Η Μαρία Παναγοπούλου στο femalevoice
“Πρόκειται για μια σκοτεινή ανθρώπινη ιστορία γεμάτη μυστήριο, ανατροπές και ένοχα μυστικά, που όμως διαδραματίζεται σε ένα από τα πιο φωτεινά μέρη του κόσμου, στην παραμυθένια λίμνη Μπλεντ της Σλοβενίας” μας λέει η Μαρία Παναγοπούλου για το νέο της βιβλίο.
Για την Μαρία Παναγοπούλου το βιβλίο έχει διαχρονική αξία και μια ιδιαίτερη γοητεία , επίσης σου δίνει την ευκαιρία να αφήσεις την φαντασία σου ελεύθερη.
Επιμέλεια συνέντευξης : Βασιλική Ευαγγέλου-Παπαθανασίου
«Η χήρα της λίμνης Μπλεντ» βρίσκεται όλο το καλοκαίρι στις προθήκες των βιβλιοπωλείων και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Ψυχογιός». Ποια είναι τα συναισθήματά σας;
Το αγαπώ πολύ αυτό το βιβλίο γιατί έχει μια πολύ γοητευτική αντίφαση. Πρόκειται για μια σκοτεινή ανθρώπινη ιστορία γεμάτη μυστήριο, ανατροπές και ένοχα μυστικά, που όμως διαδραματίζεται σε ένα από τα πιο φωτεινά μέρη του κόσμου, στην παραμυθένια λίμνη Μπλεντ της Σλοβενίας. Είμαι ευτυχής και συγκινημένη από τα μηνύματα που λαμβάνω από τους αναγνώστες.
Μετά από τη συγγραφή 5 μυθιστορημάτων και μετά από πολλά χρόνια στον χώρο της τηλεόρασης, θέλετε να μάς πείτε ποια είναι η μεγαλύτερη αγωνία ενός συγγραφέα, όταν βάζει την τελευταία λέξη σε κάθε συγγραφικό έργο;
Οι αγωνίες είναι δύο. Η πρώτη, να εγκριθεί το έργο από τον εκδότη, στη δική μου περίπτωση από τον κορυφαίο του χώρου, τις Εκδόσεις Ψυχογιός. Η διευθύντρια εκδόσεων, κα Αγγέλα Σωτηρίου, είναι ο πρώτος άνθρωπος που διαβάζει κάθε νέο βιβλίο μου και εκείνη που αποφασίζει αν θα είναι και ο τελευταίος ή θα πάρει τον δρόμο του προς τους αναγνώστες. Η δεύτερη αγωνία, να αγαπηθεί από το αναγνωστικό κοινό, γιατί αυτός είναι ο αυστηρότερος κριτής όλων μας.
Αυτή τη φορά τολμάτε και αγγίζετε ένα ευαίσθητο θέμα –εκείνο των αυτοκτονιών- που πολλοί το θάβουν και άλλοι το σιγοψιθυρίζουν. Ένα θέμα ταμπού. Ποιες ήταν οι παράμετροι και οι στόχοι που θέσατε ως συγγραφέας γι’ αυτό το μυθιστόρημα από το ξεκίνημα της συγγραφής του;
Το θέμα της αυτοχειρίας με απασχόλησε ιδιαίτερα. Επειδή πρόκειται για μια αληθινή ιστορία, την οποία μου εμπιστεύτηκε η κόρη της χήρας και του αυτόχειρα, είχα μεγάλη αγωνία να την προσεγγίσω με ευαισθησία και τρυφερότητα. Παράλληλα όμως, είχα την έγνοια να περάσει στους αναγνώστες το σωστό μήνυμα, ότι η αυτοκτονία δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση λύση όσο αξεπέραστο κι αν είναι ή δείχνει ένα πρόβλημα.
Η πλοκή του σε κρατά σε εγρήγορση και οι ήρωες μάς θυμίζουν ανθρώπους της διπλανής πόρτας, ανθρώπους που γνωρίσαμε κι εμείς. Πιστεύετε ότι οι άνθρωποι της διπλανής πόρτας γίνονται πιο εύκολα αγαπητοί και αποδεκτοί από τους αναγνώστες;
Γράφω πάντα αληθινές ιστορίες που μου τις εμπιστεύονται άνθρωποι της διπλανής πόρτας, συνεπώς δεν το κάνω με κριτήριο αν είναι αγαπητοί και αποδεκτοί. Ως συγγραφέας αγαπώ τους γήινους ήρωες, ως αναγνώστρια απολαμβάνω κι εκείνους που είναι εντελώς έξω από τα όρια του συνηθισμένου.
Κατά τη διάρκεια της συγγραφής, ταυτιστήκατε ή αποστασιοποιηθήκατε από τους ήρωές σας; Τους οδηγήσατε εκεί που θέλατε ή σας οδήγησαν εκείνοι μέσα από την πλοκή;
Ένα από τα μεγαλύτερα μαρτύρια και ταυτόχρονα μία από τις πιο γοητευτικές προκλήσεις όταν γράφεις αληθινές ιστορίες, είναι ότι το τέλος είναι ήδη αποφασισμένο από την ίδια τη ζωή. Όσο κι αν παρέμβεις στην πλοκή, όπου κι αν προσπαθήσεις να οδηγήσεις τους ήρωες, τελικά ο προορισμός είναι προκαθορισμένος και οφείλεις να τον σεβαστείς. Ταυτίζομαι με όλους τους ήρωές μου, καταβάλλω μεγάλο αγώνα για να τους κατανοήσω, αν όχι να τους δικαιολογήσω, διαφορετικά δεν θα μπορέσω να είμαι δίκαιη μαζί τους. Η δουλειά μου δεν είναι να τους κρίνω, αλλά να καταγράψω τις πράξεις και τις συμπεριφορές τους, μέσα από την προσωπική μου οπτική.
Πώς να στηρίξουμε ένα παιδί όταν ο γονιός του αυτοκτονεί;
Μεγάλη συζήτηση αυτή! Είχα τη δυνατότητα να γνωρίσω καλά τη μικρή ηρωίδα του βιβλίου μου που είδε τον μπαμπά της να αυτοκτονεί και να κουβεντιάσω πολλές ώρες το θέμα αυτό. Η ίδια βίωσε τον θάνατό του σαν προδοσία και εγκατάλειψη και για πολλά χρόνια μπορούσε να του συγχωρήσει ότι επέλεξε τη φυγή. Είναι εξαιρετικά δύσκολο για τον γονιό που μένει πίσω να το διαχειριστεί μόνος του, εκτιμώ πως είναι επιβεβλημένο να απευθυνθεί σε ένα ειδικό ψυχικής υγείας.
Η απατημένη σύζυγος πώς μπορεί να ανακάμψει ψυχολογικά;
Αυτό είναι επίσης ένα σύνθετο ζήτημα. Εξαρτάται από τις προσωπικές αρχές αλλά και τις αντοχές του κάθε ανθρώπου, από τις ανάγκες και τα θέλω του. Αυτό που έμαθα από τη Χήρα της λίμνης Μπλεντ είναι ότι η απατημένη σύζυγος, όπως και ο απατημένος σύζυγος, θα πρέπει να κλείσουν τα αυτιά τους στις απόψεις των άλλων, να αποφασίσουν οι ίδιοι τι πραγματικά επιθυμούν από τη σχέση τους και από τη ζωή τους και να παλέψουν για να το επιτύχουν.
Τι μήνυμα στέλνετε στους γονείς που πρόκειται να πάρουν διαζύγιο;
Να πάρουν διαζύγιο ως ζευγάρι, αλλά όχι ως γονείς. Εκείνοι επέλεξαν τους συντρόφους τους, τα παιδιά δεν είχαν καμία συμμετοχή στην επιλογή αυτή. Το γεγονός ότι στην πορεία ανακάλυψαν πως δεν ταιριάζουν και χώρισαν τους δρόμους τους είναι δικαίωμά τους. Έχουν ωστόσο ιερή υποχρέωση να εξασφαλίσουν το δικαίωμα των παιδιών τους να έχουν δύο γονείς και όχι δύο εχθρούς που θα τρώνε τις σάρκες τους.
