Μόνο σεξ, ούτε καν φίλοι” σου είπα πριν σε ερωτευτώ.

Γράφει ο Αλέξανδρος Χωριανούδης

Πόσος καιρός είχε περάσει;
Έξι χρόνια; Εφτά; Κι όμως ακόμα γυρνούσες σαν στοιχειό στις μνήμες μου.
Τι κάνεις άραγε; Πού γυρνάς και ποια χέρια σε αγγίζουν;
Ποια χέρια σε γεύονται; Γιατί αυτό ήσουν.
Ένα άπιαστο αερικό, σκέτη απόλαυση.
Πάντα ελεύθερη, πάντα άπιαστη, πάντα ανεξάρτητη.
«Αν σε είχα γνωρίσει νωρίτερα..» μου έλεγες και δεν τελείωνες ποτέ τη φράση. Ποτέ δεν ήταν η κακή εποχή που δεν σε άφηνε να τελειώνεις τη φράση.
Ήταν που εσύ κι εγώ βρισκόμασταν πάντα στο σωστό κρεβάτι, τη λάθος στιγμή.
Πουτάνα όλα κορίτσι μου. Αυτό ήμασταν.
Φωτιά εγώ, λάδι εσύ. Ένας πόλεμος σε εξέλιξη σε κάθε πιθανή και απίθανη επιφάνεια.
«Ο άντρας της ζωής μου είμαι εγώ» μου έλεγες κι εγώ γέλαγα και σε άγγιζα πιο επιτακτικά. Πιο απαιτητικά.
«Μόνο σεξ, ούτε καν φίλοι» σου αντιγύριζα μόνο και μόνο για να μην δεθώ μαζί σου.
Αίσθημα επιβίωσης το έλεγες, μαλακίες θα σου πω τώρα.
Με γάμησες!
Το μέτρο σύγκρισης για όποια ακολούθησε και ο θάνατος του εγωισμού μου. Ένα μήνυμα που σκότωνε την περηφάνια μου και τις θεωρίες 40 χρόνων με την απόλυτη παραδοχή «σε θέλω ακόμα» κι εκείνο το «χαχαχαχα…» νομίζω πως μπόρεσα να το ακούσω.
Θύμωσα.
Θύμωσα πολύ με την αντίδρασή σου. Μέχρι εκείνο το ξημέρωμα που στάθηκες μπροστά μου παγωμένη. Ποιος ξέρει πόσες ώρες περίμενες στα σκαλιά του σπιτιού μου. Δεν ρώτησα, δεν χρειάστηκα απαντήσεις, ούτε εξηγήσεις.
Δεν ήσουν εσύ όμως. Δεν ήταν εκείνο το κορίτσι που γινόταν αέρας.
Ήσουν γήινη πια.
«Ερωτεύτηκα» μου είπες.
«Ερωτεύτηκα και παρέδωσα τα φτερά μου στον έρωτα»
Κι έτσι όπως ήσουν σαν τρομαγμένο παιδί, σε ερωτεύτηκα εγώ. Ξανά.
Όχι για το άπιαστο που ήσουν κάποτε. Αυτό ήταν πόθος, καύλα.
Για το γήινο που ήσουν πια. Για τα μάτια σου τα δακρυσμένα και τα χέρια σου που προσπαθούσες να ζεστάνεις μέσα στα δικά μου!
Έμεινες αρκετά. Τόσο που να δυναμώσουν τα φτερά σου και να μπορέσεις να πετάξεις ελεύθερη πια. Ανεξάρτητη. Αέρας κι αερικό, όπως σε γνώρισα.
Κι έμεινες.
Με την πόρτα ανοιχτή και τα φτερά έτοιμα να πετάξουν μακριά, έμεινες.
Γιατί νόημα στον έρωτα, δίνει η ελευθερία που παραδίδεις όχι που επιβάλλεις.

LoveLetters. gr