Ο έρωτας στο χρόνο
Όταν η αγάπη ξεπερνά τα στεγανά του χρόνου
και μένει αναλλοίωτη στην ψυχή,
τα σημάδια της στο σώμα θα έχουν σβήσει…
Ο έρωτας φευγαλέα διαπερνά σαν ηλεκτροσόκ το μυαλό και την καρδιά
και σε αναστατώνει…
Ύστερα δίνει τη θέση του στην παντοτινή αγάπη,
εκείνη την άνευ όρων αγάπη
μέσα από την οποία αναπροσδιορίζεις το είναι σου
και συνδιαμορφώνεις με το έτερον ήμισυ το μεταξύ σας είναι,
δημιουργώντας έναν ζωντανό οργανισμό που θέλει συνεχώς να τρέφεται.
Μιλάς από την καρδιά και νιώθεις με όλο σου το κορμί…
Αν όμως αφήσεις αυτόν τον ζωντανό οργανισμό να πεινάσει,
τότε στερεύει και γίνεται ένα ξερό φύλλο που το παρασέρνει ο άνεμος από δω κι από εκεί.
Κινείται δίχως νόημα και σκοπό!
Άγεται και φέρεται κατά τη βούληση του ανέμου…
Κι αν γυρίσει πίσω ποτέ δε θα είναι ποτέ ξανά το ίδιο.
Θα είναι ένα ξερό φύλλο που δεν μπορεί να αναστηθεί και να επανέλθει στη ζωή.
Ο έρωτας, λοιπόν, είναι ένταση και η αγάπη δύναμη.
Και τα δύο είναι σίγουρα ζωοφόρο και αναγεννησιακά…
Ο έρωτας σε κάνει να καρδιοχτυπάς και η αγάπη ριζώνει στα μύχια της καρδιάς…
Ηρώ Μπρότση
Εκπαιδευτικός Πρωτοβάθμιας
Συντάκτρια στο Statusvoice.gr
