Γέμισε ασφυκτικά το Κηποθέατρο για τους” Βατράχους”
Mία από τις ευρηματικότερες κωμωδίες του Αριστοφάνη, τους «Βατράχους«, παρουσιαστηκε απο το ΔΗΠΕΘΕ Βόλου στο Κηποθέατρο Αλκαζάρ, στη Λάρισα, σε σκηνοθεσία Κώστα Φιλίππογλου.
Στους «Βατράχους», κωμωδία που διδάχτηκε στα Λήναια το 405 π.Χ., ο Διόνυσος, απογοητευμένος από την πενία των δραμάτων που παρουσιάζονται στην Αθήνα, καθώς οι μεγάλοι τραγικοί έχουν πεθάνει, κατεβαίνει στον Κάτω Κόσμο προκειμένου να φέρει πίσω ένα μεγάλο ποιητή, ικανό να σώσει την πόλη από την παρακμή. Για τον σκοπό αυτό, διοργανώνει έναν ποιητικό αγώναανάμεσα στον Αισχύλο και τον Ευριπίδη, ορίζοντας διαιτητή τον ίδιο τον Πλούτωνα, ώστε ο καλύτερος εκ των δύο να επιστρέψει. Και καλύτερος για τον Αριστοφάνη, που σατιρίζει ανελέητα τα νεωτερικά ήθη, άρα και τον τότε εκπρόσωπό τους Ευριπίδη, αναδεικνύεται ο Αισχύλος. Ο Αισχύλος θα είναι ο νικητής.
Σκηνοθεσία: Κώστας Φιλίππογλου
Μετάφραση: Γιώργος Μπλάνας
Βοηθός σκηνοθέτης: Γιώτα Σερεμέτη
Σκηνικά, κοστούμια: Τέλης Καρανάνος, Αλεξάνδρα Σιάφκου
Κίνηση: Σοφία Πάσχου
Μουσική: Νίκος Γαλενιανός
Σχεδιασμός φωτισμών: Νίκος Βλασόπουλος
Βοηθός σκηνοθέτη: Σίλια Κόη
Παίζουν: Λάκης Λαζόπουλος, Σοφία Φιλιππίδου, Δημήτρης Πιατάς, Αντώνης Καφετζόπουλος
Μαζί τους οι: Άννα Καλαϊτζίδου, Γιάννης Στεφόπουλος, Γιώργος Συμεωνίδης, Εριφύλη Στεφανίδου, Τάσος Δημητρόπουλος, Γιάννης Γιαννούλης, Δημήτρης Δρόσος, Ειρήνη Μπούνταλη, Φοίβος Συμεωνίδης, Χρήστος Κοντογεώργης, Αλέξανδρος Χρυσανθόπουλος
Μουσικοί, perfomers: Σταμάτης Πασόπουλος, Christoph Blum
Αριστοφάνης- Βάτραχοι ( απόσπασμα)
Διόνυσος: Ψάχνω για ποιητή δεξιοτέχνη.
Γιατί οι καλοί έχουν εκλείψει, κι οι ζωντανοί είναι άχρηστοι.
—
Ηρακλής: … υπάρχουν εδώ άλλοι νεαρούληδες
που κάνουν πάνω από δέκα χιλιάδες τραγωδίες,
πάνω από εκατόν πενήντα μέτρα πιο φλύαρα από του Ευριπίδη.
Διόνυσος: Παλιοφυλλάδες είναι αυτά και φλυαρίες,
τιτιβίσματα χελιδονιών, υβριστές της τέχνης,
τελείως μάταια, αν πάρουν άδεια για μια μόνο τραγωδία,
αφού μια και καλή αποπατήσουνε στην τραγωδία.
Εμπνευσμένο όμως ποιητή δεν πρόκειται να βρεις πλέον
ζωντανό κανέναν, που να μπορεί ν’ αρθρώσει έναν γενναίο στίχο.
Ηρακλής: Πώς, δηλαδή, εννοείς τον εμπνευσμένο ποιητή;
Διόνυσος: Π.χ., εμπνευσμένος ποιητής είναι εκείνος
που θα πει κάτι πολύ παρακινδυνευμένο όπως ετούτο δω:
Ο αιθέρας κατοικία του Διός, ή του χρόνου πόδι,
ή στη σκέψη μεν δε θέλουνε να ορκιστούν στα θεία,
στα λόγια όμως, ξέχωρα από τον νου, καταπατούν τον όρκο.
