Να περπατάς δίπλα μου…
Τον δρόμο σου έδειχνα…
Μια ευθεία ήθελα να ‘ ναι η ζωή μας…
Βαδίζοντας, να σκορπάς άνθη
και άρωμα δικό σου…
Να περπατάς δίπλα μου…
Το μπλε των ματιών μου να απλώνω πάνω σου …
Η ψυχή σου να αντανακλάται στην δική μου,
φωτίζοντας με από εσένα…
Άσπρα σύννεφα κάλεσες να μπερδευτούν
με το γαλάζιο μου…
Ουρανός και θάλασσα να γίνω στα όνειρα σου
και εσύ πάνω σε μαύρο άλογο να καλπάζεις
την κάθε σου φαντασία…
Καβάλα εσύ πάνω στα όνειρα,
τρέχοντας εγώ να στα προλάβω όλα…
Δεν θέλω να χαθεί τίποτα ούτε στα όνειρα σου…
Μικρή η ζωή είναι για να καταναλώνεται
σε βλακείες…
Kostantinos Milios
