Η ενδελέχεια των ματιών

Κορίτσι, εσύ, με τ’ απλανές το βλέμμα/
πόσες σκιές βυθομετρά το ψέμα;/
Με πόσες δίνες πληρουντ’ οι οφθαλμοί σου!/
Και ποιον απόπλου χαιρετούν οι χωρισμοί σου;/

Κορίτσι, εσύ, με πικραμένα μάτια /
πίσω απ’ τις κόρες τους τα φτερωτά σου άτια/
μάχονται με τα γκεμια της σκλαβιάς τους/
προορισμό ν’ αναχαιτίσουν  τα όνειρά τους!

Κορίτσι, εσύ, με τεθλιμμένες κόγχες/
πώς οι υποσχέσεις προδοτών γίνανε λόγχες/
να σου τρυπούν τη μνήμη στο σκοτάδι/
ελπίδες φρούδες να  υφαίνουν κάθε βράδυ;/

Κορίτσι, εσύ,  πίσω απ’ τα όμματά σου/
κρατάς σ’ απόσταση όλα τα θραύσματά σου/
να μη σου κλέψουνε το φως που λιγοστεύει/
αυτή τη μάνητα που η λάμψη αντιπαλεύει./

Κορίτσι, εσύ, μέσα στα βλέφαρά σου/
κλείνεις δυο ήλιους φωτεινό απείκασμά σου!/
Όσο η θλίψη και η πίκρα θα τους ντύνει/
τόσο η αγάπη για ζωή θα σου τους γδύνει./

Το ποίημα απέσπασε Γ’ βραβείο στον Ζ’ παγκόσμιο ποιητικό διαγωνισμό της Αμφικτυονίας Ελληνισμού.
Στέλλα Σουραφή