Η ηλικία είναι μόνο ένας αριθμός
Σε κάθε πρόσωπο μικρού παιδιού, αντανακλά η χαρά, καθώς κοντοζυγώνουν τα γενέθλια του. Τα γενέθλια που προσμένει με μεγάλη ανυπομονησία. Γιατί ξέρει, πως θα δεχτεί δώρα και ευχές. Γιατί ξέρει υποσυνείδητα, πως σηματοδοτεί γι΄αυτό μια νέα ημέρα, μια νέα χρονιά. Μια ξεχωριστή χρονιά, που θα είναι ένα χρόνο μεγαλύτερο με περισσότερα δικαιώματα και ελευθερίες(αν και δεν έχει καταλάβει ότι μπαίνουν κι οι υποχρεώσεις «στο χορό»). Αλλά του παρόντος, σίγουρα μια ξεχωριστή ημέρα με πάρτι, χατίρια, δώρα, τούρτα με αγαπημένους φίλους του. Φίλους που θα έχει κοντά του, για να διασκεδάσει και να χαρεί τα γενέθλια του, εκείνη την τόσο ξεχωριστή και όμορφή ημέρα.
Είναι τα ανέμελα και αθώα χρόνια που τα χαίρονται πιο πολύ τα παιδιά. Είναι τα χρόνια και οι εποχές που βιάζονται να μεγαλώσουν. Που χαίρονται, καθώς ζούνε όλο και περισσότερα γενέθλια και ανυπομονούν κάθε φορά, να έρθουν ξανά όσο πιο σύντομα γίνεται, για να τα ζήσουν πάλι. Κάποτε ήμασταν όλοι παιδιά και το νιώθουμε και το θυμόμαστε αυτό.
Κάποια στιγμή όμως, έρχεται η ώρα, που η παιδική ηλικία φεύγει και δεν νοσταλγείς πια τόσο συχνά την περίοδο των γενεθλίων σου. Η αθωότητα έχει περάσει ανεπιστρεπτί και η ωριμότητα σε καλωσορίζει. Καταλαβαίνεις πια, ότι ήσουν ανόητος, που βιαζόσουν να μεγαλώσεις. Δεν ζούσες το τώρα, αλλά ανυπομονούσες για το αύριο.
Φτάνεις πια σε μια ηλικία, που δεν θεωρείσαι παιδί. Οι υποχρεώσεις είναι πιο πολλές από τα δικαιώματα. Ο ενθουσιασμός, η ανεμελιά και η αθωότητα έχουν πάει περίπατο. Τα πάρτι και τα δώρα ελάχιστα έως ανύπαρκτα.
Γιατί πια σε σημαδεύει η ηλικία σου. Δεν θεωρείσαι πια παιδί. Τα πάρτι και τα δώρα, σου λένε πως είναι για τα παιδιά.
Όμως εσύ δεν κατάλαβες πότε μεγάλωσες. Δεν το κατάλαβες γιατί ακόμα δεν έκανες όσα ήθελες. Γιατί ακόμα η ψυχή σου είναι νέα. Νιώθεις νέος-α κι ας έχεις περάσει τα πρώτα -άντα.
Πολλοί σε παρηγορούν λέγοντας τη γνωστή ατάκα, το απόφθεγμα που ακούς από μεγαλύτερες ηλικίες. «Η ηλικία είναι μόνο ένας αριθμός». Κι είναι αλήθεια πως θα έπρεπε να μας ικανοποιεί αυτό. Δεν θα έπρεπε να του δίνουμε τόση σημασία και να μελαγχολούμε.
Θα προσθέσω επίσης, ότι όχι απλά είναι ένας αριθμός αλλά το πλήθος των εμπειριών μας.
Οι εμπειρίες μας, που είναι όλες δικές μας. Είναι οι δικές μας κατακτήσεις που μοχθήσαμε για να καταφέρουμε, μέσα από αυτές, να αναδειχθούμε σε αυτό που δημιουργηθήκαμε, σε αυτό το κάτι, που θέλουμε να είμαστε περήφανοι και να λεγόμαστε άνθρωποι.
Γι΄αυτό, δεν έχει σημασία πια, αν θα κάνουμε πάρτι συχνά, αν μεγαλώνουμε κι αν τα κεράκια που θα σβήσουμε στην τούρτα αυξάνονται κάθε χρόνο.
Η ουσία είναι να συνεχίσουμε να αυξάνουμε τις αναμνήσεις μας. Να μην ξεχνάμε να έχουμε στο νου μας πόσες εμπειρίες θα μπορέσουμε να πολλαπλασιάσουμε. Πόσα όνειρα θα μπορέσουμε να κατακτήσουμε, πόσους στόχους θα πετύχουμε, αλλά κυρίως να προσπαθούμε να μην χάνουμε αυτή την αθωότητα και παιδικότητα που είχαμε κάποτε. Το πιο σημαντικό όμως να μην ξεχνάμε την ανθρωπιά μας.
Κι αν βλέπουμε ότι η ζυγαριά δεν είναι με το μέρος μας, να θυμόμαστε ότι ποτέ δεν είναι αργά όσο ζούμε, για να ξεκινήσουμε από το μηδέν. Στη ζωή μας, στο λεξιλόγιο μας, η παραίτηση να μην υπάρχει. Γιατί όπως είπαμε η ηλικία είναι απλά ένας αριθμός.
web φωτό: dreamstime.com
