Γιατί όσο σε λατρεύω, τόσο διαφθείρεσαι,από τον Ν. Χριστιανόπουλο

“-Το «σ’ αγαπώ» το έχετε πει;

-Το ‘χω πει μια-δυο φορές. Και τι έγινε; Είναι βλακεία.
-Γιατί είναι βλακεία;

-Καθετί που αισθανόμαστε και δεν λέμε,
είναι απείρως πιο σοβαρό από αυτό που λέμε.

Αν αισθάνεσαι για κάποιον αγάπη, δε χρειάζεται να σαλιαρίζεις και να του λες «Ξέρεις πόσο σ’ αγαπώ; Λιώνω για σένα!».

-Ε τώρα πηγαίνετε στο άλλο άκρο!
-Άντε καημένε! Να μάθετε να είστε συγκρατημένοι.

Με ανθρώπους που αγαπούσα λέγαμε τα πάντα εκτός απ’ αυτό.
Και έτσι υπήρχε ισορροπία.

Αλλιώς ξέρεις τι γίνεται;
Έχω πέντε γάτες -δεν τις είδατε, είναι μέσα στην κουζίνα. Αυτά είναι χαριτωμένα γατάκια, μικρά, ωραία… μ’ αγαπούν, τ’ αγαπώ.
Εάν τα χαϊδέψω, την επομένη γίνονται ΤΕΡΑΤΑ

Έτσι κι ο άνθρωπος.

Έχω γράψει ένα ποίημα που λέω: <<ΟΣΟ ΣΕ ΛΑΤΡΕΥΩ ΤΟΣΟ ΔΙΑΦΘΕΙΡΕΣΑΙ>>

Κάτι ξέραν οι αρχαίοι, που λάτρευαν αγάλματα».

Διότι το άγαλμα, βέβαια, δεν μπορεί να έχει αντιδράσεις, ενώ ο ζωντανός έτσι και πέσεις στα γόνατά του, νομίζει πια ότι έγινε ΘΕΟΣ.

Γιατί λοιπόν να συμβάλεις στη διαφθορά του άλλου;
Ποτέ, ποτέ!”‘

Ν.ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΠΟΥΛΟΣ

Πηγή: scriptamanentps.blogspot.gr