Μην μπερδεύεις τον ανεκπλήρωτο έρωτα με το απωθημένο
Σ’ αυτή τη ζωή υπάρχουν φορές και δεν είναι λίγες αυτές, που πραγματικά και χωρίς κανέναν ενδοιασμό, νιώθεις τόσο μικρός. Υπάρχουν πάλι άλλες που αισθάνεσαι αφάνταστα μεγάλος. Είναι οι στιγμές που ερωτεύεσαι! Τότε σαν πολλές ηλιαχτίδες φωτός να έχουν μπει σε κάθε κύτταρο του σώματος, του μυαλού, της ψυχής, της καρδιάς σου.
Λάμπεις τόσο που εκείνα τα μικρά πλασματάκια, ξέρεις, τις πυγολαμπίδες λέω, δεν μπορούν να συγκριθούν με το φως σου. Δεν είναι τυχαίο που όλοι σε κοιτούν και λένε: “Μα, αλήθεια, κάτι έχεις κάνει εσύ!”
Ερωτας λέγεται, και η κινητήριος δύναμή του είναι απίστευτη. Πρέπει λοιπόν να τον γνωρίσεις! Να τον νιώσεις! Πρέπει να πονέσεις γι’ αυτόν! Πρέπει να σου συμβεί, ακόμα κι αν μείνει ανεκπλήρωτος.
Θα κάνω την απόπειρα να πω μια μικρή μου ιστορία. Πριν πολλά χρόνια τον συνάντησα! Ήταν εκεί απέναντί μου. Με είδε κι αυτός με εκείνα τα υπέροχα μάτια του. Καλοκαίρι ήταν. Και ήταν ο έρωτας, τουλάχιστον για μένα. Φιλία και από τις δύο πλευρές, έρωτας μάλλον όπως αποδείχθηκε από τη μία. Τα χρόνια πέρασαν, η φωτιά όμως πάντα σιγόκαιγε στην καρδιά του ενός. Eκείνος προχώρησε, δίνοντας την καρδιά του σε άλλη, ή και σε άλλες. Προχώρησα κι εγώ, αγάπησα. Η μικρή φλόγα όμως υπήρχε πάντα εκεί να σιγοκαίει και να ονειρεύεται το αν!
Η λύτρωση δεν έφτασε ποτέ. Οι πόθοι και τα συναισθήματα πνίγηκαν. Το μυαλό μπορεί και να εξιδανίκευσε τον έρωτα αυτόν. Τα ερωτηματικά και τα γιατί, πάντα εκεί να στοιχειώνουν την καρδιά. Μήπως όμως μετά από τόσα χρόνια ο έρωτας αυτός να μετατράπηκε σε απωθημένο;
Όχι, όχι, ήταν και είναι έρωτας, γιατί η καρδιά, ακόμα στη σκέψη του, χτυπάει δυνατά, το στομάχι σφίγγεται και τα γόνατα λυγίζουν. Τα μάτια λάμπουν ακόμα στη θύμησή του, σαν εκείνες τις πολλές ηλιαχτίδες φωτός. Ναι, οκ ρε παιδί μου, ίσως να υπάρχουν και στοιχεία απωθημένου, κάποια αλλά εκείνο το μοναδικό φιλί, “γνώριζε” πιο καλά από όλους, ότι αυτές οι δυο καρδιές σίγουρα ταίριαζαν και πίστεψέ με, η θηλυκή καρδιά το γνωρίζει πολύ καλά αυτό, ναι! Από ένα και μόνο φιλί!
Ο ανεκπλήρωτος έρωτας και όχι το απωθημένο σε μαθαίνει να αγαπάς από απόσταση και η ανιδιοτέλεια που τον εκφράζει δεν υπάρχει σε καμιά μορφή απωθημένου. Έχω απωθημένο να πάω ένα ταξίδι, να αγοράσω ένα ζευγάρι παπούτσια.
Απαγορεύεται να έχω απωθημένο έναν έρωτα! Ο έρωτας είναι η υπέρτατη κατάσταση που βιώνουν οι καρδιές. Γιατί όταν αυτή ερωτεύεται, πονάει και πονάει αληθινά! Είναι δυνατόν να είναι απωθημένο σου ο πόνος;
Σταματώ εδώ, θα πω όμως αυτό: Ερωτευτείτε, μάθετε να αγαπάτε κι ας μην υπάρξει ανταπόκριση, κι ας μην το ξέρει ο άλλος… κι ας προχωρήσει… κι ας προχωρήσετε κι εσείς… Και που ξέρετε, μπορεί κάποτε οι δρόμοι να ξανασυναντηθούν και το ανεκπλήρωτο – όχι το απωθημένο – να γίνει η εκπλήρωση των μεγαλύτερων σας πόθων!
Θα κάνω την απόπειρα να πω μια μικρή μου ιστορία. Πριν πολλά χρόνια τον συνάντησα! Ήταν εκεί απέναντί μου. Με είδε κι αυτός με εκείνα τα υπέροχα μάτια του. Καλοκαίρι ήταν. Και ήταν ο έρωτας, τουλάχιστον για μένα. Φιλία και από τις δύο πλευρές, έρωτας μάλλον όπως αποδείχθηκε από τη μία. Τα χρόνια πέρασαν, η φωτιά όμως πάντα σιγόκαιγε στην καρδιά του ενός. Eκείνος προχώρησε, δίνοντας την καρδιά του σε άλλη, ή και σε άλλες. Προχώρησα κι εγώ, αγάπησα. Η μικρή φλόγα όμως υπήρχε πάντα εκεί να σιγοκαίει και να ονειρεύεται το αν!
Η λύτρωση δεν έφτασε ποτέ. Οι πόθοι και τα συναισθήματα πνίγηκαν. Το μυαλό μπορεί και να εξιδανίκευσε τον έρωτα αυτόν. Τα ερωτηματικά και τα γιατί, πάντα εκεί να στοιχειώνουν την καρδιά. Μήπως όμως μετά από τόσα χρόνια ο έρωτας αυτός να μετατράπηκε σε απωθημένο;
Όχι, όχι, ήταν και είναι έρωτας, γιατί η καρδιά, ακόμα στη σκέψη του, χτυπάει δυνατά, το στομάχι σφίγγεται και τα γόνατα λυγίζουν. Τα μάτια λάμπουν ακόμα στη θύμησή του, σαν εκείνες τις πολλές ηλιαχτίδες φωτός. Ναι, οκ ρε παιδί μου, ίσως να υπάρχουν και στοιχεία απωθημένου, κάποια αλλά εκείνο το μοναδικό φιλί, “γνώριζε” πιο καλά από όλους, ότι αυτές οι δυο καρδιές σίγουρα ταίριαζαν και πίστεψέ με, η θηλυκή καρδιά το γνωρίζει πολύ καλά αυτό, ναι! Από ένα και μόνο φιλί!
Ο ανεκπλήρωτος έρωτας και όχι το απωθημένο σε μαθαίνει να αγαπάς από απόσταση και η ανιδιοτέλεια που τον εκφράζει δεν υπάρχει σε καμιά μορφή απωθημένου. Έχω απωθημένο να πάω ένα ταξίδι, να αγοράσω ένα ζευγάρι παπούτσια.
Απαγορεύεται να έχω απωθημένο έναν έρωτα! Ο έρωτας είναι η υπέρτατη κατάσταση που βιώνουν οι καρδιές. Γιατί όταν αυτή ερωτεύεται, πονάει και πονάει αληθινά! Είναι δυνατόν να είναι απωθημένο σου ο πόνος;
Σταματώ εδώ, θα πω όμως αυτό: Ερωτευτείτε, μάθετε να αγαπάτε κι ας μην υπάρξει ανταπόκριση, κι ας μην το ξέρει ο άλλος… κι ας προχωρήσει… κι ας προχωρήσετε κι εσείς… Και που ξέρετε, μπορεί κάποτε οι δρόμοι να ξανασυναντηθούν και το ανεκπλήρωτο – όχι το απωθημένο – να γίνει η εκπλήρωση των μεγαλύτερων σας πόθων!
LoveLetters
