Για να μεγαλώσεις πρέπει να χάσεις ….

Μία μεγάλη αλήθεια.
Μόνο όταν χάσεις κάποιον σημαντικό στη ζωή σου,μόνο και τότε μόνο ενηλικιώνεσαι και οχι απαραίτητα με τον θάνατο.
Είναι κάτι που μας πληγώνει,είναι η φωτεινή σηματοδότηση του “καλώς ήρθες στον κόσμο των ενηλίκων”,που αμέσως ανάβει πάνω από το κεφάλι μας και περνώντας το κατώφλι στεκόμαστε για λίγο σκεπτόμενοι,έτσι είναι ο κόσμος;

Έτσι και χειρότερα…. από μια ηλικία και μετά περισσότερα χάνουμε παρά κερδίζουμε!!
Φίλους,συγγενείς,γονείς,έρωτες…
Και κάπως έτσι γνωρίζεις πως τα χρόνια της αθωότητας σε άφησαν ανεπιστρεπτί,γιατί τότε αν έχανες έναν φίλο,τον έβρισκες στο πρόσωπο ενός άλλου.Όσο όμως  περνούν τα χρόνια τόσο δυσκολότερο είναι να αντικαταστήσεις έναν φίλο,γενικά ανθρώπους.
Οι γονείς μας δε; Είναι αναντικατάστατοι,νιώθεις μισός,αφαιρείς έναν τίτλο από τη ζωή σου που δε μπορεί κανείς άλλος να πάρει. Αναρωτιέσαι συνέχεια τι θα σε συμβούλευε αν ήταν κοντά σου κι αυτό είναι το χειρότερο συναίσθημα.

Σίγουρα μερικές από τις απώλειες με το πέρασμα του χρόνου θα μας αφήσουν πληγές,θα είναι εκεί για πάντα,να μας θυμίζουν πως υπήρξε κάποιος κάποτε που με το φευγιό του μας πλήγωσε.
Άλλοι πάλι όμως φεύγοντας ίσως μας ανοίξουν τον δρόμο για κάτι καλύτερο,είναι από αυτούς τους ανθρώπους τους τοξικούς που μας κρατάνε πείσω.
Σημασία εχει πως μαθαίνεις και την άσχημη πλευρά της ζωής.
Φίλοι που δεν σε ένιωθαν τόσο φίλο και με την πρώτη στραβή απομακρύνθηκαν ή ακόμη χειρότερα σε πρόδωσαν.
Έρωτες που ήταν μονόπλευροι,εσύ έμεινες πίσω κοιτάζοντας τον άλλον να προχωρά ευτυχισμένος,ο άλλος πάλι δεν κοιτάζει πίσω του,ούτε καν για να δει την “καταστροφή” που άφησε.
Εσύ καταπίνεις την πίκρα σου και μεγαλώνεις απότομα ακόμη λίγο και εκείνος … εκείνος τίποτα … είναι ήδη ενήλικος πριν από σένα γιατί ξέρει πως στον κόσμο των ενηλίκων όλοι τρέχουν να καλύψουν τις ανάγκες τους χωρίς να νοιάζονται για τους άλλους.

Και κάποτε μεγαλώνουν και οι κάποιοι λίγοι ρομαντικοί,καταλαβαίνουν πως τα παραμύθια κάποτε τελειώνουν, απλά βρίσκουν κι αυτοί μια θεση στις ζωές κάποιων που θα είναι σημαντικοί.
Και πορεύονται με τις όποιες απώλειες τους τύχουν…

Κάποιοι χάνουν την αξιοπρέπεια τους στο όνομά μιας φιλίας ή ενός μεγάλου έρωτα.
Άλλοι χάνουν την ηθικοί τους κι άλλοι τη λογική τους.
Όλοι κάπως κάποτε ενηλικιώνονται πάντως,είναι δεδομένο πως χάνοντας ωριμάζεις!!!!!

J.Iakovidou