Ο καλοκαιρινός έρωτας θέλει κρύο
Με τον έρωτα που γεννήθηκε καλοκαίρι, να έχεις υπομονή. Είναι μεγάλες πλανεύτρες οι καλοκαιρινές νύχτες. Αλμύρα, ζέστη, ασημένιες πανσέληνοι, λευκό και μπλε που αχνοφέγγουν, λινά στο κορμί και νυχτολούλουδα τριγύρω. Όλες οι παγίδες της καρδιάς, εκεί μαζεμένες…
Να έχεις υπομονή. Η ζωή ξέρει να στήνει το τέλειο σκηνικό και το σκηνοθετεί με τέτοια μαεστρία, που άλλες φορές θα σε γελάσει και άλλες θα σε δικαιώσει. Ποτέ όμως δεν το γνωρίζεις από την αρχή… Θέλει υπομονή. Υπομονή μέχρι να κάνουν οι ωροδείκτες στο ρολόι σου χιλιάδες στροφές και μέχρι να ξεκολλήσεις από το μικρό χάρτινο ημερολόγιο σου, μερικές 100άδες χαρτάκια, με μαντινάδες στο πίσω μέρος τους. Μάθε να περιμένεις…
Μάθε να περιμένεις για να δεις αν αυτός ο έρωτας ήταν αληθινός. Αν ήταν πράγματι αυτός, που θα αξίζει να θυμάσαι ή μιά όμορφη ψευδαίσθηση που κρατούσε φτυαράκι και τσουγκράνα, και έχτισε άλλο ένα παλάτι, στην άμμο… Είναι ωραία τα παλάτια. Αλλά ξεμυαλίζουν και ζαλίζουν την κρίση… Άραγε το δικό σου καλοκαιρινό παλάτι? Είναι αληθινό? Θα βγάλει και χειμώνα? Ή το χειμωνιάτικο λυσσασμένο κύμα, θα το πάρει και δεν θ’αφήσει ούτε καν σημάδι στην άμμο, ότι υπήρξε ποτέ?…
Η φλόγα που άναψε και θέριεψε? Αυτή που σου τα έκαψε όλα μέσα σου και σ’άρεσε? Θα κρατήσει? Στον δυνατό παγωμένο αγέρα θα την δεις… Να δεις αν δυό χέρια θα προστρέξουν να την αγκαλιάσουν, να μην σβήσει… Θέλει κρύο η φλόγα, για να δοκιμαστεί. Στη φλόγα δεν αρέσει το κρύο… Θέλει τη στάχτη της ρουτίνας να την σκεπάσει, να δεις αν τελικά θα τη σβήσει…
Ο έρωτας θέλει χαλάζι άγριο, να τον χτυπήσει δυνατά. Να δεις αν θα του σπάσει τα κλωνάρια και αν θα του ρίξει τα άνθη που άνοιξαν και μυρόβλησαν σε εκείνη την παραλία… Θέλει κρύο, ρουτίνα, πολλές ώρες χώρια, για να φανεί αν το “χώρια” δεν αντέχεται και το “μαζί” είναι η απόλυτη αναγκαιότητα. Η συνειδητή επιλογή και των δύο.
Και αν η φλόγα του έρωτα αρχίζει και τρεμοπαίζει, κι αν το κόκκινο αρχίζει να θαμπώνει, να ξεθωριάζει, βάλτον κοντά σε τζάκι και κεριά. Άναψε τα όλα στο φουλ και βάλτον κοντά να ξαπλώσει. Θέλει τζάκι και κεριά για να τον δοκιμάσεις. Αν είναι δυνατός και θέλει να ζήσει, θα ζήσει… Για δες λοιπόν? Ζεστάθηκε? Θέριεψε ξανά η φλόγα? Πήρε πάλι άλικο χρώμα, όπως εκείνο το Αυγουστιάτικο βράδυ στο νησί?…
Σε λίγο μπαίνει χειμώνας και αυτό θα σε βοηθήσει. Να επιβεβαιώσεις αν το καλοκαίρι που έφυγε και ο χειμώνας που έρχεται, πάνε χέρι-χέρι. Μακάρι. Μακάρι γιατί τότε, έτσι όπως πετάριζες το καλοκαίρι που έφυγε, έτσι θα πεταρίζεις και το καλοκαίρι που θα’ρθει…
Γιώργος Τοψης
