόνα σου, να με πνίγουν τα λόγια.
Να με πλακώνουν οι τοίχοι, να προσπαθώ να σωθώ.
Εδώ!
Δεν απαντώ σε τηλέφωνα, δεν ανοίγω μηνύματα.
Δεν αντέχω κανέναν, περιμένω εδώ.
Να κοιτάζω την πόρτα, να ικετεύω να ανοίξει.
Να παγώνουν τα μέσα μου, το μυαλό μου να φλέγεται.
Να με καίνε τα χείλη μου, που έχουν μείνει στεγνά.
Να νικάω τους χειμώνες μου, τα καλοκαίρια να χάνω.
Να προσμένω μια Άνοιξη, και έναν ήλιο γνωστό.
Εδώ!
Συντροφιά με σιωπές, και μαχαίρια στην πλάτη μου.
Να γλεντάω το τίποτα, να του ανοίγω σαμπάνιες.
Να γιορτάζω ένα έρωτα, που τον θέλεις νεκρό.
Με ένα σύννεφο πάνω μου, να μου ρίχνει βροχή.
Να αστράφτουν τα αύριο, να βροντάνε τα χθες.
Να με ανάβουν οι θύμησες, να με σβήνουν οι ελπίδες.
Εδώ!
Εγκλωβισμένος στους δείκτες, ενός κακού ρολογιού.
Να μαντάρω τα ρούχα μου, που γεμίσανε τρύπες.
Να καλπάζουν οι φόβοι μου, να τους λέω να σκάσουν.
Να μου κλείνω το στόμα, και να ουρλιάζουν σιωπές.
Να σε βρίζω που λείπεις, να με φτύνω γι αυτό.
Να κοιτώ το κρεβάτι μας, που ακόμη βγάζει καπνούς.
Εδώ!
Να αντέχω το ψέμα σου, να αγκαλιάζω μια αλήθεια.
Να μιλώ με διαβόλους, και να διώχνω Θεούς.
Να κλειδώνω μια κόλαση, και όλο η πόρτα να ανοίγει.
Να φωνάζουν τα θέλω μου, να σωπαίνουν τα πρέπει.
Να χτυπάω τα χέρια μου, που δεν σε έχουνε μέσα.
Να κοιτώ τον καθρέφτη μου, και να βλέπω κενό.
Να χαϊδεύω τα όχι σου, μπας και γίνουνε ναι.
Εδώ!
Να κρεμάω κάτι όνειρα, για να στολίσω τον χώρο.
Να ερωτεύομαι πράγματα, που μυρίζουν εσύ.
Να παλεύω αντικείμενα, να τα σπάω στο πάτωμα.
Να μικραίνουν οι μέρες μου, να θεριεύουν οι νύχτες.
Να τραγουδάω τραγούδια μας, χωρίς να βγαίνει η φωνή.
Να μετρώ απουσίες σου, που δεν έχουνε τέλος.
Εδώ!
Να μαλώνω την κούπα σου, που δεν έχει καφέ.
Να ρωτώ το κλειδί σου, και να απαντάει, ποτέ!
Να ενώνω κομμάτια, από ένα παζλ μιας ζωής.
Τα πιο πολλά να μου λείπουν! Δεν μπορώ να τα βρω…
Που τα έχεις βάλει ρε γαμώτο;
Εδώ!
Μόνος.
Να σου λέω μου λείπεις, να σου λέω σε θέλω, να σου λέω σ αγαπώ!
Να πεθαίνω στο αντίο σου, και να το κρατάω κρυφό.
Εγώ, εδώ!
Όπως τα ήξερες. Δόξα τον Θεό, όλα καλά!
Εσύ ψυχή μου;
Είσαι καλά;
loveletters.gr
