Little Black dress
“Τα πιο ωραία φορέματα φοριούνται για να αφαιρούνται ” Ζαν Κοκτω(1889-1963)
Γράφει η Μυρτώ
Έχουμε μπει στο αυτοκίνητο και κατευθυνόμαστε προς το σπίτι. Η λεωφόρος είναι σχεδόν άδεια και το ραδιόφωνο παίζει το Lady in Red. Γυρίζεις με κοιτάζεις και χαμογελάς! Ούτε παραγγελία να το έκανα μου λες, κι ας είναι μαύρο το φόρεμα σου! Χαλαρώνεις την γραβάτα σου. Περνώ το χέρι μου πίσω στο σβέρκο σου. Σου κάνω χαλαρωτικό μασάζ να αποφορτίσω την ένταση της βραδιάς. Τεντώνεσαι. Μου δείχνεις ότι σε ευχαριστεί. Δεν μιλάμε καθόλου. Απολαμβάνουμε τη μουσική και τη διαδρομή. Σε κάθε κόκκινο φανάρι βάζεις το χέρι σου στο γόνατο μου.
Πριν το καταλάβουμε έχουμε φτάσει σπίτι. Ξεκλειδώνεις την πόρτα και μπαίνουμε μέσα. Πιάνεις το χέρι μου και με οδηγείς κατευθείαν επάνω στη κρεβατοκάμαρα. Ανάβεις τα σποτάκια στο διάδρομο και βάζεις την λίστα με τα αγαπημένα μας να παίζει… Hands to myself, Kings of Leon cover!! Ότι πρέπει.
Με παίρνεις στην αγκαλιά σου. Μια ήρεμη αγκαλιά. Ανταποκρίνομαι τρυφερά. Χαϊδεύεις την ραχοκοκαλιά μου από πάνω μέχρι κάτω. Αγγίζω το πρόσωπο σου. Την μύτη σου. Κοιταζόμαστε στα μάτια και αισθανόμαστε να διαπερνούν 2000 volt τα κορμιά μας! Δεν γίνεται τίποτα βιαστικά, ανυπόμονα. Απόψε θα απολαύσουμε ο ένας τον άλλον… Τραβάς απαλά τις τιράντες του φορέματος μου που είναι δεμένες πίσω στο λαιμό και στη συνέχεια μου κατεβάζεις αργά το φερμουάρ.. Γλιστράει κάτω στα πόδια μου.. Μένω με τα δαντελωτά εσώρουχα και τις καλτσοδέτες.. Εγώ σου βγάζω το σακάκι και τα μανικετόκουμπα.. Στη συνέχεια αρχίζω να ξεκουμπώνω ένα ένα τα κουμπιά από το πουκάμισο σου.. Περνώ τα χέρια μου από τους ώμους σου και σου το βγάζω… Με σφίγγεις ξανά στην αγκαλιά σου.. Φιλιόμαστε.. Ανοίγω τη ζώνη σου και αργά, βασανιστικά σχεδόν, σου κατεβάζω το παντελόνι μαζί με το εσώρουχο σκύβοντας…Έχεις τρελαθεί… Με σηκώνεις αγκαλιά και πηγαίνουμε στο κρεβάτι μας. Με ξαπλώνεις με προσοχή… Πιάνεις τα πόδια μου και μου βγάζεις τις γόβες. Ξεκινάς χαϊδεύεις τα πέλματα μου και ανεβαίνεις σιγά σιγά προς τα πάνω. Έχεις φτάσει στους μηρούς μου. Τραβάς την κάλτσα μου αργά προς τα κάτω… Το ίδιο κάνεις και στο άλλο πόδι..είμαι ακίνητη.. Μόνο την αναπνοή μου αισθάνομαι που όσο πάει και επιταχύνεται… Ανεβαίνεις πάνω μου.. Με φιλάς γλυκά και κοιτώντας με στα μάτια μου λες χαμηλόφωνα…
Είσαι έτοιμη να σου κάνω έρωτα;
Γεννήθηκα για σένα, απαντώ επίσης χαμηλόφωνα..
Μου βγάζεις τα εσώρουχα και για λίγο στέκεσαι να θαυμάσεις την ομορφιά του κορμιού μου.. Είμαστε και οι δύο ολόγυμνοι..
Ανοίγεις τα πόδια μου και γλιστράς μέσα μου.. Ακούγεται το ισχνό βογγητο μου και νιώθεις την ανάσα μου πάνω σου..
Όσο ανεβοκατεβαινεις μέσα μου η βλεμματικη επαφή δεν χάνεται.. Στα πρόσωπα μας διακρίνεται η απόλαυση που προσφέρει ο ένας στον άλλον…
Τα κορμιά μας από ένας μικρός ναός που τα φερόμαστε με σεβασμό, με ευλάβεια… Καμία κίνηση δεν είναι αμήχανη η περιττή…όλες γίνονται στο χρόνο που πρέπει και με ακρίβεια θαρρείς και κρατάμε νυστέρι στα χέρια… Εξερευνούμε κάθε χιλιοστό και παράλληλα ανταλλάσσουμε υγρά φιλιά..
Πλεκουμε τα δάχτυλα μας και σηκώνεις τα χέρια μου πάνω στο κεφάλι μου…
Είμαι δική σου να με κάνεις ότι θέλεις… Σου έχω πλήρως παραδοθεί.. Πνεύμα και σώμα.. Σε εμπιστεύομαι απόλυτα..
Πλησιάζουμε προς το τέλος.. Ο ρυθμός επιταχύνεται. Τα κορμιά ιδρώσανε, οι ανάσες γίνανε πιο έντονες και πιο βαριές.. Ένας σπασμός της μέσης σου και βαθιά μέσα μου πλημμυρίζω από τα υγρά σου.. Συνεχίζεις μέχρι να τελειώσεις. Τρέμω ολόκληρη. Ο οργασμός μας είναι ταυτόχρονος.. Απίστευτος συγχρονισμός για άλλη μια φορά… Σκύβεις με φιλάς γλυκά και αισθάνεσαι τα μάτια μου υγρά… Τα χείλη σου γεύονται την αλμύρα των δακρύων μου.. Για λίγο σαστίζεις.. Γρήγορα όμως αντιλαμβάνεσαι τον λόγο.. Έτσι ακριβώς νιώθεις και εσύ…
Το ίδιο συναίσθημα. Πληρότητας, ευτυχίας και ταυτόχρονα φόβου μην συμβεί κάτι κακό, κάτι που θα χώριζε εμένα από εσένα..
Ίσως με επηρέασε και το τραγούδι που ακούγεται…
Βρε κουτό μου λες και με σφίγγεις περισσότερο στην αγκαλιά σου, εδώ είμαι, εδώ θα είμαι πάντα…
Ανήκουμε ο ένας στον άλλον…
Δύο ίδιοι άνθρωποι στο ίδιο μέρος, την ίδια ΣΤΙΓΜΉ…
