Μαρτσελλιάννα Χριστοπούλου “Μια μαμά της καρδιάς”

Η Μαρτσελλιαννα Χριστοπούλου είναι αυτό που λέμε φωτεινό πλάσμα. Μία σοφή ψυχή που ήρθε στη γη για να διδάξει έχοντας μάθει όλα τα μαθήματά της. Μόνο αυτές οι ψυχές μπορούν να δώσουν τόσο απλόχερα αγάπη και ανιδιοτελή προσφορά. Η ίδια είναι μαμά όχι μία αλλά 101 φορές καθώς μέσα από τον τομέα όπου εργάζεται η επαφή της με τα παιδιά είναι καθημερινή. Έχει σπουδάσει νηπιαγωγός και παιδαγωγός ειδικής αγωγής και η καρδιά της μοιάζει να χωρά όλα τα παιδιά του κόσμου. Το βιβλίο της “Είμαι παιδί της καρδιάς” έρχεται να θίξει το δύσκολο θέμα της αναδοχής. Όχι ως πραγματικότητα και επιλογή για τους ανθρώπους που το πραγματοποιούν ξεπερνώντας όλα τα εμπόδια, αλλά για την κοινωνία που φαίνεται ακόμα αμήχανη και διστακτική μπροστά σε σπουδαίες πράξεις αγάπης όπως αυτή. Κι  όμως η Μαρτσελλιάννα το έκανε απλό και εύκολο στην κατανόηση μέσα από τις δικές της υπέροχα καμωμένες λέξεις “Είμαι παιδί της καρδιάς”

Μαρτσελλιάννα καλώς ήρθες στο Female Voice. Είναι μεγάλη η χαρά μας που σε φιλοξενούμε. «Είμαι παιδί της καρδιάς». Ένα υπέροχο παραμύθι που πραγματεύεται κάτι τόσο όμορφο και δύσκολο συνάμα. Την υιοθεσία. Πως προέκυψε αυτό το υπέροχο κείμενο;

Σας ευχαριστώ πολύ για την φιλοξενία. Πράγματι η υιοθεσία-αναδοχή, θέμα που πραγματεύεται το παραμύθι μου «Είμαι παιδί της καρδιάς» των εκδόσεων Δερέ , θεωρείται δύσκολο θέμα για να μιληθεί, γιατί αφορά πρωτίστως παιδιά. Φανταστείτε πόσο δύσκολο μπορεί να μοιάζει για έναν ενήλικα να μιλήσει σε παιδιά, για παιδιά που δεν μεγαλώνουν στη θαλπωρή μιας οικογένειας και ζουν σε ίδρυμα ή για παιδιά που μεγαλώνουν με θετούς και ανάδοχους γονείς και ήρθε η ώρα να μάθουν για τη δική τους μοναδική και υπέροχη ιστορία.

Αιτία για τη συγγραφή αυτού του παραμυθιού ήταν και είναι το δικό μου παιδί της καρδιάς, ο δικός μου Στέφανος. Αφορμή ήταν οι 5χρονες κόρες μου, που βλέποντας οικογενειακές φωτογραφίες κάποιο απόγευμα, αναρωτήθηκαν γιατί δεν υπήρχε ούτε μια φωτογραφία μου με φουσκωμένη κοιλίτσα, ούσα έγκυος με τον αδερφό τους! Τι καλύτερο από ένα παραμύθι για να κατανοήσουν και να μάθουν τα παιδιά; Βέβαια το παραμύθι αυτό το εξιστορούσα και στον ίδιο σε ηλικία 3 ετών πριν μάθει, αλλά και για να μάθει τη δική του ιστορία! Έτσι, λοιπόν, προέκυψε αυτό το υπέροχο κείμενο.

Η Ελλάδα δημιουργεί τεράστια εμπόδια στους ανθρώπους που θέλουν να υιοθετήσουν και να προσφέρουν αγάπη, φροντίδα και οικογένεια σε ένα παιδί. Ποια είναι η μεγαλύτερη πληγή αυτής της διαδικασίας;

Είναι γεγονός πως η Ελλάδα, παρόλο που τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει τεράστιες προσπάθειες αλλαγών σε ότι αφορά την υιοθεσία-αναδοχή και την παιδική προστασία γενικότερα, δημιουργεί εμπόδια στους ανθρώπους που θέλουν να φροντίσουν, να αγαπήσουν, να δεθούν και να μεγαλώσουν ένα παιδί κάποιου άλλου, που σε περιπτώσεις, όπως αυτή της αναδοχής, δεν γίνεται καν δικό τους. Η μεγαλύτερη πληγή αυτής της διαδικασίας, νομίζω πως είναι ο χρόνος που μεσολαβεί από τη στιγμή που κάποιος παίρνει αυτή την απόφαση, μέχρι τη στιγμή που το παιδί ή τα παιδιά θα περάσουν το κατώφλι του σπιτιού και όλοι θα γίνουν οικογένεια. Και το πιο σύντομο διάστημα, σε όλες τις περιπτώσεις, μοιάζει αιώνας!

Είσαι ένας άνθρωπος που αγαπά την προσφορά και έχει πολλή αγάπη να μοιραστεί. Η συγγραφή τι ρόλο παίζει στην ανταλλαγή συναισθημάτων;

Η συγγραφή (και η αποδοχή αυτών που γράφονται), νομίζω πως είναι το μεγαλύτερο και το πιο καθαρό μέσο ανταλλαγής συναισθημάτων ανθρώπων που δεν γνωρίζονται μεταξύ τους, αλλά κατά τη διάρκεια της ζωής τους, έστω και μια φορά, οι εμπειρίες τους μπορεί να μοιάζουν, μπορεί να ταυτιστούν! Και πόσο μάλλον όταν αυτή η αποτύπωση συναισθημάτων και εμπειριών αφορά παιδιά. Η ιστορία του Στέφανου από μόνη της είναι γεμάτη από ποικίλα συναισθήματα, όπως της εγκατάλειψης, του φόβου, της μοναξιάς, του αναγκαστικού μοιράσματος, αλλά μετατρέπεται σε συναίσθημα νοιαξίματος, αγάπης, χαράς, ανακούφισης και τελικά του συναισθήματος του ανήκειν, ότι ανήκω και εγώ κάπου. Και πιστέψτε με δεν είναι το μόνο παιδί που έχει τέτοια ιστορία.

Ποια είναι η πιο γλυκιά και ταυτόχρονα ουσιαστική κριτική που σου έχουν κάνει για το βιβλίο;

Κριτικές για το βιβλίο έχουν γίνει ήδη πολλές! Όλες, θετικές και αρνητικές, καλοδεχούμενες! Η πιο γλυκιά, αλλά ταυτόχρονα και πιο ουσιαστική, είναι εκείνη, ενός 11χρονου παιδιού καρδιάς, που βρήκε την οικογένειά του 2 χρόνια πριν. Διάβασε το παραμύθι και όταν το τελείωσε είπε στους γονείς του «Μαμά, μπαμπά αυτή είναι και η δική μου ιστορία!» Ιστορίες ζωής, που μοιάζουν μεταξύ τους, αλλά ταυτόχρονα είναι και τόσο καταπληκτικά μοναδικές!

 

Μπορούμε να αλλάξουμε τον κόσμο για τα παιδιά μας; Μήπως εκείνα είναι έτοιμα να τον αλλάξουν και να μας βάλουν τα γυαλιά; Πως βλέπεις τις νεότερες γενιές;

Πρέπει να τον αλλάξουμε για τα παιδιά μας! Αν δεν μπορούμε μόνοι μας, τότε πρέπει να είμαστε δίπλα τους, μαζί τους (όχι απέναντι) και σαν μια γροθιά να προσπαθήσουμε! Από τη φύση μου αισιόδοξος άνθρωπος, θέλω να βλέπω πάντα τη θετική πλευρά των νέων ανθρώπων! Οι νεότερες γενιές, μας έχουν βάλει τα γυαλιά πάρα πολλές φορές, κυρίως σε θέματα  που άπτονται κοινωνικής ευαισθησίας και ενσυναίσθησης.

 

Αν σου ζητούσα να μου περιγράψεις την Μαρτσελλιάννα ως συγγραφέα και ως μαμά υπάρχουν σημεία που οι δύο ρόλοι ταυτίζονται;

Συγγραφέας νομίζω πως δεν υπήρξα ποτέ και δεν θεωρώ πως είμαι! Όταν αποτυπώνεις συναισθήματα στο χαρτί, με ένα πόνημά σου, απλά θέλεις να ευαισθητοποιήσεις, θέλεις να μεταδώσεις εμπειρία και γιατί όχι να «φωνάξεις» στη δική μου περίπτωση: «Έλα, μπορείς και εσύ να γίνεις μαμά, μπαμπάς της καρδιάς!». Εάν το παραμύθι μου γίνει ο λόγος έστω και ένα παιδί να βγει από το ίδρυμα ή έστω και ένας ενήλικας να σκεφθεί να γίνει γονέας της καρδιάς, τότε ο σκοπός του θα έχει επιτευχθεί!

Μαμά ήθελα να γίνω από πάντα. Θυμάμαι πως από μικρή, πολύ συνειδητά, έλεγα στη μαμά και τον μπαμπά μου, πως όταν μεγαλώσω, θα υιοθετήσω παιδιά. Είτε μαμά της καρδιάς, είτε βιολογική, για μένα είναι ακριβώς το ίδιο! Δεν αλλάζει απολύτως τίποτα! Και τα έφερε έτσι η ζωή, που έγινα και τα δύο, πρώτα μαμά της καρδιάς και μετά και μαμά βιολογική.

 

Ποιο είναι το μεγαλύτερο σου όνειρο;

Να αδειάσουν όλα τα ιδρύματα! Να υπάρχουν μόνο στα παραμύθια και όλα τα εν΄ δυνάμει παιδιά της καρδιάς να βρουν γρήγορα το δικό τους σπίτι! Να νιώσουν πως ανήκουν κάπου, να βρουν μια αγκαλιά που θα μυρίζει ευτυχία! Να βρουν την ολοδικιά τους οικογένεια!

Τι σε κάνει να χάνεις την ελπίδα σου και τι να την ξαναβρίσκεις μέσα στην καθημερινότητα; Η σύγχρονη κοινωνία μπορεί να στραφεί στο φως;

Υπάρχει πολύ μαυρίλα γύρω μας, πολλά προβλήματα! Αναρωτιέμαι πολλές φορές αν υπάρχει ελπίδα… και εκεί που αρχίζω να εγκαταλείπω, βλέπω τα παιδιά μου δίπλα μου, μέσα μου, γεμάτα φως  και είμαι βέβαιη πως η κοινωνία μας μπορεί να στραφεί στο φως, φτάνει να κοιτάξει τα παιδιά της βαθιά στα μάτια με αγάπη!!!!!!

Που μπορούμε να βρούμε το βιβλίο σου;

Το «Είμαι παιδί της καρδιάς», μπορείτε να το προμηθευτείτε από το ηλεκτρονικό κατάστημα των εκδόσεων Δερέ, αλλά και από όλα τα βιβλιοπωλεία.

 

Τι νέο μας ετοιμάζεις;

Έχουμε μια σκέψη με την εκδότρια, την πολυαγαπημένη Σοφία Δερέ, (που πίστεψε σε μένα, που με αγκάλιασε σαν μια δεύτερη μαμά, σε ένα τόσο ευαίσθητο και συνάμα δύσκολο θέμα και με δέχθηκε στην συγγραφική οικογένεια των εκδόσεων Δερέ), ίσως να εκδοθούν παραμύθια που να βλέπουν την υιοθεσία-αναδοχή από την πλευρά της μαμάς της καρδιάς και του μπαμπά της καρδιάς.

 

Μπορείτε να βρείτε τη Μαρτσελλιάννα Χριστοπούλου και το βιβλίο της εδώ από τις εκδόσεις ΔΕΡΕ