Για να μεγαλώσεις πρεπει να χάσεις ….

Μία μεγάλη αλήθεια.
Μόνο όταν χάσεις κάποιον σημαντικό στη ζωή σου,μόνο και τοτε μόνο ενηλικιώνεσαι και οχι απαραίτητα με τον θάνατο.
Είναι κάτι που μας πληγώνει,είναι η φωτεινή σηματοδότηση του “καλώς ήρθες στον κόσμο των ενηλίκων”,που αμέσως ανάβει πάνω απο το κεφάλι μας και περνώντας το κατώφλι στεκόμαστε για λιγο σκεπτόμενοι,έτσι ειναι ο κόσμος;

Έτσι και χειρότερα…. απο μια ηλικία και μετά περισσότερα χάνουμε παρα κερδίζουμε!!
Φίλους,συγγενείς,γονείς,έρωτες…
Και κάπως ετσι γνωρίζεις πως τα χρόνια της αθωότητας σε άφησαν ανεπιστρεπτί,γιατι τοτε αν έχανες εναν φίλο,τον έβρισκες στο πρόσωπο ενός άλλου.Όσο όμως  περνούν τα χρόνια τόσο δυσκολότερο είναι να αντικαταστήσεις εναν φίλο,γενικά ανθρώπους.
Οι γονεις μας δε; Ειναι αναντικατάστατοι,νιώθεις μισός,αφαιρείς εναν τίτλο απο τη ζωή σου που δε μπορεί κανείς άλλος να πάρει. Αναρωτιέσαι συνέχεια τι θα σε συμβούλευε αν ηταν κοντά σου κι αυτο ειναι το χειρότερο συναίσθημα.

Σίγουρα μερικες απο τις απώλειες με το πέρασμα του χρόνου θα μας αφήσουν πληγές,θα ειναι εκει για πάντα,να μας θυμίζουν πως υπήρξε κάποιος κάποτε που με το φευγιό του μας πλήγωσε.
Άλλοι παλι όμως φεύγοντας ισως μας ανοίξουν τον δρόμο για κατι καλύτερο,ειναι απο αυτούς τους ανθρώπους τους τοξικούς που μας κρατάνε πισω.
Σημασία εχει πως μαθαίνεις και την άσχημη πλευρά της ζωής.
Φίλοι που δεν σε ένιωθαν τοσο φίλο και με την πρώτη στραβή απομακρύνθηκαν ή ακόμη χειρότερα σε πρόδωσαν.
Έρωτες που ηταν μονόπλευροι,εσυ έμεινες πίσω κοιτάζοντας τον αλλον να προχωρά ευτυχισμένος,ο άλλος πάλι δεν κοιτάζει πίσω του,ούτε καν για να δεί την “καταστροφή” που άφησε.
Εσυ καταπίνεις την πίκρα σου και μεγαλώνεις απότομα ακόμη λιγο και εκείνος … εκείνος τιποτα … ειναι ηδη ενήλικος πριν απο σενα γιατί ξέρει πως στον κόσμο των ενηλίκων ολοι τρέχουν να καλύψουν τις ανάγκες τους χωρίς να νοιάζονται για τους άλλους.

Και κάποτε μεγαλώνουν και οι κάποιοι λίγοι ρομαντικοί,καταλαβαίνουν πως τα παραμύθια κάποτε τελειώνουν, απλα βρισκουν κι αυτοί μια θεση στις ζωές κάποιων που θα ειναι σημαντικοί.
Και πορεύονται με τις όποιες απώλειες τους τύχουν…

Κάποιοι χάνουν την αξιοπρέπεια τους στο ονομα μιας φιλίας ή ενός μεγάλου έρωτα.
Άλλοι χάνουν την ηθικοί τους κι άλλοι τη λογική τους.
Ολοι κάπως καποτε ενηλικιώνονται πάντως,ειναι δεδομένο πως χάνοντας ωριμάζεις!!!!!

J.Iakovidou