Η ισότιμη ένταξη των ανθρώπων με ειδικές ανάγκες στην κοινωνία μας είναι πολιτισμός.
Το επίπεδο πολιτισμού μιας κοινωνίας δεν κρίνεται μόνο από την υλικοτεχνική της ανάπτυξη και την οικονομική της πρόοδο, αλλά και από την ποιότητα των θεσμών και των αξιών που ισχύουν σ αυτήν και από το βαθμό εσωτερικευσης και εφαρμογής τους από τους πολίτες. Έτσι μια κοινωνία στην οποία τα ατομα με ειδικές ανάγκες συμμετέχουν στην κοινωνική ζωή και έχουν ίσες ευκαιρίες για να μορφωθούν, να εργαστούν και να απολαύσουν τα κοινωνικά αγαθά δικαιούται να φέρει το χαρακτηρισμό «πολιτισμένη».
Πρώτα, πρώτα γιατί αποδεικνύει έμπρακτα ότι είναι δημοκρατική, ότι σέβεται την προσωπικοτητα όλων των πολιτών, τους αναγνωρίζει ίσα ίσα δικαιώματα προάγει την αξιοκρατία, την ελευθερία και την κοινωνική δικαιοσύνη.
Επίσης ,είναι κοινωνία που θεμελιωνει τις ανθρωπιστικες αξίες της αγάπης, της αλληλεγγύης, της φιλανθρωπίας και στηρίζει τη λειτουργία της στη συνεργασία και το διάλογο. Διακρίνεται για την ευαισθησία της και το ενδιαφέρον της απέναντι στην ανθρώπινη δυστυχία, μεριμνά για την επίλυση των προβλημάτων των πολιτών της και επιδιώκει να εξασφαλίσει σε όλους υψηλή ποιότητα ζωής και τις προϋποθέσεις για πνευματική και ηθική ολοκλήρωση.
Μια τέτοια κοινωνία έχει πάνω απ όλα κατανοήσει ότι χωρίς σεβασμό στον άνθρωπο, άσχετα από το χρώμα του, την καταγωγή του, την κοινωνική του προέλευση και τις ικανότητές του, κανένα επίτευγμα, καμία επιστημονική ή τεχνολογική κατάκτηση δεν μπορεί να φέρει την ευτυχία.
Κι αυτό αποτελεί ύψιστη ένδειξη πολιτισμού.
Βασιλική Ευαγγέλου Παπαθανασίου
