Η Ζώη είναι Ρίσκο
Γύρισες στην παλιά σου ζωή λοιπόν, μπράβο… τα κατάφερες πάλι.
Εντέλει είναι αλήθεια… επιστροφή στη Φαλκονέρα σου πριν από το κάθε ναυάγιο σου . Κρίμα!
Εγώ θα συνεχίσω την περιπλάνηση μου.
Μ’ αρέσει ο ωκεανός , τα μεγάλα κύματα, οι τυφώνες, οι καταιγίδες, να πέφτω στο caranti και να ρισκάρω να μπατάρω, να φτάνει η αρμύρα στο κόκκαλο, να μην ξέρω αν …θα σωθώ.
Το ξέρω είναι ρίσκο, ναι μια ζωή στο ρίσκο, έτσι είμαι.
Ανοιχτό, καθαρό ρίσκο ή τα κερδίζω όλα ή τα χάνω.
Δεν άντεξες …ποτέ σου δεν άντεχες . Σε κέρδιζαν εφήμερες λαγνείες, «πειραγμένα» και σικέ «παιχνίδια» …χαλάλι σου.
Ρίσκαρες και εσύ …αλλά εκ του ασφαλούς, με ζάρια πειραγμένα, με τράπουλα σημαδεμένη, με πόρτα κινδύνου, με δωμάτιο πανικού.
Δεν είναι ρίσκο καλή μου αυτό. Είναι παιχνίδι αυταπάτης.
Ρίσκο είναι να μπαίνεις στη φωτιά και ίσως, να μπορεί και να καείς.
Ρίσκο είναι να πέφτεις, να πέφτεις χωρίς δίχτυ ασφαλείας.
Ρίσκο είναι : ή νικάς ή πεθαίνεις.
Δεν μπορείς να ακολουθήσεις, δεν μπορώ να σε σέρνω.
Δεν θέλω να σε σέρνω.
Το ρίσκο δεν έχει ειδυλλιακά νησάκια, δεν έχει καταπράσινα λιβάδια , δεν έχει ηλιοβασιλέματα, δεν έχει πεταλουδίτσες εδώ κι εκεί, έχει αγωνία, έχει 150 χτύπους το λεπτό, έχει ζάλη και θολούρα, έχει λαχάνιασμα, έχει να θες, να ζητάς το αδύνατο, έχει …ζωή.
Λίγοι το μπορούν.
Έμεινες πίσω να κρατιέσαι από τις σωσίβιες δικαιολογίες σου… για το ευρύ κοινό, το κοινό σου, μα ξέρεις, γνωρίζεις πως δεν είναι παρά μόνο δικαιολογίες για τους άλλους.
Εγώ ξέρω και εσύ το γνωρίζεις.
Η ζωή δεν κάνει κύκλους καλή μου, τουλάχιστον η δική μου, προχωράει συνεχώς… μπροστά …την προχωράω.
Δεν μπορώ να ζω με “δήθεν”, με εθελοτυφλία, με βιτρίνα “αρμονίας” …πορδήθεν, όπως λέω, σε «σάλτσες» άγευστες , σε συμβιβαστικά μνημόνια συμβίωσης, σαν τους άλλους, τους γνωστούς σου.
Μεγάλωσα αλλιώς. Είναι αδύνατον και να το ήθελα να αλλάξω.
Δεν είσαι ούτε το πρώτο μου “ταξίδι” , απ’ ότι φαίνεται, ούτε και το τελευταίο. Τόσα «ταξίδια» έκανα δεν θα με πειράξει άλλο ένα .
Με περιμένουν τα “ρίσκα μου”, δεν μπορώ να τα αφήσω να περιμένουν.
Έχε γειά.-
