Μπουρίνι ο έρωτας
Ξεκίνησε σαν ψίθυρος σαν μια υπόσχεση
ένας ούριος άνεμος μας έφερε κοντά…
Μου χαμογέλασε η ζωή…
Και ύστερα μπουρίνι μου γινες καρδιά μου
και βρέχει κάθε μέρα έρωτα ο ουρανός μου
με τις στάλες να ζωγραφίζουν τα ονόματα μας
στα σεντόνια της ασφάλτου
και οι αστραπές να τρυπώνουν κάτω απ το δέρμα ,
ακούγοντας χιλιόμετρα μακριά τα βογκητά της ηδονής…
Ναι έγινες η πρεμιέρα της ζωής μου
ήρθες να πρωταγωνιστήσεις κυριαρχικά
τα πήρες όλα σε μια βραδιά…
Δεν μου άφησες τίποτα ούτε καν την πνοή μου,
σου παραδόθηκα αμαχητί
κράτα προσεκτικά την ψυχή μου…
Με γάντια λευκά μεταξωτά όπως της πρέπει,
μην την λερώσεις, μην την πονέσεις ποτέ…
Τώρα πια είναι δική σου…
Αντώνης Σαμολαδάς
1 Comment
Your posts always provide me with a new perspective and encourage me to look at things differently Thank you for broadening my horizons