Να μάθεις να φεύγεις ακόμη κι αν δε θες ….
Δύσκολο πράγμα οι αποχαιρετισμοί,ειδικότερα όταν δε θες να φύγεις,θα ήθελες ιδανικά να μείνεις για πάντα.
Όσο αντιλαμβάνεσαι όμως,πως κάπου περισσεύεις τοσο θα πρέπει να απομακρύνεσαι.
Πονάει και τραυματίζει, να αγαπάς και να δένεσαι,οταν είναι μονόπλευρο.
Συμβαίνει κάποιες φορές να μην νιώθουν οι άλλοι για εμάς ο,τι εμείς γι’αυτους.
Δε φταίει η αλλη πλευρά,δε φταίς ουτε εσυ,κανείς δε φταίει.
Κανείς δε μπορεί να σου εγγυηθεί πως θα λάβεις οσα έδωσες.
Λένε πως αγάπη είναι να δίνεις χωρίς να περιμένεις να πάρεις.
Σοφή κουβέντα,όταν αγαπάς πραγματικά δε ζητάς ανταλλάγματα.Δέχεσαι τον αλλον όπως είναι,με οσα μπορεί να σου προσφέρει.
Αρκεί να μη γίνεσαι βάρος.
Όταν όμως νιώθεις πως περισσεύεις,τοτε αποχωρείς διακριτικά και με το κεφάλι ψηλά.
Γιατί αλλο ειναι να αγαπάς και να προσφέρεις, κατι που ο άλλος θέλει κι άλλο να επιμένεις να δίνεις κατι που δε του χρειάζεται καν.
Κάτι που ίσως δε μπορεί να αντέξει.
Εναν χαμογελαστό,καλόβολο και γεμάτο προσφορά άνθρωπο.
Σχεδον ίσως γίνεις αντιπαθής σε όποιον δε μπορεί να σου δώσει.
Ίσως πάλι να γίνεσαι αντιπαθής επειδή δεν θα μπορέσουν ποτε να σου μοιάσουν.
Ίσως παλι κάποιοι να σε ζηλεύουν για οσα απλόχερα μπορεί να προσφέρεις.
Δε μπορείς να σπαταλάς χρόνο,συναίσθημα και καλοσύνη σε ανθρώπους που δε θα το εκτιμήσουν ποτε.
Κι ακόμη χειρότερα σε ανθρώπους που δε το αξίζουν στο ελάχιστο,φέρονται αχάριστα και κομπλεξικά.
Δε χρειάζεσαι στη ζωή σου ανθρώπους που να σε απορρίπτουν,όποιος σε θέλει πλάι του κάνει τα πάντα για να σε κρατήσει…
Αλλιώς χαιρετάς και έχεις την ικανοποίηση του έξυπνου και γεμάτου ανθρώπου. Γιατί μόνο αυτοί αντιλαμβάνονται και φεύγουν …. νωρίς !!!!!
J.Iakovidou
