Ήθελα…

Ήθελα να μπορέσεις για μια στιγμή
μέσα στην ψυχή μου να μπεις.
Να δεις την γύμνια μου,
απέναντι σου να είμαι και να δεις με την ψυχή μου
τρεμάμενη όλες τις φορές που προσπαθούσα
να σου δείξω τι είναι για μένα ο έρωτας…
Να σε κάνω να ταξιδέψεις από το ένα άκρο μου
μεχρι το αλλο…
Ήθελα να δεις πως σε κοίταζα κάθε φορά
που έγραφα στο στίχο μου “σ΄ αγαπώ”.
Ήθελα να δεις την καρδιά μου να πετάει
κι να θέλει να κλειδώνει τον χρόνο για να μην χαθεί.
Προσπάθησες να με ντύσεις με το πράσινο
των ματιών μου μα δεν κοίταζα
με τα μάτια μου εγώ,
με την ψυχή μου σε κοίταζα μοναδική μου…
Δεν θέλησα να σε παρασύρω
στον στίχο των ποιητών…
Αθάνατη θέλησα να σε κάνω για να έχεις
μόνο μια ανάμνηση, την δική μου ζωή…
Θέλησα να πλένω το πρόσωπο σου
με όμορφες ρίμες,
ξεκρέμασες τ΄ αστέρια αδειάζοντας την ζωή μου
με τις απουσίες σου.
Θέλησα ένα όνειρο να ζήσω
και η μυρωδιά από το δέρμα σου να παίζει
συγχορδίες στα συναισθήματα μου.
Θέλησα να με αγαπήσεις, μα κρέμασες τα όνειρα
και τις ελπίδες σε ορισμένες χρονικές στιγμές,
δεν έχει σημασία το τι νιώθουν οι άλλοι.
Άλλα τι θέλεις εσύ.
Οι δεσμοί ήταν σημαντικοί,
απλά κρέμασες το νυχτικό σου φεύγοντας
πίσω από την πόρτα…
Να έτσι βρε αδερφέ να έχεις κάτι για κάθε φορά
που με σκέφτεσαι.
Μια καλησπέρα και ένα αντίο…

Κωνσταντίνος Μήλιος (Kostantinos Milios)®