Μπαμπάδες Εν δράση…

Η κοινωνία μας έχει μάθει να στιγματίζει πολλές ομάδες ανθρώπων,μια από αυτές είναι τα χωρισμένα ζευγάρια.

Οι χωρισμένοι γονείς και τα παιδιά τους  αντιμετωπίζονται πολλές φορές με λύπηση κι άλλες φορές με το στίγμα της “διαλυμένης  οικογένειας”και άλλοτε του  ατόμου που αναζητά μια σανίδα σωτηρίας σε έναν άλλον άνθρωπο.Για να ανταπεξέλθει στις υποχρεώσεις,είτε οικονομικές,είτε καθημερινότητας.

Έχουν γραφτεί άπειρα άρθρα για τις χωρισμένες μαμάδες.
Ελάχιστα για τους χωρισμένους μπαμπάδες.
Τι συμβαίνει  όταν ένας πατέρας μεγαλώνει  μόνος τα παιδιά του;
Στιγματίζεται κι εκείνος με πολλές ταμπέλες και σίγουρα μια από αυτές ειναι αυτh του “καημένου πως τα καταφέρνει άντρας  μόνος να μεγαλώνει τα  παιδιά”.
Επειδή ούτε η κοινωνία μας ειναι συνηθισμένη να βλέπει πατεράδες να μεγαλώνουν τα παιδιά τους εντελώς μόνοι,αλλά ούτε η ίδια η νομοθεσία ειναι υπέρ των πατεράδων και σε σπάνιες περιπτώσεις τους δίνουν την επιμέλεια,υπάρχουν και θα υπάρχουν για πολύ ακόμη ταμπέλες.

Παρόλα αυτά υπάρχουν άντρες που διεκδίκησαν και κέρδισαν την επιμέλεια των παιδιών τους επάξια,σε πολλές περιπτώσεις δε,χωρίς να υπάρχει ανικανότητα απο τη μητέρα να μεγαλώσει τα παιδιά της. Ούτε κακοποίηση,ούτε καμία έκθεση σε κίνδυνο αυτών.
Απλά οι μαμάδες παραιτήθηκαν του δικαιώματος,ίσως επειδή απλά το άξιζαν περισσότερο.

Και συνήθως αυτοί οι μπαμπάδες τα κατάφεραν μόνοι τους,χωρίς κανένα γυναικείο χέρι να παρεμβαίνει στο νοικοκυριό,χωρίς καμία γυναικεία αγκαλιά για τα παιδιά τους.Καμια γυναικεία οπτική στο σπίτι τους.
Κι όμως τα κατάφεραν ακριβώς όπως τα καταφέρνει μια γυναίκα,σε πολλές περιπτώσεις ίσως και καλύτερα.
Έμαθαν να βάζουν πλυντήριο,να μαγειρεύουν τα αγαπημένα φαγητά και γλυκά των παιδιών τους,κατάφεραν να αντεπεξέλθουν ανάμεσα σε δουλειά,παιδιά καθαριότητα και δραστηριότητες.
Διάβασαν μαζί μαθηματικά και ιστορία με υπομονή και ψυχραιμία.
Τα κοίμισαν δίπλα τους πολλά βράδια,τους σκούπισαν τα δάκρυα,τους έμαθαν πως να είναι καθαρά,ευγενικά….και όπως λέει κι ένας φίλος μονογονέας … πέρασαν  την εφηβεία χωρίς χάπια και αλώβητοι σαν ήρωες πολέμου.
(Δύσκολη εποχή κατά κοινή ομολογία)

Κι εκείνοι όπως πολλές γυναίκες με αξιοπρέπεια,δεν έψαξαν καμιά γυναίκα να κρεμαστούν πάνω της,να αναλάβει την περιποίηση του σπιτιού τους και των παιδιών τους.
Ανέλαβαν τα πάντα με ευκολία  χωρίς να προβληματιστούν ιδιαίτερα ή να πελαγώσουν.
Υπάρχουν άντρες που κλήθηκαν να αντιμετωπίσουν ξαφνικά μια τέτοια κατάσταση μετά από τον θάνατο της συζύγου,ακόμη πιο δύσκολη κατάσταση μιας, που πρέπει να ισορροπήσει και να ανταπεξέλθει στα δικά του τραύματα λόγω της απώλειας και σε αυτά των παιδιών του.

Δε ξέρω πόσο δύσκολο ειναι να είσαι και μάνα και πατέρας,σίγουρα όμως ειναι το ίδιο δύσκολο να είσαι και πατέρας και μάνα….
Και συνέχισαν τη ζωή τους με τις συνθήκες να αλλάζουν συνέχεια.
Με παιδιά που ερωτεύτηκαν και πληγώθηκαν. Κι αυτοί ήταν  εκεί να τους παρηγορήσουν,ίσως να μην τα αγκάλιασαν και να μην είπανε ότι μια μάνα λέει,να τους κέρασαν ένα ποτήρι ουίσκι γιατί οι άντρες  έτσι κάνουν… μα ήταν εκεί!!!!
Δεν υπάρχουν πολλοί μπαμπάδες του Σαββατοκύριακου πλέον,ευτυχώς τα πράγματα αλλάξανε.
Οι άντρες αναλαμβάνουν ίσες υποχρεώσεις μετά το διαζύγιο,αν όχι εξολοκλήρου.
Καλό σημάδι,δείχνει πως η κοινωνία μας αλλάζει συμπεριφορά.
Δεν πρέπει να υπάρχουν πλέον στερεότυπα που λένε,πως οι άντρες δεν μπορούν να μεγαλώσουν παιδιά μόνοι τους,ούτε ταμπέλες προς τις γυναίκες που έδωσαν την επιμέλεια, επειδή ήθελαν να τα ξεφορτωθούν.
Δεν είναι πάντα θέμα ανικανότητας ή μεγαλύτερης ικανότητας τους ενός από τους δύο.
Τα παιδιά έχουν λόγο σ’αυτο και πρέπει να ακούγεται.

Πολλά παιδιά θα προτιμούσαν να ζούνε με τον πατέρα για πολλούς λόγους, πολλά από αυτά τα παιδιά ζούνε με τους μπαμπάδες και μεγαλώνουν καλά.
Γιατί η γονεϊκοτητα δεν ειναι προνόμιο των γυναικών,αλλά δικαίωμα και των δύο φύλων.
Οι εποχές αλλάζουν και το μόνο που αξίζουν οι άντρες, που παρότι μακριά από τα παιδιά τους ειναι ενεργοί στην ζωή τους και καλύπτουν μεγάλο κομμάτι της ,ειναι σεβασμός.
Οι δε άντρες που έχουν την επιμέλεια των παιδιών τους και αφιέρωσαν την ζωή τους για να τα μεγαλώσουν χωρίς καμία παρεμβολή και βοήθεια,αξίζουν εκτός από τον σεβασμό και συγχαρητήρια ….

Αφιερωμένο στον Φίλο μου Γιάννη….συνοδευόμενο από ένα μεγάλο Ευχαριστώ!!!!!

J.Iakovidou